แขกขาประจำ

"ตุ้ย" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากเลดี้คลับ

ผมเป็นน้องใหม่ "บาร์โฮส" ที่ถนนสีลม ย่านเที่ยวเตร่เสเพลของนักท่องเที่ยวมีชื่อเสียงกระฉ่อนโลก คำว่า "บาร์โฮส" อาจจะมีบางท่านไม่ค่อยคุ้นหูเท่าไหร่ คำเต็มๆ คือบาร์โฮสเตส หรือพนักงานต้อนรับในบาร์ไงครับ

เป็นบาร์สำหรับบริการคุณสุภาพสตรี ไม่ต้อนรับสุภาพบุรุษเด็ดขาด!

พวกผมก็ทำหน้าที่ เป็นเพื่อนคุย เพื่อนดื่มและเพื่อนเต้นรำ เวลาที่คุณเธออยากจะวาดลวดลายบนฟลอร์ ไม่ใช่ลุกขึ้นติ๊ดชึ่งกันที่โต๊ะตามสะดวกแบบบาร์และผับส่วนใหญ่

จังหวะง่ายๆ อย่างสโลว์, บีกิน, ช่ะช่ะช่ะ ไม่ถึงขนาดแทงโก้หรือวอลซ์โน่นหรอกครับ แต่ว่าพนักงานทุกคนต้องเต้นรำได้

คุณผู้หญิงที่มาเที่ยวเตร่มักจะมากับเพื่อน หรือไม่ก็เป็นกลุ่มไปเลย อายุมีตั้งแต่ 25 ยัน 50 เศษ ทั้งไทยและญี่ปุ่น, ฝรั่ง พวกสแกนดิเนเวียหนาตาหน่อย แต่มักจะเป็นรุ่นใหญ่ๆ ทั้งนั้นแหละครับ อย่างต่ำก็สี่สิบอัพ

พวกสาวยุ่นนี่มักชอบหนุ่มผิวดำคล้ำ ยิ่งล่ำสันยิ่งชอบ พอๆ กับพวกฝรั่ง ถึงกับต้องจัดแบ่งพนักงานไว้เป็นส่วนพิเศษ...ที่คิดว่าสาวยุ่นเห็นแล้วปิดปากหัวเราะคิกคัก แสดงว่า "โดน" เต็มๆ เลย!

ในนั้นน่ะไม่ว่าอะไรก็แพงหมด อาหาร เครื่องดื่ม คิดง่ายๆ ว่าโซดาขวดละ 150 บาท ครึ่งหนึ่งของค่าดริงก์พนักงานละกัน

ระดับไฮโซฯ กระเป๋าหนักอึ้งถึงจะมาเที่ยวได้นะครับ

คุณเธอเป็นแขกส่วนน้อยของเราก็จริง แต่ก็มักจะมาตอนหัวค่ำ ราว 3-4 ทุ่มก็มากันหลายโต๊ะแล้ว เดาว่าคงจะดื่มกินอุ่นเครื่องกับเพื่อนฝูงมาก่อนจะโฉบมาดูหนุ่มหล่อที่เลดี้คลับ คุยกับพนักงานที่คอยเอาอกเอาใจ ใช้เวลาราวดริงก์สองดริงก์ก็ชวนกันออกไปหาอะไรกินต่อข้างนอกแล้ว

จ่ายค่าเสียเวลาให้อีก 15 ดริงก์...ส่วนจะมีอะไรกันต่อไปคงไม่ต้องบอกนะครับ

สรุปว่าถ้ามาเที่ยว 2 คนเตรียมเอาไว้ 2 หมื่น...ชัวร์! เห็นแขกดูบิลแล้วควักการ์ดทองส่งให้รูดปื๊ดๆ แล้วบอกตรงๆ ครับ...เสียดายจัง!

