ฝันมรณะ

"ปราง" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากฝันที่กลายเป็นจริง

ดิฉันไม่ใช่คนกลัวผีโดยไม่มีเหตุผล หมายถึงว่าในยามปกติธรรมดาก็ไม่ได้กลัวอะไร สามารถเดินมืดๆ ได้คนเดียว นอนคนเดียว สายดี...แต่ในบางเวลาอย่างตอนที่เพิ่งกลับจากงานศพ หรือดูหนังผีสยอง ดิฉันจะกลัวขนาดเกาะแม่แจ ทั้งๆ ที่อายุปาเข้าไปเกือบสามสิบแล้ว

อยู่มาวันหนึ่ง คือเมื่อเดือนมกราคมปีก่อนนี้เอง ดิฉันเกิดอาการกลัวผีขึ้นมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย...จำได้ว่ามันเกิดขึ้นราวๆ ห้าโมงเย็น อากาศเริ่มขมุกขมัว ลมเย็น แต่ค่อนข้างอบอ้าวเพราะมีหมอกปกคลุมอยู่บนท้องฟ้า เอ...รึว่าดิฉันจะหดหู่ไปกับอากาศที่แปรปรวน?

คุณเคยเป็นไหมคะที่ไม่สบายใจคล้ายสังหรณ์ว่าจะมีอะไรที่ไม่ดีเกิดขึ้น?!

หลังตะวันตกดิน ท้องฟ้ามืดสนิท ดิฉันดูโทรทัศน์อยู่กับคุณพ่อคุณแม่ที่อายุมากแล้ว ขณะเดียวกันก็รอน้องสาวและน้องเขยกับหลานๆ พวกเขาอยู่บ้านเดียวกับเรา และจะกลับมาราวๆ สองทุ่ม รับประทานอาหารแล้วแยกย้ายกันไปพักผ่อน

ตอนนั้นดิฉันรู้สึกเหงาและเวียนหัวพิกล อยากขึ้นไปนอน แต่พอมองไปยังชั้นบนที่มืดมิดก็ไม่กล้าขึ้น แม้เมื่อครอบครัวของน้องสาว กลับมาถึงบ้านกันครบหน้าครบตาแล้ว ดิฉันก็ยังไม่รู้สึกดีขึ้นเลย แปลกจริงๆ

คืนนั้นดิฉันฝันร้ายสุดขีด...ในฝัน ดิฉันได้พบสาวสวยคนหนึ่ง ผมยาวถึงเอว ดวงตาโตและดูคมกริบเพราะเธอใช้สีดำแต่งตา ปัด มาสคาร่าซะขนตาหนาเตอะ งอนเช้ง เธอยิ้มให้ดิฉันอย่างร่าเริง...แต่ในพริบตาต่อมา ดิฉันเห็นเธอถูกฆาตกรรม!

ร่างที่งดงามเหวอะหวะ เสื้อผ้าขาดวิ่น เลือดเปรอะไปทั่ว คนที่ฆ่าเธอเป็นชายหนุ่มใส่แจ๊กเกตดำ ผมหยักศก หน้าตาหล่อเหลา...

ตามคำทำนายฝันบอกว่า ถ้าฝันเห็นการฆาตกรรม เห็นเลือด จะหมดเคราะห์และมีโชคลาภ ดิฉันอยากจะเชื่ออย่างนั้น แต่เมื่อตื่นขึ้นมาใจมันระทึกตึ้กตั้ก กลัวจนบอกไม่ถูก ดุตัวเองว่าเอาอะไรนักหนากับความฝัน! แต่ใจคอก็ยังไม่ดีอยู่นั่นแหละ

เมื่อตื่นขึ้นมาเป็นเช้าวันเสาร์ น้องสาวอยู่บ้าน น้องเขยส่งลูกๆ ไปเรียนพิเศษ แต่ก่อนไปก็รายงานกับดิฉันว่า ตอนบ่ายจะมีลูกน้องจากที่ทำงานมาที่บ้าน มาคุยเรื่องงานและกินข้าวด้วย...คือกินเหล้ากินเบียร์ด้วยกัน อาจลากยาวไปถึงดึกดื่นค่อนคืนเลยก็ได้

