วิญญาณลุงโต

"บอล" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกเมื่อวิญญาณมาเข้าฝัน

ลุงโตเป็นสามีของป้าบัว ป้าแท้ๆ ของผมเองครับ ผมไม่ค่อยชอบแกนักเพราะลุงโตเป็นคนโผงผาง เสียงดัง ชอบหยอกผมเจ็บๆ ตัวแกโตสมชื่อเลยละครับ ตาก็โตแบบที่เราเรียกว่า "ตาพอง" ไม่รู้ว่าป้าบัวไปหลงรักได้ไงซิ?

ลำพังตาพองหรือขี้ริ้วขี้เหร่น่ะผมไม่ว่าหรอก แต่นี่ชอบเรียกผมว่าไอ้เตี้ยหมาตื่นบ้างละ! ลูกลิงบ้างละ! ไม่นึกถึงจิตใจผมเลย จนผมแอบว่าแกในใจว่า...แกเองก็ปากไม่ดี!

เวลาผมบ่นกับแม่น่ะ แม่จะบอกว่าอย่าถือสาอะไรเลย "ลุงเขาเป็นผู้ใหญ่ เขาก็หยอกล้อลูกหลานไปยังงั้นเอง จริงๆ แล้วลุงโตใจดีมากนะ ทำกับข้าวก็อร่อย รู้ว่าบอลชอบกินขาหมูเยอรมันแกก็ทำมาให้กินบ่อยๆ ยังไปว่าแกอีกเหรอ?"

เออ...จริงด้วย! แต่ผมก็ยังไม่ชอบแกอยู่นั่นแหละ จำได้ว่าตั้งแต่ตัวกะเปี๊ยกจนอายุสิบหกนี่ เจอกันทีไรลุงโตชอบขยี้หัวผมแรงๆ ผมยุ่งหมดเลย!

ปีที่แล้วได้ข่าวว่าลุงโตเป็นมะเร็งตับ ฟังแล้วใจหายเหมือนกัน ป้าบัวบอกว่าไม่เป็นไรเพราะเจอตั้งแต่เริ่มเป็น ก็รักษาไปเรื่อยๆ กับคุณหมอที่เก่งมากๆ ซึ่งอาจเป็นเพราะแบบนี้ก็ได้ อาการของแกดูดีขึ้น จนกระทั่งเมื่อเดือนก่อนแกทรุดลงอย่างรวดเร็ว และกลับมานอนแหง็บอยู่กับบ้าน

เมื่อพ่อกับแม่พาไปเยี่ยมผมก็ยิ่งใจแห้ง...ลุงผอมมาก ผมเผ้าแทบไม่มี แววตาเหนื่อยอ่อน พุงกลม ตัวเหลืองเชียว

ในที่สุด ลุงก็จากเราไปอย่างไม่มีวันกลับ...ไม่มีอีกแล้วผู้ชายตัวใหญ่ ปากร้ายใจดี!

เย็นวันถัดมาจากที่ลุงตาย ผมไปวัดกับแม่หลังเลิกเรียนบ่ายสามโมง เห็นร่างไร้วิญญาณนอนอยู่บนตั่ง ยื่นแขนออกมารอให้แขกเหรื่อมารดน้ำ...เชื่อไหมครับ นี่เป็นศพแรกที่ผมได้เข้าไปใกล้ๆ รินน้ำผสมน้ำอบไทยลอยดอกไม้ลงบนมือแข็งทื่อและเขียวคล้ำ...

