สยองบนเตียงนอน

เริ่มเลยและกันครับ เรื่องมันเกิดขึ้นมาประมาณ 2-3 ปีที่แล้วครับเกิดขึ้นในบ้านของผมเอง

ซึ่งต้องบอกก่อนเลยนะครับว่าก่อนหน้านั้นผมย้ายมาไม่นาน บ้านผมเป็นบ้านทาวน์เฮาส์ 2 ชั้นไม่ใช่บ้านใหม่พึ่งสร้างนะครับ หลังจากย้ายมาได้ ประมาณ 2 ปีไม่เคยมีเหตูการณ์แปลกๆอะไรเลยครับแต่คืนก่อนเกิดเหตุ ขณะท่ผมกำลังนอนกึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่นั่นเองอยู่นั่นเอง ผมรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างกดทับตัวไว้ไม่ให้พลิกผมรู้สึกอึดอัดมาก เตียงผมอยู่ติดหน้าต่าง ผมรู้สึกเหมือนว่ามีแสงประหลาดสีขาวสว่างพุ่งตรงมายังหน้าต่าง

แล้วได้ยินเสียงเหมือนมีคนพูดอะไรกับเราแต่จับใจความไม่ได้

ตอนนั้นผมกลัวมากจึงได้ท่องนะโม เพราะนึกอย่างอื่นไม่ออกชั่วโมงนั้น ท่องไปไม่รู้กี่จบ พอเริ่มรูสึกว่าตื่นเต็มที่แล้วตั้งสติได้แล้วจึงนอนหันหลังให้หน้าต่างแล้วคลุมโปง คืนนั้นผมนอนไม่หลับเลยครับ ระแวงว่าถ้าหลับอาจจะเจออีก ผมไม่แน่ใจว่ามันใช่ผีอำรึเปล่า ดูนาฬิกาจากมือถืออยากให้เช้าไวๆ ตอนนั้นประมาณตี 4 กว่าๆ รอจนถึง 6 โมงถึงกล้านอนต่อ วันนั้นตื่นสายมากเลยครับเพราะโดนหลอนตอนกลางคืน

เช้ามาผมเล่าให้แม่ฟัง แม่ผมยังติดตลกบอกว่าสงสัยมาบอกหวยมั้ง

ส่วนตัวผมก็ไม่ได้ติดใจอะไรอาจเป็นความฝันก็ได้เพราะครึ่งหลับครึ่งตื่นแล้ว คืนที่ทำให้ผมต้องจำไปตลอดชีวิต คืนนั้นก็เหมือนเดิมผมก็เข้านอนตามปรกติผมเป็นคนนอนดึก ระหว่างที่ผมนอนอยู่กำลังจะเคลิ้มหลับไป ผมก็พยามจะพลิกตัวหันหลังให้หน้าต่าง แต่เกิดขึ้นอีกแล้วครับคราวนี้รุ้สึกชัดเจนมากครับรู้สึกเหมือนโดนกดทับอึดอัดขยับก็ไม่ได้ ผมนึกขึ้น ด้วยความตกใจเพราะครั้งนี้ชัดเจนมากผมตะโกนร้องสุดเสียง

แต่แปลกตรงที่ไม่ยักกะได้ยินเสียงตัวเอง เหมือนเสียงทั้งหมดของผมโดนสกัดกั้นอยู่แค่ตรงลำคอ

ผมร้องอยู่ในลำคอจนเหนื่อยพอเริ่มตั้งสติได้ก็หลังตาลงท่องนะโมตามสูตรที่เคยเอาตัวรอดมาได้ แต่ครั้งนีดูเหมือนไม่ง่าย เพราะผมท่องอยู่นานมากแต่ก็ยังขยับตัวไม่ได้และยังรู้สึกอึดอัดอยู่ ผมเริ่มรู้สึกเย็นวาบๆที่แผ่นหลังจนขนลุกไปทั้งตัว แต่ก็ยังท่องต่อไปโดยที่มือก็ไม่ได้พนมเพราะขยับอะไรไม่ได้เลย หลังจากท่องอยู่นาน ผมเริ่มรุ้สึกว่าเริ่มขยับตัวได้ ผมจึงตัดสินใจจะนอนหันหลังให้หน้าต่างอย่างเดิม

แต่คราวนี้กับทำให้ผมสยองหนักกว่าเดิมเพราะเมื่อผมกลับหลังหันให้หน้าต่างแล้ว ภาพที่ปรากฏตรงหน้าผม คือสิ่งที่น่าจะถูกเรียกว่า ผี อูยพูดแล้วขนลุก

