ผีมันกลัวอะไร?

สมัยที่ผมเป็นเซลส์แมน ต้องไปค้างแรมตามโรงแรมต่างๆ

ก่อนนอนทุกครั้งผมบอกทุกวัน ประสบการณ์เรื่องผีตามโรงแรมต่างจังหวัดผมมีมาก

ทั้งเจอกับตนเองและเพื่อนเซลส์เล่าสู่กันฟัง เพราะผมไปทำงานทุกจังหวัด ยกเว้นแม่ฮ่องสอนที่ไม่ได้ไป

แต่ใช้โทรศัพท์ซื้อขายกัน พวกเซลส์แมนต่างจังหวัด

จึงมีพระแขวนกันทุกคน เพื่อป้องกันผีหลอกและให้เดินทางปลอดภัย เซลส์แมนบางคนกลายเป็นเซียนพระไปเลยก็มี

แต่พวกผีไม่กลัวพระเครื่อง ที่เหล่าเซลส์แมนแขวน เพราะพวกนี้เคยถูกผีอำกันทั้งนั้นรวมทั้งผมก็ยังโดน คำว่าผีอำไม่ใช่ผีมาโกหก

แต่หมายถึงมีผีมานั่งทับจนคนนั้นกระดิกตัวไม่ได้ ร้องไม่ออก

จะลุกจะหนีก็ไม่มีแรง ขณะนั้นเป็นช่วงที่น่ากลัวมาก จะเป็นอยู่เกือบครึ่งชั่วโมง นี่ละครับผีมันไม่กลัวพระเครื่องเลย

เพราะตอนนอนทุกคนใส่พระนอนกันทั้งนั้น ผมก็ยังใส่นอน แต่ก็ยังโดน

แล้วผีมันกลัวอะไร?

พวกมันกลัว ตะกรุด กับ เบี้ยแก้ ครับ โดยเฉพาะเบี้ยแก้จะกลัวมาก เพราะเป็นเครื่องรางของขลังที่ครูบาอาจารย์ทำไว้ในเรื่องนี้โดยเฉพาะ

เพื่อป้องกันคุณไสย มนต์ดำ ยาสั่ง ยาเมา อาเพศอาถรรพณ์ จากผู้มีคาถาอาคมได้อย่างชะงัด พวกผี นางไม้นางตะเคียน

เมื่อเจอเบี้ยแก้ จะร้องโหยหวนดังถูกตีด้วยหวายลงอาคมของหลวงปู่หลวงพ่อ

ในตำราของ หลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้ว เขียนไว้ว่า คืนหนึ่ง เด็กวัดที่รับใช้หลวงปู่ถูกผีนางตานีที่วัดหลอกตกใจวิ่งจนฉี่ราด

พอวันรุ่งขึ้นด้วยความแค้น จึงเอา เบี้ยแก้ ของหลวงปู่คล้องเชือกแล้วไปมัดต้นกล้วยตานีไว้ พอตอนท่านจะฉันเพล

ได้ให้เด็กคนนั้นไปเอาเบี้ยแก้ออกจากต้นกล้วย

เพราะนางตานีร้องจนท่านรำคาญ เด็กวัดยังไม่หายแค้นกลับฟ้องว่า เพราะถูกหลอกก่อน จึงเอาของดีไปมัดให้เข็ด อ้าว..!แล้วหลวงปู่รู้ได้ไง !?

ใครกลัวผีก็หา เบี้ยแก้ ไว้ติดตัวติดบ้าน จะไม่มีผีมาก่อกวน เพราะเป็นเครื่องรางที่ขลังมากๆ

เป็นของดีที่นับวันจะหายากขึ้นทุกวัน

เพราะเบี้ยแก้แต่ละลูกนั้น ครูบาอาจารย์ต้องลงยันต์และเสกเบี้ยทุกตัว เสกจนเบี้ยแก้เคลื่อนไหวได้ ไม่เหมือนพระเครื่องปลุกเสกครั้งเดียวได้เป็นพันๆ องค์