วิญญาณแค้น

ม.ดินดำ เล่าเรื่องขนหัวลุกของวิญญาณที่ถูกเผาทั้งเป็น

คนขับรถของคุณป้าข้างบ้านผมชื่อนิคม นิสัยขี้คุยโม้เป็นที่สุด ถึงจะรู้อย่างนี้ผมก็ยังชอบฟังเขาเล่าเรื่องต่างๆ เพราะมีทั้งสีสันและสนุกสนาน ส่วนจะเชื่อหรือไม่เป็นอีกเรื่องหนึ่ง แต่เรื่องต่อไปนี้มันน่าเชื่อและน่าขนลุกครับ

ผมเรียกเขาว่าพี่คม

ปกติแล้วสมัยนี้คนในเมืองกรุงไม่ค่อยสุงสิงกับเพื่อนบ้านกันหรอก ไม่ใช่ความผิดบาปนะครับ ธรรมชาติของคนเมืองหลวงก็อย่างงี้แหละ วันๆ มีแต่เรื่องรีบเร่งเคร่งเครียด จะหาเวลาที่ไหนมาเจ๊าะแจ๊ะกับข้างบ้านล่ะ? ผิดกว่าพี่คมของผม ว่างเมื่อไรมากะลิ้มกะเหลี่ยน้องแดง สาวใช้ต่างชาติบ้านผมทุกที

น้องแดงอายุ 16 อ่อนกว่าผมปีเดียว

เป็นสาวพม่า ยิ้มเก่ง อารมณ์ดี หน้าตาน่าเอ็นดู ส่วนพี่คมของผมน่ะ 46 แล้ว ยังไม่มีเมีย หรือหาเมียไม่ได้ คือแกรูปหล่อระดับพระเอกหนัง..พระเอกการ์ตูนของวอลต์ดิสนีย์เรื่องไอ้ค่อมแห่งนอทเตอร์ดัมไง!

พี่คมโม้ให้น้องแดงฟังทุกเย็นเลยละ

แกมีเวลาว่างเยอะเพราะบางวันคุณป้าไม่ได้ไปไหน พี่คมก็จะมายืนเกาะรั้วแล้ว แต่น้องแดงชักรำคาญเพราะพี่คมเล่นแซวแรงๆ จนหล่อนโกรธเอา

เรื่องน่าขนหัวลุกเกิดขึ้นเมื่อปีก่อนนี่เอง!

คืนนั้นพี่คมไปเที่ยวกับเพื่อนแถวบางแค พอตีสองกว่าก็ซ้อนมอเตอร์ไซค์เพื่อนกลับสะพานควาย (บ้านผมน่ะครับ) แต่ตรงแถวบางแคนั่นเอง พี่คมกับเพื่อนเห็นรถคันหนึ่ง รถเบนซ์เชียวนะครับชนราวสะพาน คนขับติดอยู่ข้างในพอดี

ตอนนั้นพี่คมเล่าว่าถนนโล่งมาก

มีแต่รถคันนั้นกับมอเตอร์ไซค์ของพวกแก ผู้ชายในรถเบนซ์วัยกลางคนท่าทางภูมิฐาน เขาออกจากรถไม่ได้ มองมายังพี่คมอย่างขอความช่วยเหลือ วินาทีนั้นเองไฟก็เริ่มลุกขึ้นภายในรถ ควันโขมง คนขับทุรนทุราย ทุบกระจกอย่างสิ้นหวัง..ไฟสว่างขึ้นๆ และโหมเป็นเปลวเพลิงท่วมคันรถ

พี่คมกับเพื่อนยืนดูเฉยๆ จนมีรถคันอื่นผ่านมา แล้วโทร.ขอความช่วยเหลือ

"ตายแหง! ช่วยไม่ได้" พี่คมบอกกับเพื่อนแบบนี้ เขาเล่าเองนะครับ แล้วก็บรรยายให้ผมกับน้องแดงฟัง ว่าอาการของคนใกล้ตายนั้นเป็นยังไงมั่ง?

ได้ผลครับได้ผล!

น้องแดงกับผมตื่นเต้นอ้าปากค้าง พี่คมดึงความสนใจจากเราได้อย่างเหลือเชื่อ น้องแดงถามว่าทำไมไม่ช่วยตั้งแต่แรก? ผมก็ว่าจริงสิ ถ้าช่วยเขาอาจจะรอดชีวิต..น่าสงสารที่สุด!

ผมเชื่อว่าเรื่องจริง

เพราะวันต่อมามีภาพลงหน้าหนึ่งในหนังสือพิมพ์..ชายเคราะห์ร้ายเป็นผู้จัดการธนาคารแห่งหนึ่ง แหม..ถ้าผมเป็นพี่คมคงติดตาไปตลอดชีวิตและคงสลดกว่านี้ แต่นี่พี่คมเล่าเหมือนดูหนังแล้วมาเล่าต่อยังงั้นนั่นแหละ

น้องแดงพึมพำว่าใจร้ายจริง ระวังกรรมสนอง!

