"หลานแจ้ว" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากเตียงผีสิง
คุณยายของหนูท่านแก่มากแล้วค่ะ แปดสิบเจ็ดแล้ว และท่านก็เดินไม่ได้ด้วย ขาของท่านลีบเล็กไม่มีกล้ามเนื้อเลย และเอ็นใต้เข่าก็ยึดจนขางอพับ ท่านต้องนอนบนเตียงอย่างเดียว คุณลุงของหนูที่เป็นหมอได้ติดต่อซื้อเตียงไฟฟ้าแบบในโรงพยาบาล มาให้
...เตียงนี้เป็นเตียงใหม่เอี่ยมทำมาจากต่างประเทศ!
ก่อนอื่นต้องเล่าบรรยากาศห้องหนูให้คุณฟังก่อนว่ามันน่ากลัวแค่ไหน
บ้านหนูตั้งอยู่บนที่ดินเกือบสองไร่แน่ะค่ะ เดิมน่ะหนูอยู่บนตึกใหญ่กับพ่อแม่พี่น้อง ส่วนคุณยายกับคุณย่าอยู่เรือนหลังเล็กที่ปลูกไกลออกไปทางท้ายสวน เป็นเรือนไม้ชั้นเดียว ตอนกลางวันไม่สู้กระไร แต่พอตกกลางคืนมันเงียบและมืด เห็นแล้ววังเวงใจน่าดู
สาเหตุเพราะคุณยายคุณย่านอนแต่หัวค่ำ ยิ่งพอคุณย่าตายแล้ว คุณยายอยู่คนเดียวก็ยิ่งน่ากลัวเข้าไปใหญ่ แต่คุณยายไม่กลัวนะคะ...
เป็นหนูเองน่ะแหละที่กลัวมากๆ เลย!
เมื่อเดือนก่อนคุณยายเบื่ออาหาร ไม่ยอมกินข้าวจนผอมซีด คุณแม่เลยรีบปรึกษาหมอ คุณหมอให้ไปโรงพยาบาลด่วน...ต้องฟื้นฟูคุณยายอยู่สิบกว่าวัน ด้วยการให้เลือดหนึ่งถุง และบำรุงด้วยอาหารเสริมที่แพงแสนแพง
พอคุณยายกลับบ้านได้ สิ่งที่หนูกลัวก็บังเกิดทันที นั่นคือหนูต้องเป็นคนไปนอนเฝ้าคุณยายตลอดคืนและตลอดไป ตอนกลางวันจะมีคนมาดูแลแบบเช้าไปเย็นกลับ
ขอยอมรับแบบไม่อายว่าหนูกลัวจริงๆ แหม! ไม่ว่าเด็กคนไหนก็ต้องกลัวผีกันทุกคนน่ะแหละค่ะ! หนูเองน่ะทั้งกลัวผีคุณย่ากับกลัวความมืดมิดวังเวง ห้องคุณยายค่อนข้างกว้างขวาง คุณยายนอนเตียงพยาบาล ส่วนหนูปูที่นอนกับพื้นห่างออกมา
คุณยายหนูละเมอเก่งมาก ชอบเห็นภาพหลอนต่างๆ ตามประสาคนชราสมองเสื่อม!
และแล้วคืนหนึ่งตอนตีสาม หนูก็ต้องตกใจสะดุ้งตื่นเพราะเสียงคุณยายเซย์ไฮเป็นภาษาอังกฤษดังลั่นเชียวค่ะ มันเหมือนกับท่านทักทายคนที่ชอบพอกัน...แต่เปล่าหรอก หนูว่าท่านไม่ได้ละเมอแต่ลืมตาแป๋ว...
หนูเปิดไฟหัวเตียงไว้ไงคะ ห้องก็เลยสลัวพอจะมองเห็นกันได้
คุณยายเรียกหนูเสียงดังแล้วเล่าอย่างตื่นเต้น
"แจ้วเอ๊ย! นี่แน่ะมีคนมาเยอะแยะเลย ทั้งเด็กทั้งคนแก่ นี่เด็กผู้ชาย ไอ้ตี๋ก็นอนข้างยาย เขาเป็นคนจีนหมดเลยนะ" แล้วคุณยายก็พูดภาษาอังกฤษ "แวร์ อาร์ ยู คัมฟรอม? อ๋อ! ไชน่า ไอแอมไทย เฮียร์อีสไทยแลนด์"
คุณยายบอกว่า ดูซิ! ผู้หญิงจีนอ้วนๆ โผล่หัวมาจากปลายเตียง มีแต่หัวไม่มีตัว และมองไปรอบๆ ห้องอย่างงงงัน คุณยายปลอบเขาเป็นภาษาอังกฤษ
เด็กน้อยหรือไอ้ตี๋ของคุณยายกำลังตื่นขึ้นมาร้องไห้จ้าๆ คุณยายบอกว่าไอ้ตี๋หิวนมมากจะทำยังไงดี?
