นรกในลิฟต์

"พิมพ์บุญ" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากลิฟต์สุดหลอน

ดิฉันก็คงเหมือนกับคนทั่วๆ ไปที่เคยฝันทั้งดีทั้งร้าย บางครั้งก็ฝันดีมากจนตื่นขึ้นมายังอยากให้ฝันเป็นจริง แต่บางคราวก็ฝันร้ายจนสะดุ้งตื่น หัวใจเต้นโครมครามเหมือนเพิ่งผ่านพ้นเหตุการณ์น่าตื่นเต้นชนิดจวนเป็นจวนตายมาหยกๆ

แต่ความฝันที่กลายเป็นจริง แถมหลอนสุดขีดที่ดิฉันได้ประสบมาเมื่อปลายปีที่แล้วนี่เอง คือฝันร้ายที่จะไม่มีวันลืมลงไปจนชั่วชีวิตสลาย

เรื่องเป็นดังนี้ค่ะ

ดิฉันทำงานที่บริษัทต่างประเทศแห่งหนึ่งที่ถนนสีลม ชีวิตส่วนตัวยังครองโสดอยู่กับพ่อแม่และญาติห่างๆ ที่มาช่วยเป็นแม่บ้านแถวบางพลัด ก่อนนอนดิฉันสวดมนต์ไหว้พระทุกคืน บางคืนถ้าไม่เพลียจนเกินไปก็จะนั่งสมาธิราว 10-15 นาที ช่วยให้จิตใจสงบดีมากๆ

คืนนั้นเองดิฉันก็ฝันเห็นสาวสวยผู้หนึ่งในชุดกระโปรงรัดรูปสีแดง ผมยาวสยายแต่งหน้าเข้ม สะสวยเหมือนดาราหรือนางงาม รูปร่างดูระเหิดระหงสมส่วน ไม่มีที่ให้ติเลยค่ะ

สถานที่นั้นดูไม่แน่ชัดว่าเป็นแห่งหนใด รู้แต่กว้างขวาง เวิ้งว้าง รู้สึกใจหายเหมือนกัน เพราะตัวเองกลัวความสูง แต่ผู้หญิงคนนั้นหันมองด้วยนัยน์ตาดำขลับ ดูโดดเด่นด้วยอายแชโดว์กับมาสคาร่าสีเข้ม แล้วเธอก็ยิ้มให้ดิฉัน...

วูบหนึ่ง ดิฉันขนลุกซ่าไปทั้งตัวเพราะรอยยิ้มของเธอนั่นเอง!

บอกไม่ถูกจริงๆ ว่าเป็นยิ้มที่แสดงความรู้สึกแบบไหนกันแน่? เพราะมันมีทั้งความเริงร่าและเศร้าสร้อย ยั่วเย้าระคนเย้ยหยัน ที่ดูไม่ออกว่าประชดประชัน เยาะเย้ยโลกทั้งโลกหรือแม้แต่เย้ยหยันตัวเอง ก่อนจะหันหน้าไปทางอื่น...ผมยาวสยายกระจายช้าๆ เหนือแผ่นหลังคล้ายภาพสโลว์โมชั่น...

ร่างแสนสวยในชุดแดงพุ่งลิ่วหายไปต่อหน้าต่อตาเหมือนกับนกที่บินเร็วที่สุดในโลก แว่วเสียงหวีดร้องเสียงแหลม โหยหวนบาดใจห่างวูบออกไปในพริบตา!

ดิฉันเองก็หวีดร้องด้วยความตกใจ สะดุ้งตื่นขึ้นมาเหงื่อแตกซิกเต็มหน้าผาก...ก่อนจะถอนใจอย่างโล่งอกเมื่อนึกได้ว่าเรื่องทั้งหมดเป็นเพียงความฝันเพ้อเจ้อ ไร้สาระ อย่างที่เขาว่า "กินมากก็ฝันมาก" เท่านั้นเอง

พรุ่งนี้ต้องไปทำงาน...ไม่อยากคิดถึงความฝันน่าใจหายใจคว่ำนั้นให้เสียเวลาหลับนอน...มิหนำซ้ำเธอในฝันก็ไม่ใช่ญาติมิตร หรือแม้แต่เคยหน้ามาก่อนสักครั้งเดียว