ผมมองหน้าลุงแวบเดียวเพราะกลัวมาก แต่แค่แวบเดียวก็จำติดตาว่าหน้าลุงไม่ค่อยเหมือนเดิม...มันดำคล้ำ ตาบวมปิดสนิท จมูกมีสำลีอุด น่าสยดสยองเหลือเกิน

เอาละซิ วินาทีนั้นเป็นต้นมาผมก็อยู่ไม่เป็นสุขละ กลัวผีซิครับ กลัวจับใจเลยเชียว

พอกลับบ้านผมก็รู้ว่าไม่สามารถลบภาพศพลุงออกจากใจได้! ผมกลัวความแข็งทื่อและบวมอย่างประหลาดๆ นั่น ผมอาบน้ำแทบไม่ได้เลยครับ จนต้องบอกแม่และขอเข้าไปนอนห้องพ่อกับแม่ เพราะนอนคนเดียวไม่ได้แน่ๆ

แม่ให้ผมนอนข้างเตียง เอาที่นอนปิคนิกมาปู กว่าจะหลับได้ก็ดึกดื่น พ่อแม่หลับสนิทไปหมดแล้ว

...พอผมเคลิ้มก็รู้สึกว่ามีมือมาลูบหัวเบาๆ ผมจำสัมผัสนั้นได้...ลุงโต! แม้จะนุ่มนวลไม่ได้ขยี้แรงๆ เหมือนเมื่อตอนแกยังมีชีวิตอยู่! ผมขนลุก นึกถึงมือเขียวๆ แข็งทื่อที่ยื่นออกมาให้ผมรดน้ำ แต่แปลกที่ผมรู้สึกสงบและค่อยๆ จมดิ่งลงสู่ความหลับใหล...

แล้วผมก็เห็นตัวเองอยู่ที่สนามหญ้าหลังบ้านลุงโต แดดใสสวย มีเตาวางอยู่พร้อมเครื่องครัวครบครัน

ผมฝันแปลกมากครับ...ลุงโตกำลังสอนผมทำขาหมูเยอรมัน!

"จำไว้นะเจ้าเตี้ยหมาตื่น ต้องหมักแบบนี้" ผู้ชายตัวโตที่ผมคุ้นตาดูอบอุ่น ใจดี เสียงดังหนักแน่น "จำไว้ให้ดีเชียว...ไว้ทำให้แม่กิน ลุงไม่อยู่แล้วนะ"

ในฝันผมตัวสั่น เพราะรู้ดีว่าลุงโตตายแล้ว

"ลุงไม่ได้อยู่ในโลง นั่นน่ะมันร่างกายที่ไม่ได้ใช้แล้ว อย่าไปคิดถึงมัน! ลุงอยู่นี่ และสบายดี..." เสียงปลอบอย่างอ่อนโยนทำให้ผมหายกลัวได้อย่างปลิดทิ้ง...

รุ่งเช้าผมตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่ดีจริงๆ ครับ และจำตำรับขาหมูเยอรมันได้อย่างแม่นยำ แต่ก็ยังไม่กล้าเล่าให้ใครฟังเพราะมันตลกพิกล

ค่ำลง ผมไปงานศพลุงโตโดยปราศจากความหวาดกลัว และเกิดเรื่องแปลกมากขณะพักสวด ป้าบัวเอาสมุดโน้ตเล่มเล็กๆ มาให้ผมเล่มหนึ่ง แล้วบอกว่าตอนที่เจ็บหนัก ลุงโตบอกป้าให้เอาให้ผมด้วย

ในสมุดนั้นคือตำราขาหมูเยอรมันที่เขาชอบอบ แต่คนไทยเราชอบทอด กินกับซาวเคราต์ หรือกะหล่ำปลีดองน้ำส้มทั้งสองแบบ...ผมอึ้งไปเลยครับ ลำคอตีบตันไปหมด แล้วก็เลยเล่าให้ป้ากับแม่ฟังถึงความฝันที่ผมไม่ลืมไปตลอดชีวิต

"ลุงเขารักเรานะบอล เพราะเขามีแต่ลูกสาว เขารักบอลมากนะลูก"

ป้าบัวบอก ผมพูดอะไรไม่ออก ได้แต่แอบเช็ดน้ำตาและรู้สึกเต็มตื้น ผมก็รักลุงโตเหมือนกัน...เพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองครับ!



ขอบคุณเรื่องเล่าจากข่าวสด