“เพลงห้องสุดท้าย” ที่ถ่ายทอดจากเรื่องจริงที่คุณอ่านแล้วบอกได้เลยว่าต้องขนลุก

ได้เจอผู้หญิงคนหนึ่งโบกรถอยู่ตอนฝนตกที่โค้งที่มีต้นไทรอยู่ เห็นว่าเป็นตอนกลางคืนแล้ว
คุณเอ้เห็นใจ ก็เลยรับขึ้นมา ผู้หญิงคนนี้ก็ให้ไปส่งที่อพาร์ตเมนท์ที่เป็นทางผ่าน
ก่อนลงจากรถก็ชี้ไปให้คุณเอ้ดูว่า ตัวเองอยู่ตรงห้องสุดท้าย (ชั้นไหนจำไม่ได้ ขออภัย)
คุณเอ้ก็ไม่ได้ติดใจสงสัยอะไร

ไม่นานคุณเอ้มีโอกาสได้กลับไปที่อพาร์ตเมนท์แห่งนั้นอีกครั้งหนึ่ง
ก็เลยคุยกับคนที่อยู่ที่นั่นว่า เคยมาส่งผู้หญิง ที่พักอยู่ห้องสุดท้ายของชั้นใดชั้นหนึ่ง(จำไม่ได้ว่าชั้นอะไร)
แต่คนที่นั่นทำท่างงๆ ตอบว่า ตอนนี้ ไม่มีคนอยู่ห้องนั้นแล้ว
เคยมีผู้หญิงคนหนึ่งพักอยู่ แต่ว่าโดนรถชนตรงโค้งที่มีต้นไทร
ตายไปนานแล้ว.....

ผมมาตามหาผู้หญิงคนหนึ่ง
ซึ่งที่จริงนี้เราคบกัน ไม่นาน เกือบสัปดาห์
มันเป็นคืนฟ้าฝนโรยกระหน่ำ
ที่ข้างทางพบใครยืนอยู่ คอยโบก ใต้ต้นไม้
ผมจึงจอดรับเพราะความเห็นใจ
ให้อาศัยและนำเธอมา ที่หน้าแมนชันนี้
คิ้วงามปากสีชมพูยิ้มพราย
เมื่อปราศัยชอบใจ รับฟัง
เธอยัง แอบศรัทธา
ผมมาตามหาผู้หญิงคนหนึ่ง
ซึ่งที่ฟังนั้นเธอพักอยู่ ชั้นบน ห้องสุดท้าย
คุณจำได้ไหม หรือใครช่วยตาม
อยากไต่ถามพบเพียงเห็นหน้า
ก็จะ อบอุ่นใจ
ผมมาตามหาผู้หญิงคนหนึ่ง
ซึ่งที่จริงนี้เราพบกัน ไม่นาน เกือบสัปดาห์
มันเป็นคืนฟ้าฝนโรยกระหน่ำ
ที่ข้างทางพบใครยืนอยู่ คอยโบก ใต้ต้นไม้
คุณคนๆนั้นคิดพลางถอนใจ ตอบออกไปสายตาประหวั่น
ใครกัน ห้องสุดท้าย หรือคนก่อนนั้นที่เธอหายไป
รถเธอชนที่โค้งต้นไทร หรือใครที่คุณถาม
ผมมาตามหาผู้หญิงคนหนึ่ง เธออยู่ไหม