เช้าวันรุ่งขึ้น เกิดมีอุบัติเหตุขวางซอย ทำให้ไปถึงบริษัทสายไปเกือบครึ่งชั่วโมง

รีบร้อนก้าวขึ้นลิฟต์ กดไปชั้นที่ 12 ไม่มีพนักงานหนาแน่นเหมือนตอนใกล้เวลาทำงาน...มีคนในลิฟต์อยู่ก่อนคนเดียว...ผู้หญิงผมยาวในชุดแดง!!

ดิฉันยืนตะลึง อ้าปากค้าง เย็นวาบตั้งแต่ท้ายทอยไปตามไขสันหลัง... แม้ว่าเธอจะยืนสงบนิ่ง หน้าตาที่แต่งเข้มแบบเดียวกับที่เห็นในฝันจะมองดิฉันยิ้มๆ อย่างเป็นมิตร...แต่เธออยู่ในลิฟต์ก่อนที่ดิฉันจะใช้ลิฟต์ชั้นล่างสุดแท้ๆ

พยายามนึกในแง่ดีว่าเธออาจจะตามหลังดิฉันเข้ามา แต่ก็แน่ใจว่าไม่มีใครแน่ๆ แล้วเธอจะลงมาจากชั้นบนเพื่อกลับขึ้นไปอีกทำไม? หรือลืมของไว้เลยกลับขึ้นไปเอา

ช่างเถอะน่า ดิฉันพยายามสลัดความคิดสับสนอลเวงออกไป...อีกไม่ช้าก็จะถึงจุดหมายแล้ว แต่อดเจ็บใจไม่ได้ว่าทำไมเกิดอุบัติเหตุให้ต้องมาช้านะ? ไม่งั้นก็จะมีเพื่อนขึ้นลิฟต์หลายคน ไม่ต้องเจอะเจอสาวชุดแดงคนนี้...

คุณพระช่วย! เราไม่เคยรู้จักกันเลย ไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อนด้วยซ้ำ ทำไมดิฉันฝันถึงเธอล่ะ? ฝันตอนดึก พอรุ่งเช้าก็เจอตัวจริงทันที!

หรือจะเป็นผีที่ตายในลิฟต์? กระโดดตึกตาย? แล้วเธอไปเข้าฝันทำไม? แถมมารอพบในลิฟต์สองต่อสองอีกต่างหาก! โอย...อยากกลั้นใจตายอยู่ตรงนั้นให้สิ้นเรื่องสิ้นราว ลิฟต์เจ้ากรรมทำไมช้าเหลือเกิน...ครั้นเหลือบตาไปมองก็พบว่าเธออมยิ้มนิดๆ เหมือนจะรู้เท่าทันทุกอย่าง

ประตูลิฟต์เปิดออก! ดิฉันรู้สึกเหมือนได้ขึ้นสวรรค์ทั้งเป็น กระโดดโหยงออกไปก่อนจะหันขวับ...เธอยิ้มกว้างที่เต็มไปด้วยเลศนัยเหมือนในความฝัน โบกมือช้าๆ ก่อนที่ประตูลิฟต์จะปิดสนิท

ดิฉันแทบจะคลานไปผลักประตูเข้าห้องทำงาน พนักงานต้อนรับกับแม่บ้านหันมามองอย่างงุนงง...ดิฉันกลืนน้ำลายลงคอแห้งผาก ไม่ถามและไม่เล่าให้ใครฟังทั้งนั้นว่าเกิดเรื่องน่าสยดสยองอะไรขึ้นบ้าง?

เธออาจจะเป็นลมในลิฟต์ หรือกระโดดตึกตาย...ถึงแม้จะได้คำตอบก็จริงแต่คงไม่มีใครบอกได้แน่ๆ ว่า...ดิฉันฝันถึงเธอได้ยังไง? นึกแล้วขนหัวลุกค่ะ!


ขอบคุณเรื่องเล่าจากข่าวสด