ทุกครั้งที่มีการสังสรรค์แบบนี้ น้องเขยจะต้อนรับเพื่อนฝูงและบรรดาลูกน้องของเขาที่สนามหน้าบ้าน ซึ่งมีศาลาทรงกลม สว่างไสว น่านั่งคุยกันราวกับสวนอาหาร และดิฉันจะบริการกับแกล้มอร่อยๆ ให้อย่างเต็มอกเต็มใจ

ที่จริงรู้ตัวว่าอารมณ์ค่อยๆ ดีขึ้นตามลำดับ ค่อยยังชั่วจากอาการที่ดิฉันเรียกว่าประสาทเสียจนเกือบมั่นคงเป็นปกติแล้วค่ะ...แต่แล้วทุกอย่างพลันพลิกวูบเหมือนฟ้าผ่าลงมาดื้อๆ เมื่อลูกน้องของน้องเขยดิฉันมาถึงบ้านเราในบ่ายนั้น

...ดิฉันไม่อยากจะเชื่อสายตาเลยว่า หนึ่งในทีมงานของน้องเขยที่เข้ามาสวัสดี เป็นหญิงสาวที่สวยสะดุดตาและสะดุดใจดิฉันปังเบ้อเร่อ...

เธอมีผมยาวถึงสะเอว ใบหน้าสวยมาก ดวงตาแต่งเต็มที่สไตล์ดราม่า คือเหมือนกำลังจะก้าวขึ้นไปเล่นละครเวที ด้วยการเขียนขอบตาดำสนิท และปัดมาสคาร่าจนขนตาหนาเตอะ

ความกลัวผีพุ่งปรี๊ดจนขนหัวลุกเลยค่ะ!

ดิฉันกลัวเธอซึ่งเป็นคนเป็นๆ แต่ในความรู้สึกขณะนั้น สำหรับดิฉันแล้วเธอเหมือนผีไม่มีผิด! ดิฉันต้องรับไหว้และยิ้มแย้มแจ่มใสกับเธอ ทั้งๆ ที่ในใจนั้นแสนจะสั่นระทึก

ใครจะกล้าบอกล่ะคะว่า นี่นะ! เมื่อคืนฉันฝันถึงเธอโดยที่ชาตินี้เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน และเธอก็ถูกฆ่าตาย! เลือดเปรอะเชียว...

เจ้าประคู้น...เขาว่าฝันร้ายจะกลายเป็นดี ขออย่าเกิดอะไรขึ้นเลย!

ราวสามทุ่ม มีผู้ชายคนหนึ่งขี่มอเตอร์ไซค์มาจอดหน้าบ้าน แล้วลงมาสมทบกับทีมงานของน้องเขย เขาเป็นชายหนุ่มหน้าตาคมคาย ใส่แจ๊กเกตสีดำ น้องเขยแนะนำว่าเป็นแฟนกับน้องผู้หญิงคนนั้น

เอาละซิ! ดิฉันถึงกับมือสั่น...หรือว่าเขาจะฆ่ากันให้เห็นจริงๆ?

เกือบตีหนึ่ง พวกเขาทยอยกันลากลับ ชายหนุ่มกับหญิงสาวที่มาทำให้ดิฉันหวาดผวาก็เข้ามาลา ดิฉันได้แต่บอกให้เขากลับบ้านอย่างระมัดระวัง เพราะเห็นว่าดื่มไปไม่น้อยทั้งคู่

ฝันของดิฉันเป็นจริงในคืนนั้นเองค่ะ! ทั้งคู่ไปไม่ถึงบ้าน รถมอเตอร์ไซค์ล้มไปชนรถบรรทุกคันใหญ่ หญิงสาวกระเด็นเข้าไปใต้ท้องรถ โดนล้อยักษ์ทับทั้งตัว เธอถูกลากไปไกลเลือดอาบ เสื้อผ้าขาดวิ่น...ตายสนิท!!

เป็นครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิตที่ดิฉันฝันแม่นอย่างเหลือเชื่อ มันจริงไหมล่ะคะ? หนุ่มในแจ๊กเกตดำทำให้หญิงสาวคนนั้นตายสยอง ไม่ฆ่าก็เหมือนฆ่า! ส่วนดิฉันน่ะ ตกใจ เสียใจและกลัวผีจนอยู่คนเดียวไม่ได้มาอีกนานเลยล่ะค่ะ!



ขอบคุณเรื่องเล่าจากข่าวสด