ผีดุ

มีเรื่องจะมาเล่าเป็นเหตุการจริงๆที่ผมประสบพบมากับตัวเองเรื่องอาจจะยาวไปหน่อยนะครับ

ครอบครัวผมอยู่ใน จังหวัดลำพูน มีอยู่ด้วยกัน 4 คน ผมเป็นลูกคนโต พ่อผมทำงานราชการ แม่ผมค้าขายปรกติแม่ผมต้องตื่นนอน เวลา ตี 2 ทุกวันครับผม เพื่อมาเตรียมของจะไปขายในตลาดซึ่งผมก็ตื่นพร้อมๆแม่ของผมวันนั้นเป็นเหตุการณ์เมื่อ 4 ปีก่อน เดือน พฤจิกายน ผมจำได้ดีเพราะเลย วันงานลอยกระทงไม่กี่วันนี่เองครับผมแต่จำวันที่ไม่ได้ผมก็ตื่นมาช่วยแม่เตรียมของไปขายในตลาดตามปรกติ(ช่วยขายด้วยครับ)

วันนั้นผมรู้สึกง่วงนอนขึ้นมาเฉยๆผมก็ขอแม่กลับบ้านมานอน

แต่ผมมานอนห้องแม่เพราะห้องแม่อากาศถ่ายเถสะดวกผมก็ล้มตัวนอนแต่ยังไม่กลับครับผมผมก็ได้ยินเสียงเหมือนหมาวิ่งไล่อะไรสักอย่างนี้ครับผมก็ง่วงและรำคาญผมก็ตะโกนด่าทั้งๆผมนอนหลับตานะครับพอผมด่าเสร็จ เหมือนมีคนมาข่วนมุ้งลวดตรงหน้าต่างผมก็ขนลุกไปทั่งตัวหนาวแล้วก็เหงื่อแตกออกมาเยอะมากผมรู้ทันทีว่าผมโดนดีแน่ๆผมก็คลุ่มโปงเลยครับผมมันก็ข่วนไปเรื่อยๆจนผมคิดว่าผีหน้าตาเป็นยังไงผมก็ตัดสินใจค่อยๆดึงผ้าห่มขึ้นค่อยๆแอบดู

ผมเห็นผู้ชายคนหนึ่งไว้ทรงผมเกียนเหมือนคนมากครับ

แต่ตรงที่ตาของเค้าใหญ่ข้างเล็กข้างปากก็ใหญ่ข้างเล็กข้างตรงหน้าเค้าก็มีแสงสีเขียวๆปนเหลืองๆส้มๆเรืองแสงออกมาแล้วผมก็ตัดสินใจคลุ่มโปงต่อครับเพราะผมกลัว(ตอนผมแอบดูจากผ้าห่มไม่มีเสียงพอผมคลุ่มโปงก็มีเสียงข่วนเหมือนเรียกให้เราไปดู)ตอนนั้นผมก็ดูนาฬิกาที่ข้อมือมันก็เป็นเวลาตี5:20(นาฬิกาผมมีไฟสามารถมองเห็นได้ที่มืด)

ผมก็คิดเลยตัดสินใจว่า

จะพุ่งตัวลงจากเตียงแล้ววิ่งไปหาพ่อแม่ที่ตลาดเสียงข่วนมุ้งลวดก็ดังอยู่พอผมคิดได้ผมก็พุ่งตัวลงแล้ววิ่งเตลิดไปหาพ่อแม่ที่ตลาด(พ่อผมวันไหนไม่ได้เข้าไปในค่ายก็จะออกมาช่วยแม่รวมทั้งน้องด้วยครับ)พอผมไปถึงผมได้เล่าเรื่องราวที่เจอให้ฟังแต่ไม่มีใครเชื่อผมเลยสักคน

แต่ยังไม่จบแค่นี้นะครับถัดอีกวันต่อมาผมก็รู้สึกง่วงอยากนอนมากก็เลยขอมานอนที่บ้าน

แต่ผมไม่นอนห้องแม่นะครับแต่ผมไปนอนห้องน้องผมแต่วันนี้ผมได้นอนแล้วหลับไปครับแล้วก็ฝันว่า

"ตัวเองยืนข้างเตียงแต่เห็นตัวเองนอนอยู่ทั้งๆที่ผมยืนต่อมาผมก็ได้รู้สึกเห็นเงาดำๆตัวหใญ่ๆเดินมาหาผมจากด้านหลังแล้วก็เดินทะลุร่างผมไปแล้วผมก็สะดุ้งตื่นพอผมตื่นก็รู้สึกว่ามีคนค่อยๆดึงผ้าห่มขึ้นทีละนิดๆ(ทีแรกนึกว่าพ่อเข้ามาปลุกผม)"

แต่พอดึงขึ้นจนผ้าห่มหลุดจากตัวผม

ก็เหมือนมีคนค่อยๆขั้นมาหาผมจากปลายเท้าค่อยๆขึ้นมาจนถึงอกตอนนั้นผมดิ้นหรือขยับตัวไม่ได้เลยแล้วผมก็ได้ยินเสียงพูดเป็นภาษาอะไรไม่รู้ผมไม่รู้เรื่องผมจะขยับตัวสู้หรือดิ้นไม่ได้เลยจนผมอ่อนแรงแล้วในความคิดของผมก็เหมือนมีความมืดค่อยๆปกคุมไปทั่วมืดไปหมดครับตอนนั้นผมได้แต่คิดว่าผมคงไม่รอดแล้ว

สงสารแม่ไม่มีใครคอยช่วยยกของขายของแล้วที่สำคัญยังไม่ได้บวชคุณพ่อแม่เลยพอคิดแบบนี้ก็เริ่มมีแสงเล็กๆอยู่มุมมืดในความคิดหรือภวงค์อะไรก็แล้วแต่ครับผมก็รู้สึกตัวคราวรั้ผมดิ้นสู้สุดๆจนขยับตัวได้ผมก็นั่งร้องไห้แล้วเดินไปที่ตลาดไปหาพ่อแม่( ตอนผมเดินไปตลาดผมได้หยุดร้องแล้วนะครับ)ไปบอกพ่อแม่ว่าผมไม่ไหวแล้วผมไม่อยู่แล้วบ้านหลังนี้แล้วพ่อแม่ถามผมเป็นไรผมบอกว่าเรื่องเมื่อวานทีโดนผีหลอก

พอพูดจบพ่อแม่ให้น้องขายของแทน

แล้วก็เข้าบ้านถามถึงเหตุการณ์ที่เกิดผมก็เล่าไปจนจบแม่ผมก็ลยให้ย้ายไปอยู่บ้านตาของผมแต่ผมไปอยู่แค่2-3วันก็พอทำใจได้นะครับก็กลับมาช่วยแม่ทำงานต่อเพราะแม่เค้าทำงานคนเดียวไม่มีใครช่วย ครับแต่กลับมาคราวนี้ผมไม่เจอไรเลยครับไม่รู้เพราะอะไร ขอบคุณครับที่อ่านเรืองของผม

แหล่งที่มา: บอร์ดรวมเรื่องผี