ปีศาจแมว

"นลินทิพย์" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากลูกแมวบนต้นไม้

แมวตัวนั้นน่ารักมาก มันเป็นลูกแมวค่อนข้างโต มีลายสีเทาดำสลับขาว หูใหญ่ ตาโตสีเขียว และมันหมอบอยู่บนกิ่งต้นคูนริมรั้วหน้าบ้านเรา ลูกชายกับลูกสาวของดิฉันเรียกให้ไปดูมันหน่อย เพราะเราได้ยินเสียงมันร้องแง้วๆ มาตั้งแต่เมื่อคืนมันคงจะลงไม่ได้ ทั้งที่กิ่งคูนนั้นไม่สูงเท่าไหร่ แต่ก็สุดเอื้อมเราล่ะค่ะ

ที่ลงไม่ได้เพราะคงจะกลัวหมา บ้านเรามีหมาสองตัวชื่อนินจากับไมโล

เจ้าไมโลน่ะไม่เท่าไหร่หรอก ตัวมันโตกว่าแมวนิดเดียว เป็นหมาตัวเมียที่หงิมๆ แต่นินจานี่สิ ตัวสีดำสนิท ตาเหลือง จงรักภักดีเจ้าของเป็นที่สุด แต่ดุมากจนดิฉันอึดอัดใจทุกครั้งที่มีคนมาบ้าน เพราะมันงับแข้งงับขาเขาไปหลายคนแล้ว

นิสัยอีกอย่างของนินจาก็คือ มันเป็นนักล่าที่โหดเหี้ยมสุดๆ ต้นตระกูลมันคงเป็นหมาล่าเนื้อ มันไล่ตะครุบนกหนูและแมวตายคาเขี้ยวไปหลายสิบตัวแล้ว...เจ้าแมวลายบนต้นไม้คงรู้ด้วยสัญชาตญาณว่ามันลงมาไม่ได้ แม้เจ้านินจาจะเดินกรีดกรายไปไหนต่อไหนแล้ว มันก็ยังไม่ยอมลงมา! ยิ่งพอเราไปมองแล้วเรียกเหมียวๆ เพื่อช่วยมัน ก็ทำให้มันยิ่งปีนสูงขึ้นไป!

ดิฉันห่วงมันมาก...มาจากไหนก็ไม่รู้ ไม่ได้กินข้าวกินน้ำ...ทำยังไงดี? อยากโทร.ไปจส.100 ให้เขาช่วยหาคนมาช่วยมันจัง แต่ก็เกรงใจ ฉันคิดไปคิดมาจนค่ำมืด เราเลยตกลงกันว่าดูท่าทีมันอีกคืนแล้วกัน ถ้าคืนนี้มันไต่ต้นไม้สูงขึ้นไปและไม่ยอมลงมา เราก็คงต้องขอความช่วยเหลือแล้วล่ะ

สามทุ่มกว่า เสียงแง้วๆ ครางยาวๆ อย่างน่าสงสาร มันคงหิวและอยากลงต้นไม้เต็มแก่ ดิฉันกับลูกๆ บ่นเรื่องอยากหาทางช่วยมัน

ทันใดนั้นเสียงแง้วๆ ก็เปลี่ยนเป็นเสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดแสนสาหัส พวกเราผวาแล้วรีบลุกไปดู ทันเห็นเจ้านินจาผละออกจากใต้ต้นคูน ลูกชายฉายไฟวิ่งนำหน้า ลูกสาวร้องหวีดเมื่อแสงไฟฉายสาดส่องไปที่ร่างลูกแมวที่นอนกองอยู่ตรงนั้น!

