ป่าช้าทัวร์

"ป้างาม" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากป่าช้าร้าง

เรื่องผีๆ สางๆ จะว่าน่ากลัวก็แหม...ไม่มีอะไรจะชวนให้ขนลุกขนพองยิ่งกว่านี้อีกแล้ว แต่จะว่าสนุกก็สนุกล่ะค่ะ ใจคอเต้นตึกตักว่าผีจะโผล่ออกมาจ๊ะเอ๋เมื่อไหร่ กับตอนที่วิ่งหนีกันกระเซอะกระเซิงชนิดป่าราบนั่นน่ะ สนุกอย่าบอกใครเลย จริงๆ เอ้า!

โดยเฉพาะเรื่องป่าช้าผีดิบกับป่าช้าผีสุกที่อยุธยา บ้านป้าน่ะสุดยอดเรื่องผีละคุณ!

พอเรื่องนี้เผยแพร่ในหนังสือพิมพ์ข่าวสด ใครๆ ก็แห่มาทัศนา จรป่าช้ากัน...อ้อ! สมัยนี้เขาเรียกทัวร์นะคะ คนแก่อย่างป้าน่ะตามไม่ค่อยทันพวกหนุ่มๆ สาวๆ เขาหรอกคุณ อย่างแม่แอร์เพื่อน ยายแก้มหลานสาวป้าจากกรุงเทพฯ ชอบแต่งตัวเหมือนแก้ผ้าจนเจ้าหนุ่มเจ้าแก่ตาลุกตาชันไปตามๆ กัน ป้าเลยเรียกผิดเรียกถูกว่า หนูแอร์มั่งหนูแบมั่ง...แหม! หัวเราะกิ๊กๆ จนนมต้มแทบจะพลัดออกมาคุยกับป้าซะให้ได้! เฮ้อ...


เห็นว่าโดนผีกระต่ายจามหลอกเอาที่ป่าช้าจนวิ่งหนีแทบผ้าผ่อนหลุดลุ่ยไปเลยค่ะ!

คราวนี้ก็มีพวกพ้องในจังหวัดมาเยี่ยมป้าเป็นโขยง บอกตรงๆ ว่าอยากมาดูป่าช้าผีสุกที่เก็บไว้นานๆ ในกระต๊อบนี่ยังไม่เคยเห็นสักที...อยากชมเป็นขวัญตาอ่ะ! ว่างั้น

ป้าบอกไปตามตรงว่าเดี๋ยวนี้ไม่มีกระต๊อบใส่โลงศพรอเผาเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว...เขาว่าอุจาดตาเกินไป ทำเป็นกุดังก่อน แล้วต่อมาก็เอาไปเผาตามกำลังทรัพย์ของญาติๆ หนักเข้าก็เลยกลายเป็นป่าช้าร้าง เหลือแต่ซากเก่าๆ ที่ยังไม่มีใครกล้าเข้าไปรบกวนเพราะยังกลัวๆ อยู่

แหม! คนอยากรู้อยากเห็นนี่ห้ามยากจริงๆ ค่ะ พรรคพวกป้าก็คะยั้นคะยอว่า ไหนๆ มาทั้งทีก็อยากไปดูซากที่ว่าหน่อย เพราะเขาว่าป่าช้าผีสุกนี่เก็บพวกผีตายโหงไว้เป็นปีๆ ตามธรรมเนียมโบราณ กับบางทีพวกญาติๆ ยังไม่มีกำลังจะมาทำพิธีเผาจี่ได้ก็ต้องทิ้งไว้ นานๆ ก็รวบรวมกันมาเผาเป็นศพไม่มีญาติสักที

เอ้า! อยากดูกันนักก็จะพาไปดู ใครวิ่งขาฉิ่งหรือจับไข้หัวโกร๋นไม่รับผิดชอบนะ ขอบอกซะก่อน!

บ่ายนั้นก็ยกโขยงกันไปทัวร์ป่าช้าผีสุกไม่ไกลจากบ้านป้านัก เพราะเขาเหมารถกันมาวันเดียว ไม่ได้ค้างคืน พวกคนขับกับเด็กรถก็ตามแห่ไปดูป่าช้าผีสุกกับเขาด้วย พิลึกคนละ...ดูอะไรไม่ดูนิ อยากไปดูผีกัน

พอผ่านเข้าไปในอาณาเขตคนตาย บรรยากาศเยือกเย็นน่าดู แสงแดดหายลับเข้าไปหลังกลุ่มเมฆหนาทึบ แหม...ได้อารมณ์เรื่องผีชะมัด ฮิฮิ!!