ขณะที่พิมให้เพื่อนๆอ่าน ตอนนั้นผมถึงกับตาค้างตาผมมองเห็นเต็มๆตาเป็นภาพหน้าของคนไม่แน่ใจว่าหญิงหรือชาย แต่ใบหน้านั้นไม่ได้ไม่ดวงตาเลย ใบหน้าสีม่วงสะกดผมหลับตาไม่ลงอยู่พักใหญ่ พอผมเริ่มตั้งสติได้ก็เริ่มหลับตาแล้วนึกถึงสิ่งศักดิ์สิทธ์ภายในบ้าน ผมพยายามจะพลิกตัวกลับไปด้านหน้าต่างอีกครั้งแต่ก็ทำไม่สำเร็จ ผมลืมตาขึ้นมองอีกครั้ง เขาผู้นั้นยังคงนอนอยู่ข้างๆโดยใบหน้าสีม่วงๆของเขาห่างจากผมประมาณ 1 คืบใหญ่ๆเท่านั้น ผมนอนหลับตาอยู่พักใหญ่เลยครับ เลยเริ่มรู้สึกว่า หลุดแล้ว จึงตัดสินใจทะยานตัวเองขึ้นจากเตียงแล้วเปิดประตูวิ่งลงไปข้างล่างอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่ได้เปิดไฟอาศัยความเคยชินไปนอนกับพ่อแม่หน้าทีวี

พอตอนเช้าแม่ก็ปลุกผมแล้วถามว่ามานอนตรงนี้ได้ยังไง ผมจึงเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ฟัง แม่เลยแนะนำผมว่าให้ลองย้ายทิศย้ายเตียงนอนดูผมจึงทำตามหลังจากนั้นก็ไม่เคยมีเหตุการณ์แปลกๆเกิดขึ้นในห้องของผม

แต่หลังจากนั้นอีกไม่นาน คนทั้งบ้านก็ต้องงงกันอีกครั้ง

เมื่อตอนเช้าของวันหนึ่งพี่ชายผมได้เล่าว่าเมื่อคืน ตอนนอนหลับได้ยินเสียงว่ามีคนอยู่ตรงระเบียงซึ่งตอนแรกพี่ก็คิดว่าเป็นแม่ที่เข้าไปเอาชุดนอนที่ตากอยู่เพราะแม่ผมต้องทำงานจนดึกทุกวัน พี่ก็ไม่ได้สนใจ หลังจากนั้นพี่ผมก็ได้ยินเสียงหมาหอนเป็นระยะๆนานมากแต่แล้วเสียงเกาะแกะตรงระเบียงก็ยังไม่หายไป จนพี่เริ่มสงสัยว่าทำไมแม่ไปเอาชุดนอนนานจังจึงลุกขึ้นมองจากหัวเตียงผ่านหน้าต่างไปยังระเบียง สิ่งที่พี่ผมเห็นก็คือ ร่างลึกลับที่ยืนอยู่ตรงบริเวณระเบียงใบหน้าสีม่วง โดยมองไม่ออกว่าเป็นหญิงหรือชาย ใบหน้าสีม่วงโดยมองไม่เห็นดวงตา พี่ผมแน่ใจได้ทันทีว่านั่นไม่ใช่สมาชิกในบ้านแน่แล้วคงไม่ใช่คนด้วย จึงล้มตัวลงแล้วจัดแจงคลุมโปง หลังจากนั้นซักพักเสียงหมาหอนหายไป

พี่ผมเริ่มตั้งสติได้จึงเอาห่มออกกะว่าเป็นไงเป็นกัน จะลองลุกขึ้นดูให้แน่ใจ

แต่พอพี่ผมเปิดผ้าห่มลง ยังไม่ทันลุกขึ้นมองระเบียงพี่ผมเห็นร่างเมื่อครู่ ที่อยู่ตรงระเบียงมายืนอยู่ข้างเตียงแล้วครับคราวนี้ต้องคลุมโปงเหมือนเดิมจนเช้าสิ่งที่หน้าสังเกตูคือหน้าจะเป็นดวงวิญญาณเดียวกันกับที่ผมเห็น....อุยพูดแล้วขนยังลุกอยู่เลย



ขอบคุณเรื่องเล่าขากช็อคเอฟเอ็ม