"เออดี...นี่แจ้ว มีพยาบาลเป็นสาวจีนเดินถือขวดนมออกมาจากกำแพง มาอุ้มไอ้ตี๋ขึ้นแล้วป้อนนมขวด มันดูดจ๊วบๆ เชียว"
หนูไม่ได้ยินเสียงเด็กร้องไห้หรอกค่ะ แต่คุณยายหัวเราะอารมณ์ดี บอกหนูว่ามีแต่คนจีนทั้งหมด พยาบาลและคนไข้เดินอยู่รอบเตียงคุณยาย บางคนก็ยิ้มกับท่าน บางคนก็ไม่เห็น และมีหลายคนที่แสดงอาการเจ็บป่วย อ่อนระโหยโรยแรง
"นี่ยายฝันรึเปล่าแจ้ว?" คุณยายถามหนู
ใครจะไปตอบถูกล่ะคะ?
หนูนอนแทบจะคลุมโปง ไม่รู้ว่าคุณยายเห็นอะไรกันแน่...เห็นเป็นเรื่องเป็นราว! ที่สำคัญคือเป็นคนจีนทั้งหมด ราวกับคุณยายหลุดเข้าไปอยู่ในเมืองจีนงั้นแหละ!
หนูมึนไปหมดแล้ว กลัวจนขนลุกขนพองเลย ล่ะค่ะ
อาการประสาทหลอนของคุณยายตอนนี้มันมีอะไรแปลกๆ ทำไมคุณยายต้องเห็นคนจีน แถมบอกหนูด้วยว่า...รู้สึกเหมือนตัวเองอยู่เมืองจีนโน่น...
คุณยายไม่เคยรู้สักนิดว่าเตียงที่คุณยายนอนอยู่นั้น แม้ว่าจะเป็นเตียงใหม่เอี่ยม แต่ก็ทำมาจากประเทศจีนค่ะ!
คุณยายของหนูท่านแก่มากแล้วค่ะ แปดสิบเจ็ดแล้ว และท่านก็เดินไม่ได้ด้วย ขาของท่านลีบเล็กไม่มีกล้ามเนื้อเลย และเอ็นใต้เข่าก็ยึดจนขางอพับ ท่านต้องนอนบนเตียงอย่างเดียว คุณลุงของหนูที่เป็นหมอได้ติดต่อซื้อเตียงไฟฟ้าแบบในโรงพยาบาล มาให้
...เตียงนี้เป็นเตียงใหม่เอี่ยมทำมาจากต่างประเทศ!
ก่อนอื่นต้องเล่าบรรยากาศห้องหนูให้คุณฟังก่อนว่ามันน่ากลัวแค่ไหน
บ้านหนูตั้งอยู่บนที่ดินเกือบสองไร่แน่ะค่ะ เดิมน่ะหนูอยู่บนตึกใหญ่กับพ่อแม่พี่น้อง ส่วนคุณยายกับคุณย่าอยู่เรือนหลังเล็กที่ปลูกไกลออกไปทางท้ายสวน เป็นเรือนไม้ชั้นเดียว ตอนกลางวันไม่สู้กระไร แต่พอตกกลางคืนมันเงียบและมืด เห็นแล้ววังเวงใจน่าดู
สาเหตุเพราะคุณยายคุณย่านอนแต่หัวค่ำ ยิ่งพอคุณย่าตายแล้ว คุณยายอยู่คนเดียวก็ยิ่งน่ากลัวเข้าไปใหญ่ แต่คุณยายไม่กลัวนะคะ...
เป็นหนูเองน่ะแหละที่กลัวมากๆ เลย!