ยอดไม้ไหวซ่าเหมือนจะทักทาย ป้าต้องทำหน้าที่ทัวร์ลีดเดอร์จำเป็น บอกว่านั่นต้นสะแกที่เขาเอาไปทำฟืนสำหรับอยู่ไฟ โน่นต้นข่อยที่เขาเอามาทุบใช้แทนแปรงสีฟัน หรือจะเด็ดยอดอ่อนมาเคี้ยวให้ฟันขาวปากสะอาดก็ได้ พวกเด็กๆ จอมแก่นก็มาเอาไปทำง่ามหนังสติ๊กไว้ยิงนกยิงหนูเล่นเพราะพ่อแม่ไม่มีเวลาสั่งสอน


อ้อ! กอไผ่เป็นซุ้มนั่นมีชาวบ้านมาขุดมาแซะหน่อไม้ไปต้มไปแกงกิน บางคนก็มาตัดเอาไปทำไม้เท้า หรือไม้ตะพดไว้ตีหัวคนเล่นแก้กลุ้ม

ต้นกระต่ายจามเคยดกดื่นเดี๋ยวนี้ไม่รู้หายไปไหนแล้ว...

ขาดคำก็มีเสียงจามแฟ่ดขึ้นทันใด!

เอ๊ะ! ฉันเป็นหัวหน้าทัวร์ดีๆ ดันมาหลอกกันเล่นหรือยะ? ป้านึกขันๆ พอดีมีเสียงฮัดเช้ย! ดังมาจากซุ้มกอไผ่ตายซาก! เสียงคนชัดๆ ไม่รู้ใครเล่นตลก พวกลูกทัวร์ก็ไม่กลัว เพราะอยู่กันเกือบ สิบคน คุณน้าคนหนึ่งถามว่าแล้วกระต๊อบที่ว่าเคยตั้งเก็บศพสมัยก่อนน่ะอยู่ที่ไหน? ป้าก็บอกว่าอยู่หลังซุ้มไผ่นั่นแหละ

คนอยากรู้อยากเห็นก็ชวนกันไปดู 2-3 คน เดี๋ยวเดียวก็กลับมาบอกว่า แหม! ไม่น่าจะมาหลอกกันเล่น กระต๊อบโย้เย้หลังคาโหว่ยังอยู่เลย โลงศพตั้งซ้อนๆ กันเต็มเชียว...เล่นเอาป้าร้องเฮ้ย! ก่อนจะรีบจ้ำไปดูให้แน่ใจ

โธ่! ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณ กระต๊อบก็ไม่เหลือซากแล้ว พวกที่มาบอกว่าเห็นก็หน้าซีด มองตากันล่อกแล่ก...พอดีมีเสียงใครจามฮัดเช้ยขึ้นมาอีก พอหันไปดูก็เห็นตาลุงผอมกงโก้กำลังถือมีด ขอยืนอยู่ข้างกอไผ่ จ้องมองตาขุ่นเขียวคล้ายเราไปรุกล้ำถิ่นฐานแก

ท่าทางไม่ค่อยชอบมาพากลแฮะ ลมเริ่มพัดอู้ๆ แสงสว่างดูจะเหลือน้อยลงทุกที พอดีมีเสียงเด็กหัวเราะคิกคักอยู่ที่ต้นข่อย พวกเราหันขวับไปเห็นไอ้หนูวัยสิบขวบนุ่งกางเกงขาสั้นตัวเดียว กำลัง ทำท่าจะยิงหนังสติ๊กใส่เรา...แต่นัยน์ตามันแดงก่ำเหมือนนกกรดยังไงยังงั้น!

ป้าไม่สนใจเสียงร้องเอะอะโวยวายของใครๆ หรอกค่ะ คนขับรถกับลูกน้องเผ่นอ้าว แต่ถูกป้าแซงพรวดเดียวก็ขึ้นหน้าไกลลิบ...เรื่องอะไรจะรอเสียงตะโกน รอด้วยๆ ให้โง่ล่ะคะ จริงมั้ย? โอย...ตอนนั้นไม่สนุกจริงๆ ค่ะ กว่าจะถึงบ้านก็เหนื่อยแทบจะขาดใจซะให้ได้! โอย...


ขอบคุณเรื่องเล่าจากข่าวสด