ตาสีเขียวของมันขุ่นขาวเปิดค้างอยู่ครึ่งๆ ปากเผยออ้าด้วยอาการกรีดร้องครั้งสุดท้าย จมูกและปากมีเลือดเปรอะ แต่ยังไม่น่ากลัวเท่าบาดแผลฉกรรจ์ที่ช่วงท้อง

มันถูกกัดจนแทบขาดครึ่ง โถ! ตัวมันนิดเดียว ดิฉันเห็นเลือดมันไหลช้าลงๆ จนหยุดสนิท คนสวนต้องมาเก็บซากมันใส่ถุงขยะนำออกไป เหลือแต่คราบเลือด...มันเป็นเรื่องที่พวกเราเสียใจมากที่ช่วยมันไม่ทัน มองไปที่ต้นไม้นั่นทีไรใจคอเหี่ยวทุกที

คืนต่อมาขณะที่กำลังนั่งดูทีวี เราก็ต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงแมวร้องอย่างเจ็บปวดมาจากใต้ต้นคูน มันร้องหง่าวลั่น... เหมือนที่มันร้องครั้งสุดท้ายก่อนจะขาดใจ!

ดิฉันคว้าไฟฉายรีบออกไปดู...ใต้ต้นไม้ไม่มีอะไรนอกจากคราบเลือดทั่วบริเวณว่างเปล่า ลมพัดแรงจนขนลุก...ผีแมวมีด้วยเหรอเนี่ย?

เชื่อไหมคะว่าหลายคืนต่อมา เราก็ได้ยินเสียงมันร้องอยู่อย่างนั้นจนต้องทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้มัน

ลูกสาวซึ่งเป็นนักอ่านเรื่องผีบอกว่า "ปีศาจแมว" มีจริงๆ นะ อย่างแมวในอลิซ อิน วันเดอร์แลนด์ก็ได้เค้ามาจากแมวตัวจริงที่เมืองคองกลีตันในอังกฤษ เป็นแมวขาวขนาดใหญ่ของคุณนายวิงจ์-คนดูแลวัดโบราณ และมันถูกฝูงสุนัขรุมกัดตายอย่างทารุณ จากนั้นมันก็กลับมาหาเจ้าของ และปรากฏตัวให้คนที่ผ่านไปผ่านมาได้เห็นอยู่ประจำ! คนที่เห็นนึกว่าแมวจริง จนกระทั่งมันสำแดงเดช ค่อยๆ หายละลายไปในอากาศจากปลายหาง ลำตัว และสุดท้ายก็คือส่วนหัว! ฟังแล้วสยองจริงๆ

ดิฉันชักจะกลัวผีแมวแล้วสิคะ แต่นั่นก็ยังไม่เท่ากับความสงสาร ซึ่งดิฉันเองก็มีส่วนผิดด้วย มันมาร้องอย่างเจ็บปวดแสนสาหัสอยู่หลายคืน ดิฉันอยากให้มันหายเจ็บปวดเสียที

คืนหนึ่งดิฉันก็เลยเดินไปที่ใต้ต้นคูน แล้วพูดกับมันว่า...เหตุการณ์ร้ายผ่านไปแล้ว...มันจบแล้ว! หมาไม่สามารถทำร้ายมันได้อีก ร่างกายมันตายแล้ว หมดความรู้สึกรับรู้ถึงความเจ็บปวดทั้งปวง มันเหลือแต่จิตวิญญาณที่ดิฉันขอให้มันไปสู่สุคติ

ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยดูแลรักษา ปลอบให้ความเจ็บปวดทรมานนั้นหายไป มันอาจจะเป็นกรรมเก่าที่ทำให้มันมาตายแบบนี้ แต่มันผ่านพ้นไปเรียบร้อยแล้ว...ต่อไปนี้จะไม่มีความเจ็บปวดอีกเลย

แปลกนะ นับจากคืนนั้น รู้สึกว่าวิญญาณมันจะรับรู้และสงบลง ดิฉันได้ยินเสียงมันร้องแง้วๆ สองสามครั้งแล้วก็ไม่ได้ยินอีกเลย...มันคงไปดีแล้วล่ะ!




ขอบคุณเรื่องเล่าจากข่าวสด