คิดถึงบ้าน

"ไปชายแดน"

เรื่องมีอยู่ว่าตอนนั้นผมอายุได้ประมาณ 9- 10 ขวบอาศัยอยู่ที่แฟลตทหารแห่งหนึ่งในกรุงเทพ แถวห้วยขวาง ผมอยู่ที่ตึก ป.2 อยู่ชั้น 3 แต่เรื่องนี้เกิดที่ชั้น 2 ของตัวตึก ช่วงยุคสมัยนั้นช่วงที่มีการก่อความไม่สงบแถบชายแดน ทางกรมต้องส่งทหารเข้าไปดูแลความสงบ น้าคนนี้ก็โดนคำสั่งไปด้วย ทั้งที่ เมียกับลูกก็คัดค้านเต็มที่แต่หน้าที่จึงต้องไป (ขอใช้นามสมมุตินะคับ) น้าเปี๊ยกคือทหารคนนั้น แถวบ้านจะเรียกการไปลักษณะนี้ว่า การไปฝึกภาคสนามเพื่อให้คนได้ยินคิดว่าไม่อันตราย

หลังจากไปอยู่ได้หลายเดือนก็มีโอกาสกลับมาบ้านบ้างทุกครั้งก็จะนำของฝากมาฝากทั้งลูกและเมีย การกลับมาครั้งสุดท้ายนั้น น้าเปียกได้แอบทำประกันชีวิตไว้ให้เมียและลูกด้วย แต่ที่เป็นห่วงมากที่สุดคือ น้องอาร์มที่เป็นลูกนั่นเอง เพราะเป็นเด็กที่ค่อนข้างอ่อนแอ

"อวัยวะฉีกขาดไม่มีชิ้นดี"

ดังนั้นทุกครั้งที่น้าเปียกกลับมาบ้านจะนำเบี้ยเลี้ยงมาไว้ที่เมียทั้งหมดแต่ครั้งสุดท้ายนั้นน้าเปียกนำมาให้ไว้มากเป็นพิเศษ หลังจากกลับไปเพียงไม่นานเหตุหารณ์ทางชายแดนก็ไม่สู้ดีนัก วันหนึ่งที่กำลังลาดตระเวณนั้นน้าเปียกได้เหยียบกับระเบิดเข้าอย่างจัง จ

นร่างกระเด็น สภาพศพ อวัยวะขาดไม่เป็นชิ้นดี แต่ที่สำคัญคือส่วนศีรษะกระเด็นห่างจากจุดเกิดเหตุไปไกลมาก น้าเปียกเสียชีวิตทันที แต่เนื่องจากเหตุการณ์ยังไม่สงบจึงไม่สามารถแจ้งทางบ้านให้รับทราบได้ ล่วงเลยมานานจน 3-4 วันทางบ้านก็ยังไม่ทราบเรื่อง คืนวันที่3-4 นี่เองเหตุการณ์บางอย่างก็เกิดขึ้น (อันนี้เมียน้าเขามาเล่าให้ฟังหลังจากเกิดเหตุนะ) ประมาณตี2 กว่าๆที่ห้องน้าเปียกก้มีเสียงเคาะประตูเบาๆพอที่จะทำให้เมียแกได้ยิน เมื่อเมียออกไปเปิดก็พบน้าเปียกกลับมาจึงถามว่า ทำไมครั้งนี้กลับมาเร็ว ก็ได้รับคำตอบว่า

"ไม่มีหัวและหายไป"

คิดถึงลูก และได้ปลดประจำการแล้ว หลังจากนั้นน้าเปียกก็เข้าไปอาบน้ำแล้วเข้าไปนอนกับลูกและเมียของแกแล้วไม่นานช่วงตี3กว่าน้าเปียกก็ลุกแต่งตัวทำท่าจะออกจากบ้าน เมียน้าเปียกก็ถามว่าไปไหน น้าเปียกก็บอกว่า เค้าเรียกแล้ว ไปแป็บเดียวก็กลับ แล้วก็เดินจากไป เมียแกก็ส่งหน้าห้อง เนื่องจากห้องที่พักอยู่ตรงกลาง ต้องเดินไปไกลกว่าจะถึงบันได ช่วงก่อนลงบันไดเมียแกบอกว่าเห็นเป็นภาพลางๆว่าน้าเปียกไม่มีหัวแล้วก็ลางหายไป แต่ก็ไม่คิดอะไรมากเพราะที่บันไดเป็นที่มืดอาจเป็นเพราะแสง

พอปิดประตูแต่ยังไม่ถึงห้องนอนดีก็ต้องตกใจเพราะเดินเข้าห้องน้ำก็ไม่ปรากฏร่องรอยการอาบน้ำหรือหยดน้ำที่ค้างตามพื้นแม้แต่หยดเดียว และต้องตกใจอีกครั้งเมื่อมีเสียงคนเคาะประตูอย่างแรงเมื่อเปิดออกไปก็พบกับเพื่อนน้าเปียกที่พึ่งกลับมา มาแจ้งข่าวร้ายให้ฟัง พร้อมบอกสภาพของศพให้ฟัง เมียน้าเปียกเป็นลมล้มทั้งยืน แต่ต่อมาก็ทำใจแข็งจัดงานศพจนเสร็จ ปัจจุบันเมียและลูกน้าเปียกก็กินดีอยู่ดีเพราะเบี้ยเลี้ยงและเงินประกันที่น้าเปียกทำไว้ให้

แหล่งข้อมูล : บอร์ดรวมเรื่องสยองขวัญ