เมื่อเดือนก่อนคุณยายเบื่ออาหาร ไม่ยอมกินข้าวจนผอมซีด คุณแม่เลยรีบปรึกษาหมอ คุณหมอให้ไปโรงพยาบาลด่วน...ต้องฟื้นฟูคุณยายอยู่สิบกว่าวัน ด้วยการให้เลือดหนึ่งถุง และบำรุงด้วยอาหารเสริมที่แพงแสนแพง
พอคุณยายกลับบ้านได้ สิ่งที่หนูกลัวก็บังเกิดทันที นั่นคือหนูต้องเป็นคนไปนอนเฝ้าคุณยายตลอดคืนและตลอดไป ตอนกลางวันจะมีคนมาดูแลแบบเช้าไปเย็นกลับ
ขอยอมรับแบบไม่อายว่าหนูกลัวจริงๆ แหม! ไม่ว่าเด็กคนไหนก็ต้องกลัวผีกันทุกคนน่ะแหละค่ะ! หนูเองน่ะทั้งกลัวผีคุณย่ากับกลัวความมืดมิดวังเวง ห้องคุณยายค่อนข้างกว้างขวาง คุณยายนอนเตียงพยาบาล ส่วนหนูปูที่นอนกับพื้นห่างออกมา
คุณยายหนูละเมอเก่งมาก ชอบเห็นภาพหลอนต่างๆ ตามประสาคนชราสมองเสื่อม!
และแล้วคืนหนึ่งตอนตีสาม หนูก็ต้องตกใจสะดุ้งตื่นเพราะเสียงคุณยายเซย์ไฮเป็นภาษาอังกฤษดังลั่นเชียวค่ะ มันเหมือนกับท่านทักทายคนที่ชอบพอกัน...แต่เปล่าหรอก หนูว่าท่านไม่ได้ละเมอแต่ลืมตาแป๋ว...
หนูเปิดไฟหัวเตียงไว้ไงคะ ห้องก็เลยสลัวพอจะมองเห็นกันได้
คุณยายเรียกหนูเสียงดังแล้วเล่าอย่างตื่นเต้น
"แจ้วเอ๊ย! นี่แน่ะมีคนมาเยอะแยะเลย ทั้งเด็กทั้งคนแก่ นี่เด็กผู้ชาย ไอ้ตี๋ก็นอนข้างยาย เขาเป็นคนจีนหมดเลยนะ" แล้วคุณยายก็พูดภาษาอังกฤษ "แวร์ อาร์ ยู คัมฟรอม? อ๋อ! ไชน่า ไอแอมไทย เฮียร์อีสไทยแลนด์"
คุณยายบอกว่า ดูซิ! ผู้หญิงจีนอ้วนๆ โผล่หัวมาจากปลายเตียง มีแต่หัวไม่มีตัว และมองไปรอบๆ ห้องอย่างงงงัน คุณยายปลอบเขาเป็นภาษาอังกฤษ
เด็กน้อยหรือไอ้ตี๋ของคุณยายกำลังตื่นขึ้นมาร้องไห้จ้าๆ คุณยายบอกว่าไอ้ตี๋หิวนมมากจะทำยังไงดี?
"เออดี...นี่แจ้ว มีพยาบาลเป็นสาวจีนเดินถือขวดนมออกมาจากกำแพง มาอุ้มไอ้ตี๋ขึ้นแล้วป้อนนมขวด มันดูดจ๊วบๆ เชียว"
หนูไม่ได้ยินเสียงเด็กร้องไห้หรอกค่ะ แต่คุณยายหัวเราะอารมณ์ดี บอกหนูว่ามีแต่คนจีนทั้งหมด พยาบาลและคนไข้เดินอยู่รอบเตียงคุณยาย บางคนก็ยิ้มกับท่าน บางคนก็ไม่เห็น และมีหลายคนที่แสดงอาการเจ็บป่วย อ่อนระโหยโรยแรง
"นี่ยายฝันรึเปล่าแจ้ว?" คุณยายถามหนู
ใครจะไปตอบถูกล่ะคะ?
หนูนอนแทบจะคลุมโปง ไม่รู้ว่าคุณยายเห็นอะไรกันแน่...เห็นเป็นเรื่องเป็นราว! ที่สำคัญคือเป็นคนจีนทั้งหมด ราวกับคุณยายหลุดเข้าไปอยู่ในเมืองจีนงั้นแหละ!
หนูมึนไปหมดแล้ว กลัวจนขนลุกขนพองเลย ล่ะค่ะ
อาการประสาทหลอนของคุณยายตอนนี้มันมีอะไรแปลกๆ ทำไมคุณยายต้องเห็นคนจีน แถมบอกหนูด้วยว่า...รู้สึกเหมือนตัวเองอยู่เมืองจีนโน่น...
คุณยายไม่เคยรู้สักนิดว่าเตียงที่คุณยายนอนอยู่นั้น แม้ว่าจะเป็นเตียงใหม่เอี่ยม แต่ก็ทำมาจากประเทศจีนค่ะ!
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
