โลงศพลอยน้ำ

"มืดมากแล้วเดี๋ยวโดนหลอก"

เรื่องนี้เกิดเมื่อประมาณ 3 ปีมาแล้วเห็นจะได้ ผมได้เดินทางไปเยี่ยมแม่ที่ต่างจังหวัด เมื่อไปถึงก็ประมาณ5 โมงแล้ว ผมได้เดินเท้าไปเยี่ยมผู้ใหญ่บ้านก่อน ผมได้ทักทายผู้ใหญ่บ้านอยู่ประมาณ ครึ่งชั่วโมง แล้วก็กินข้าวที่บ้านผู้ใหญ่บ้านด้วย

กว่าจะเสร็จก็เลยค่ำมืดแล้ว ผู้ใหญ่บ้านก็เลยชวนผมค้างที่บ้านเขาก่อนมืดมากแล้วเดี๋ยวโดนหลอกหรอก ผมได้แต่หัวเราะแล้วก็ตอบไปว่าผมโตแล้วนะ ไม่ใช่เด็กๆไม่กลัวหรอก ผู้ใหญ่บ้านก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เพราะตนเองก็ไม่เคยเจอ ผมจึงรีบลาแล้วออกจากบ้าน

"แล้วไม่กลัวผีเหรอ"

ผมเห็นว่ามืดมากแล้ว แล้วก็ทางไกลมากกว่าจะถึงบ้านแม่ ก็เลยมองหาเรือเผื่อจะติดไปด้วยพอดีเลย มีเรือลำหนึ่งแจวผ่านมาผมจึงขออาศัยไปด้วย แล้วระหว่างทางผมก็คุยกับคนแจวไปเรื่อย คนแจวใจดีมากเป็นตาแก่คนหนึ่ง เล่าว่าตาเขาเพิ่งย้ายเข้ามาไม่นานนักทำสวนอยู่แถวนี้ แล้วออกไปซื้อของก็เลยกลับดึก แล้วก็ถามผมว่าทำไมเพิ่งมาเอาป่านนี้หล่ะ

แถวนี้เวลาค่ำมืดเขาไม่ออกจากบ้านหรอก ผมก็ตอบไปว่ามาเยี่ยมแม่ เขาก็ชวนผมคุยไปเรื่อยๆแล้วก็ถามว่าไม่กลัวผีหรือ ผมก็ตอบว่าไม่กลัวหรอก ทันใดนั้นผมก็รู้สึกเหมือนมีเส้นผมยาวหล่นมาที่ไหล่ ผมตกใจมากเมื่อแข็งใจมองก็เห็นว่าเป็นแค่ใบไม้เท่านั้น

"เห็นแต่โลงศพเก่าๆ ใบหนึ่งลอยอยู่"

แล้วผมก็คุยต่อไป คุณตาคุยถึงเรื่องผีพรายที่เขาบอกว่ามีอยู่ในคลองนี้ ยังคุยไม่ทันจบผมก็ร็สึกเหมือนมีใครมาจับมือข้างที่เกาะกาบเรืออยู่ ผมก็รีบหันไปมองปรากฏว่าเป็นปลิง ผมรีบแกะปลิงออกจากมือแล้วหันไปคุยกับคุณตาต่อ เมื่อถึงบ้านผมก็ขอบคุณ คุณตาแล้วก็ขึ้นบ้านไป แม่ผมนั่งเล่นอยู่ในบ้านเมื่อเห็นผมก็ทำท่าตกใจปนดีใจที่เห็นผมมา แล้วก็ถามว่ามาได้ยังไง ผมก็ตอบว่า นั่งเรือมา แม่ก็แปลกใจว่าทำไมมีเรือ ป่านนี้ไม่มีใครเขาออกจากบ้านแล้ว

ผมก็บอกว่านั่นไงเรือของตาหน่ะ แล้วผมก็พาแม่ออกไปดูเรือที่ผมนั่งมา แต่เมื่อผมออกมายืนที่ท่าน้ำ ผมกลับไม่เห็นเรือลำนั้นเลยคุณตาไม่น่าจะพายเร็วอย่างนี้ เมื่อผมมองไปทั่วๆแล้ว สิ่งเดียวที่ผมเห็นอยู่ไม่ไกลจากบ้านผมนัก ก็คือโลงศพเก่าๆใบหนึ่งที่ลอยตามน้ำอยู่.ผมจะไม่คิดว่าสิ่งที่ผมนั่งมาคือโลงศพใบนั้น

แหล่งข้อมูล : บอร์ดรวมเรื่องสยองขวัญ