ขึ้นจากทะเล

"เรวัต" เล่าเรื่องขนหัวลุกจากหาดแม่รำพึง

สมัยหนุ่มๆ ผมชอบไปเที่ยวบ้านฉาง จังหวัดระยองบ่อยครั้ง เพราะติดอกติดใจเมืองแห่งผลไม้ไม่แพ้จันทบุรี โดยเฉพาะมีหาดทรายสวยงาม ชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วประเทศ คือ หาดแม่พิมพ์กับหาดแม่รำพึง

สาเหตุสำคัญก็คือมีเพื่อนสนิทที่เรียนหนังสือมาด้วยกันที่กรุงเทพฯ ตั้งแต่ชั้นมัธยมต้น จนกระทั่งอายุสามสิบกว่าแต่ยังเป็นโสดกันทั้งคู่

ผมทำงานบริษัทขายเครื่องเสียง พิชัยทำงานธนาคาร ต่างคนต่างยึดมั่นกับอาชีพเรา พิชัยก้าวหน้าในอาชีพรวดเร็วมาก จนย้ายไปเป็นสมุห์บัญชี หรือผู้ช่วยผู้จัดการที่สาขาบ้านฉางนี่เอง มีห้องพักอยู่ชั้นบนของที่ทำงาน อาศัยว่ามนุษยสัมพันธ์ดีก็เลยรู้จักผู้คนแทบทั่วทั้งอำเภอก็ว่าได้ เคยได้ยินพวกแม่ค้ากับสาวบริการทักทายตอนที่เพื่อนพาผมเที่ยวชมตลาดเรียกมันว่า "ผู้จัดการ" อย่างเต็มปากเต็มคำ

ก่อนหน้านั้นราว 3-4 เดือน ผมไปเที่ยวระยองวันหยุดยาว ที่เริ่มนิยมเรียกกันเท่ๆ ว่า "ลองวีกเอนด์" ก็ประสบกับเรื่องขนหัวลุกเข้าเต็มเปา!

ว่ากันตามจริงผมก็ชอบไปเที่ยวที่เดิมๆ เพราะความชอบใจนั่นแหละ เช่น ที่อนุสาวรีย์ท่านสุนทรภู่ เดินชมพระอภัยเป่าปี่ นางเงือกท็อปเลส กับนางผีเสื้อสมุทรที่เห็นแล้วอดขำในจินตนาการของกวีเอกไม่ได้...ไม่ว่าเงือกหรือยักษ์ พระเอกของท่านเก็บเรียบหมด!

ตอนนั้นด้านหลังอนุสาวรีย์เป็นต้นไม้ใหญ่ร่มรื่น มีแผงของกินของใช้เล็กๆ น้อยๆ โดยเฉพาะแผงขายส้มตำปูที่เราชอบมาก ไปทีไรต้องแวะไปซื้อใส่ถุงมากินแกล้มเบียร์เป็นประจำ จนกระทั่งวันหนึ่งแม่ค้าวัยรุ่นบอกว่า...วันนี้ไม่มีปูเค็ม! ผมสงสัยก็ถามไปว่าทำไมไม่มีล่ะจ๊ะ? สาวเจ้าก็ตอบเสียงดังฟังชัดว่า

"ตอนนี้คืนข้างแรม ไม่มีปูหรอกฮิ!"

อีกสองแห่งที่ชอบให้เพื่อนพาไปเที่ยวคือหาดแม่พิมพ์กับหาดแม่รำพึง พิชัยเคยพาผมไปกราบไหว้ศาลเจ้าแม่พิมพ์ด้วย มีรูปปั้นของเจ้าแม่สวยงามมากครับ ลือกันว่าท่านศักดิ์สิทธิ์นัก ใครขอลาภขอพรมักจะไม่ผิดหวัง โดยเฉพาะ "ขอลูก"

แต่หาดสองหาดนี่เขาว่าผีดุสาหัสพอๆ กัน!