ตกดึกตั้งแต่ตีหนึ่งเป็นต้นไปก็ถึงคราวของแขกรอบดึก ซึ่งมักจะเป็นพนักงานบริการ เพิ่งเลิกงานมาหยกๆ มีทั้งคนทำงานบาร์ คลับ โรงแรมและโรงนวด...พูดตรงๆ ก็คือแขกหมอนวดนี่แหละมากที่สุด

คืนเกิดเหตุเป็นคืนวันอาทิตย์ ได้ข่าวว่าแหล่งบริการอื่นๆ ว้าเหว่แทบวังเวงเพราะแขกน้อย แต่ของเราตรงกันข้าม คือแขกแน่นตรึม

มีทั้งแม่บ้านวัยพี่ใหญ่ คุณน้าและคุณป้าที่สี่สิบอัพ ไหนจะมีสาวญี่ปุ่นขาวจั๊วะโต๊ะละ 2 คนอีก 3 โต๊ะ พนักงานไม่ว่างซักคน ขนาดผมขาวๆ ยังต้องไปเทกแคร์สาวยุ่นเลยครับ จนกระทั่งเจ้าบอยกับเจ้าอ๊อดส่งแขกเรียบร้อย สาวยุ่นจึงได้เรียกมานั่งร่วมโต๊ะด้วย

สาเหตุเพราะสองหนุ่มนั่นสูงคล้ำ ล่ำบึ้ก หน้าตาดูเผินๆ ก็คือหนุ่มทำงานก่อสร้างในกรุงเทพฯ ทั่วไป...รสนิยมส่วนมากของสาวจากแดนซากุระเป็นยังงั้นนี่ครับ ทำไงได้!

ผมสบโอกาสเข้าไปสูบบุหรี่ในห้องน้ำ เสร็จสรรพก็หวีผมแล้วล้างมือออกมา ได้ยินเสียงหวานๆ ดังแทรกเสียงดนตรีขึ้นว่า...ติดใจสาวยุ่นจนลืมสาวไทยเชียวหรือคะ ที่รัก...

หันขวับไปเห็นสาวสวยในชุดแดงกำลังนั่งสูบบุหรี่อยู่คนเดียวที่โต๊ะใกล้ๆ กระถางต้นไม้ พอเดินเข้าไปหาเธอก็ชวนนั่งด้วย...เห็นหน้าชัดว่าสวยเข้ม นัยน์ตาคมดูโดดเด่นอยู่ในกรอบผมยาวสลวยประบ่า แววตาเธอดูยั่วเย้าแฝงด้วยเสน่ห์ดึงดูดใจบอกไม่ถูก

แต่แล้วก็มาเหมือนๆ กันทุกคน...เรียนอะไร? ที่ไหน? อายุเท่าไหร่? มาทำงานที่นี่นานหรือยัง เคยทำที่อื่นมาก่อนหรือเปล่า? มีแฟนหรือยัง? อยู่ที่ไหนกับใคร? น่าเบื่อสุดเซ็งจริงๆ ครับ แต่ก็ต้องตอบตามมรรยาท

เฮ้อ! อยากอัดเทปมาตอบแทนจังจะได้ไม่เมื่อยปากไง!

เห็นสวยๆ บาดใจแต่พอพูดคุยเข้าก็น่าเบื่อสุดๆ จนกระทั่งอ๊อดที่แว่บมาห้องน้ำเหลือบเห็นผมเข้า บอกว่าสาวยุ่นถามถึงแน่ะ รีบไปเร็วๆ หน่อยเดี๋ยวจะพลาดโอกาส ผมเลยขอตัวผละมา...แต่อ๊อดคว้าแขนไว้ก่อน

"บ้าอะไรวะ? ไปนั่งพูดเพ้อเจ้อคนเดียวอยู่ได้ เดี๋ยวก็โดนผีหลอก!"

ผมหันขวับไปก็ไม่เห็นสาวตาคมผมยาวในชุดแดงแล้ว อากาศคล้ายเย็นวูบลงอย่างกะทันหัน...ปรากฏว่าเธอเคยเป็นแขกขาประจำมาหัวใจวายตายที่โต๊ะนั่นเอง วันดีคืนดีก็ปรากฏตัวให้เห็นซึ่งๆ หน้า ...ขนหัวลุกเลยครับ! บรื๋ออออ....



ขอบคุณเรื่องเล่าจากข่าวสด