พี่คมร้องอ้าว? จะให้ช่วยยังไงเล่า โธ่เอ๋ย..แล้วก็หัวเราะร่วน

จากนั้นมาราวๆ สิบวัน เวลาพี่คมมายืนเกาะรั้วดูผมตีแบดฯ กับน้องแดงและน้องๆ ของผม เราจะได้กลิ่นแปลกๆ คล้ายใครมาเผาหนังหมู..อ้อ! น้องแดงบอกนะครับ ผมเองไม่รู้หรอกว่าเผาหนังหมูน่ะมันมีกลิ่นยังไง แต่น้องแดงบอกว่าที่บ้านเธอเคยเผาหนังหมูสดๆ กลิ่นแบบนี้เลย

วันหนึ่งกลิ่นแรงมาก

เหม็นเขียวแบบเวลาเราเอาผมมาเผาเล่นกับเปลวเทียน พอทักขึ้น พี่คมบอกว่าคงเป็นเพราะเขาสูบบุหรี่หนักไปหน่อย แต่ผมว่าไม่ใช่ละมั้ง กลิ่นบุหรี่ไม่ได้เป็นอย่างนี้นี่นา

พอทักหนักๆ

เข้าพี่คมชักคิด แต่สีหน้าเขายังมีมาดกวนๆ อยู่ในที แดงพูดว่า คงเป็นผีผู้ชายที่ตายในไฟมาทวงชีวิตจากพี่คมแน่เลย โทษฐานที่พี่คมใจร้ายไม่ช่วยเขา..จนเขาต้องตายอย่างเจ็บปวดและหวาดกลัวสุดขีด!

สอง-สามวันหลังจากนั้น

พี่คมดูหงอยๆ หน้าตาดูซีดเชียว ออกเหลืองสลับดำยังไงไม่รู้ แกบอกว่าเป็นไข้ ไม่สบาย คุณป้าให้เงินไปหาหมอ พี่คมขอเอารถคุณป้าไปเพราะเดินไปขึ้นรถเมล์ไม่ไหว

พวกเราทักท้วงว่า

ไม่สบาย เวียนหัว เป็นไข้ แถมกินยาแก้ปวดเข้าไปอย่างนี้จะขับรถไหวหรือ? อันตรายนะ! แต่ความขี้เกียจทำให้พี่คมฝืนขับไปเองจนได้

แน่ละครับ แกพารถคุณป้าแฉลบเบียดแท่งแบริเออร์ที่กั้นกลางถนน

ปรากฏว่าประตูรถล็อกออกไม่ได้! คนที่เห็นเหตุการณ์เล่าว่าพี่คมตกใจสุดขีด ตะเกียกตะกาย แหกปากร้องให้ช่วยเสียงลั่น ท่าทางเหมือนคนสติแตก..นัยน์ตาเหลือกลานเหมือนเห็นยมทูตจู่โจมเข้าใส่อย่างกะทันหัน..

ขณะเดียวกันก็มีควันโขมงออกมาจากกระโปรงรถ!

เฮ้อ..ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นก็ได้ แป๊บเดียวก็มีหน่วยกู้ภัยมาช่วยงัดพี่คมออกมา แกกลัวแทบตายจริงๆ ต้องไปโรงพยาบาล ไม่ใช่เพราะไข้หวัดหรอกครับ แต่เพราะกลัวจนช็อกน่ะ

จากนั้นเป็นต้นมา

พี่คมซึมจนน่าสงสาร ไม่พูดไม่จา กลายเป็นคนเงียบเชียบเรียบร้อย แววตาเงื่องหงอยไม่ขี้โอ่อย่างเคย แต่นิสัยขี้คุยนี่แก้ไม่หายจริงๆ

แกมาเล่าให้ผมกับน้องแดงฟังว่า ตอนติดอยู่ในรถน่ะ แกรู้สึกเหมือนมีใครมานั่งทับตัก หนักมากๆ แถมมีกลิ่นเหม็นไหม้..เป็นกลิ่นของเนื้อและผมที่ถูกเผา! มันฉุนจัดจนหายใจไม่ออก แกถึงทุรนทุรายดิ้นรนขนาดนั้น

ผมไม่รู้ว่าเป็นคำแก้ตัวให้น้องแดงเข้าใจว่า

ท่าทางน่าเวทนานั้นเกิดจากถูกผีหลอก ไม่ใช่อาการขี้ขลาดตาขาวหรือเปล่า? แต่ที่แน่ๆ น้องแดงกระแทกเสียงใส่ว่า "สมน้ำหน้า" ก่อนเดินสะบัดก้นหนีเข้าบ้าน

พี่คมไม่ได้ออกไปหาเพื่อนๆ ที่บางแคหลายวัน

พอผมถามก็อึกๆ อักๆ ก่อนจะมองน้องแดงตาละห้อย เล่าว่าเพื่อนที่เจอเหตุสยองด้วยกันคืนนั้น บึ่งมอเตอร์ไซค์ไปชนท้ายรถกระบะ นอนโคม่าอยู่โรงพยาบาลมาเกือบอาทิตย์แล้ว

คราวนี้น้องแดงหน้าซีดเชียว ผมเองก็ขนหัวลุกไปเลยครับ!