คุณยายยังอยู่

"มนัส" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกเมื่อวิญญาณคุณยายมาหา

ผมเคยถามเล่นๆ ว่าคนเรานี่ตายแล้วไปไหน? พ่อผมบอกว่า ตายแล้ววิญญาณยังอยู่ เราต้องไปตามบุญกรรมของแต่ละคนอย่างหลีกเลี่ยงไม่พ้น

ดูพ่อจะเชื่อเหลือเกิน เพราะมีประสบการณ์เรื่องผีมาไม่น้อย แต่ผมฟังแล้วก็ยังไม่ถึงกับเชื่อสนิท บางเรื่องดูเหมือนจะฝันเป็นตุเป็นตะ บางเรื่องเหมือนตาฝาดไปเอง ไม่มีอะไรพิสูจน์เป็นหลักฐานได้...แต่พ่อไม่โกรธผมหรอกครับ

พ่อบอกว่าดีแล้วที่ไม่เชื่อเรื่องอะไรง่ายๆ และเป็นคนที่พยายามคิดหาเหตุผล แต่เรื่องผีนี่น่ะพิสูจน์กันยาก เพราะคนเจอผีนั้นจะรับรู้ถึงผีได้ด้วยประสาทสัมผัสทั้งห้าของคนนั้นโดยเฉพาะ อย่างมองเห็น ได้ยิน หรือสัมผัสได้ถึงมือเย็นๆ ที่ไม่มีตัวตน เวลาไปเล่าให้คนอื่นฟังก็เลยเหมือนประสาทหลอน บวกกับจินตนาการแล้วได้ผลลัพธ์ออกมาเป็นเรื่องผี!

ถึงไม่เชื่อแต่ผมก็ชอบฟังครับ มันสนุกดี และทำให้ผมคิดหาเหตุผลจริงๆ ด้วย แต่ผมไม่เคยประสบกับตัวเองเลย จนกระทั่ง...

คืนหนึ่งในช่วงเทศกาลสงกรานต์ปีที่แล้ว เราอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาทั้งครอบครัว คือพ่อแม่และน้องๆ เราเพิ่งกลับจากบ้านคุณปู่คุณย่า โอ๊ย...สนุกมากเลยครับ หลังจากรดน้ำขอพรจากผู้ใหญ่แล้ว ผมก็ได้เล่นน้ำกับพี่ๆ น้องๆ ตั้งเกือบสิบคนแน่ะ

เฮ้อ! เทศกาลสงกรานต์นี้อบอุ่นและสนุกมากนะครับ ผมกลับบ้านหลังจากเล่นจนหมดแรงมาตั้งแต่เช้าโน่น...พอเข้าบ้านก็รู้สึกเหงาขึ้นมาทันที ทำไมนะ? อ้อ! นึกออกแล้ว...เพราะไม่มีคุณยายนั่นเอง!

คุณยายผมตายไปสองปีแล้วละครับ...

ตอนที่คุณยายยังอยู่เมื่อสองปีก่อน ผมอายุสิบสาม ผมรดน้ำขอพรคุณยาย ท่านยังให้มาตั้งห้าร้อยบาทแน่ะ! เราอยู่บ้านเดียวกัน คุณยายเลี้ยงผมเวลาที่พ่อกับแม่ไปทำงาน ตอนท่านตายผมเหงามากจนแอบร้องไห้คนเดียว ถึงอย่างนั้นแม่ก็จับได้ว่าผมเศร้าแค่ไหน แม่บอกว่า...คุณยายอยู่กับเรา ไม่ไปไหนหรอก

คืนนี้ผมคิดถึงคุณยายมาก นั่งดูท้องฟ้าอยู่คนเดียวจนแม่เรียกเข้าบ้าน ผมเดินไปอยู่ในห้องนั่งเล่น พ่อและแม่กับน้องมด น้องม่อน กำลังดูทีวี ส่วนผมนั่งเล่นคอมพ์

ตอนนั้นละที่นึกออกว่า อีกคนที่ผมคิดถึงคือ "น้ากิ่ง" น้องสาวแท้ๆ ของแม่ ทุกปีน้ากิ่งจะมาหาแม่ แต่ปีนี้น้ากิ่งไปต่างจังหวัดกับเพื่อน

"ก๊อกๆ...ก๊อกๆ..." เสียงใครมาเคาะประตูกระจก เราทุกคนหันไปมอง และเห็นพร้อมๆ กันว่ามีใบหน้าหนึ่งโผล่มาคล้ายชะโงกมาหาเราเหมือนจะบอกอะไรบางอย่าง...เราเห็นใบหน้านั้นอยู่นอกประตูกระจก...

ทันทีที่เห็นผมชาวาบ...นั่นคุณยาย!!

คุณยายแน่ๆ ครับ แว่นตาขาวใบหน้ากลมใสเหมือนเมื่อมีชีวิตอยู่ไม่มีผิด...เพียง 2-3 วินาทีท่านก็ละลายไปในความมืด

"คุณเห็นอะไรมั้ย?" พ่อผมเสียงสั่น แม่พยักหน้ามือทาบอก น้องมดกับน้องม่อนยังตะลึงแบบเด็กๆ ขณะพูดเหมือนละเมอพร้อมกันว่า "คุณยาย"

เราเห็นกันทุกคน และเราตื่นเต้นมากๆ แต่เล่าไปใครจะเชื่อ?

พ่อพูดอย่างตื้นตันว่า ท่านคงมาหาเราเพราะเป็นวันสงกรานต์-วันของครอบครัว แต่แม่กังวลมาก บอกว่าน่าจะมีอะไรมากกว่านั้น!

จริงอย่างที่แม่คิด...น้ากิ่งประสบอุบัติเหตุร้ายแรงถึงจะอยู่ในขั้นปลอดภัยแต่กระดูกหักทั้งตัว ตั้งแต่ไหปลาร้า ซี่โครง แขน ขา เพื่อนที่นั่งข้างๆ น้ากิ่งเคราะห์ร้ายกว่า...เธอตายคาที่ อีกสี่คนบาดเจ็บสาหัสขนาดเข้าไอซียู

น้ากิ่งเป็นลูกสาวคนเล็กของคุณยาย ท่านพูดเสมอกับแม่ว่าอย่าทิ้งน้อง ดูแลน้องดีๆ น้ากิ่งเป็นโสดและยังไม่มีแฟน เธอบ้างานครับ

ผมรู้แล้ว คุณยายมาปรากฏตัวให้เราเห็นเพื่อจะบอกเรื่องน้ากิ่งนี่เอง...อุตส่าห์มาเคาะประตู พยายามจะบอกเราว่ากำลังจะมีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้นกับน้ากิ่ง

ซึ้งเลยครับ!

ตอนนี้ผมเชื่อแล้วว่าวิญญาณยังอยู่ ถ้าเราตายไป เราก็ต้องไปอยู่ในที่ที่เราควรอยู่แล้วแต่บุญแต่กรรม และผมหวังว่าเราจะได้วนเวียนอยู่ใกล้ๆ คนที่เรารักเสมอ อย่างคุณยายผมที่ยังรักและดูแลพวกเราอยู่...


ขอบคุณเรื่องเล่าจากข่าวสด