สาเหตุมาจากเป็นหาดค่อนข้างเปลี่ยวในยุคนั้น มีพวกเรือแตกกลายเป็นศพมาเกยหาดบ่อยๆ คนต่างถิ่นที่ไม่รู้ว่าหาดทรายสีทองยาวเหยียดแสนสวย มีคลื่นสาดซัดไม่หยุดหย่อนนั้น ใต้น้ำมีอันตรายลึกลับซุกซ่อนอยู่หลายอย่างด้วยกัน

ตั้งแต่พื้นทรายที่ยุบฮวบลงไปค่อนข้างลึก ไม่ใช่ลาดลงไปธรรมดา คนที่คิดว่าเล่นน้ำอยู่ที่ตื้นๆ เกิดเท้าหลุดพื้นจมวูบลงไป มักจะตกใจจนขาดสติ ใครโชคดีโผล่มาได้ก็ตาหูเหลือก เผ่นขึ้นหาดแทบไม่ทัน...ไหนจะมีคลื่นลูกโตๆ ที่ม้วนตัวเข้าโจมตีกะทันหัน กวาดเอาผู้คนที่กำลังเล่นน้ำเพลินๆ ลงไปทะเล...ส่วนมากมักจะไม่ค่อยรอดชีวิตหรอกครับ

ที่น่ากลัวที่สุดก็คือผีดุนักหนา! ดวงวิญญาณที่ออกจากร่างเพราะจมน้ำตายแสนจะทุกข์ทรมานและกลายเป็นดุร้ายน่าสยดสยองที่สุด

พิชัยเล่าว่าเพิ่งโดนผีหลอกที่หาดแม่รำพึงมาหยกๆ เมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เอง!

มีลูกค้าขอร้องให้พาญาติจากต่างจังหวัดไปชมวิวชายหาด แต่เกิดลงเล่นน้ำจนมืดค่ำ เคราะห์ดีที่เพื่อนผมตักเตือนไว้ก่อนว่าอย่าลงน้ำลึก ก็ไม่มีใครดื้อรั้นหาเรื่องใส่ตัว...จนกระทั่งเปลี่ยนเสื้อผ้าจะกลับขึ้นรถขณะที่นักท่องเที่ยวคนอื่นๆ หายไปหมดสิ้นแล้ว

ดาวสะพรั่งฟ้า เสียงคลื่นคร่ำครวญกับชายหาดไม่หยุดหย่อน เคล้ากับเสียงลมกระซิบยอดไม้ชวนให้วังเวงใจ...หนุ่มสาวต่างถิ่นที่เพิ่งจะขึ้นจากทะเลหยกๆ ก็ถามเพื่อนผมว่าค่ำมืดป่านนี้ยังมีเด็กๆ มาเล่นน้ำกันอีกหรือ?

พิชัยมองตามแล้วต้องยืนตัวแข็งทื่อ เมื่อเห็นเด็กๆ ราว 4-5 คน ทั้งหญิงและชายกำลังเล่นน้ำพลางหัวเราะคิกคัก ก่อนจะพากันลุยน้ำขึ้นมาวิ่งเล่นไล่กันบนชายหาด...เสียงหัวเราะเยือกเย็นดังสะท้านเข้าไปถึงหัวใจขณะที่พวกเด็กๆ จากท้องทะเลหันมามอง

พวกแกไม่มีหน้าสักคนเดียว นอกจากความว่างเปล่าที่เห็นเด่นชัดอยู่ในแสงดาว เท่านั้นเอง...เสียงผู้หญิงร้องกรี๊ดเหมือนคนบ้า พิชัยกระโดดไปเปิดประตูรถ...ไม่ช้าก็ขับตะบึงออกไปอย่างรวดเร็วปานลมพัด!

เดี๋ยวนี้เรื่องผีๆ สางๆ ไม่ค่อยมีแล้ว ยกเว้นแต่อันตราย จากคลื่นลมยังเหมือนเดิม...ขอให้ทุกท่านที่จะเที่ยวหาดสวยๆ งามๆ ที่ระยองระวังตัวไว้มากๆ แล้วกัน คนเราไม่ประมาทเสียอย่างมักจะไม่ค่อยเดือดร้อนหรอกครับ



ขอบคุณเรื่องเล่าจากข่าวสด