"ดวงสุดา" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกเมื่อผีมานอนกับเพื่อน
ดิฉันเป็นคนเชื่อเรื่องเร้นลับ แปลกประ หลาดที่ยังพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์ไม่ได้ รวมทั้งเรื่องผีๆ สางๆ ที่คนครึ่งค่อนโลกก็เชื่อถือกันทั้งนั้น ตัวเองก็เคยพบเห็นมาแล้วด้วยค่ะ
คุณยายที่นางเลิ้งใกล้ๆ บ้าน พอผีเข้าก็พูดภาษาจีนเร็วปรื๋อ ทั้งๆ ที่รู้จักภาษาจีนแค่สองคำคือ อั๊ว-ลื้อ เท่านั้น ต้องตามคนจีนมาพูดคุยด้วย ได้ความว่าเป็นวิญญาณคนจีนมาจากต่างจังหวัด โดนรถชนตายกลายเป็นศพไม่มีญาติ อยากให้ช่วยบอกลูกหลานให้รับรู้ด้วย
หลังจากบอกที่อยู่แล้ว ผีตนนั้นก็ออกจากร่างคุณยายไป!
นอกจากนั้นคือผีผู้หญิงที่มาในร่างของคน เข้าไปหาผู้ชายที่ตนพึงใจถึงห้องนอนในยามค่ำคืน มีการหลับนอนกันเหมือนผู้คนทั่วไป จนฝ่ายชายผ่ายผอม นัยน์ตาลึกกลวงปานคนไข้หนัก ในที่สุดต้องอพยพไปอยู่ที่อื่น
เคยได้ยินมาสองรายแล้วค่ะ ที่สะพานขาวกับวัดโสมฯ ต้องรื้อห้องแถวทิ้งทั้งสองแห่ง...ไม่ทราบว่าจะเรียกผีเข้าหรือผีสิงกันแน่คะ?
สมัยสาวๆ ดิฉันมีประสบการณ์เรื่องแบบนี้กับวลัยพร เมื่อไปเช่าห้องอยู่ในซอยที่ถนนประชาธิปไตย ใกล้ๆ กับทางเข้าป่าช้าวัดมกุฏฯ คนเก่าๆ เล่าว่าที่นั่นเคยมีผู้หญิงโสเภณีอยู่มาก สมัยนั้นเรียกว่า "นางโลม" เอ่ยชื่อซ่องยี่สุ่นเหลืองเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่นักเที่ยวเสเพล
มีการเขม่นกันในหมู่นักเที่ยว ทั้งนักเลงและขี้เมา จนเกิดวิวาทกันบ่อยๆ ขนาดตีรันฟันแทงกันถึงกับบาดเจ็บล้มตายก็มี!
ตอนที่ดิฉันไปเช่าอยู่กับเพื่อนนั้น ไม่มีร่องรอยเหลืออยู่แล้วค่ะ
เราทำงานที่เดียวกันในรัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่งที่ถนนราชดำเนินกลาง ระยะทางไม่ไกล การเดินทางก็สะดวกดี ตกเย็นทำอาหารง่ายๆ กินบ้าง ซื้อแกงถุงมากินบ้าง ราวสามทุ่มก็แยกกันเข้าห้องนอนที่อยู่ติดๆ กัน
จู่ๆ ก็เกิดเหตุการณ์น่าขนหัวลุกขึ้นมา!
คืนหนึ่ง ดิฉันได้ยินเสียงพูดคุยงึมงำมาจากห้องเพื่อน นึกว่าวลัยพรนอนละเมอ ตามด้วยเสียงอึกอักคล้ายมีการดิ้นรน...ไม่ช้าเสียงต่างๆ ก็เงียบหายไป
รุ่งขึ้น สังเกตว่าเพื่อนสาวเคยหน้าตาสะสวยเปล่งปลั่งตอนนี้กลับซีดเซียว ท่าทางหวาด ระแวงหรือกังวลใจอยู่ตลอด เผลอตัวถอนใจยาวบ่อยๆ ดิฉันถามว่าเป็นอะไรก็ฝืนยิ้มหลบ ตา จนไม่อยากถามเซ้าซี้อีกต่อไป
คืนต่อมาก็มีเสียงแปลกๆ เกิดขึ้นตามเดิม คราวนี้วลัยพรหน้าตาร่วงโรยจนผิดสังเกต ถามอะไรก็ไม่ยอมพูด เอาแต่เม้มปาก น้ำตาคลอเบ้า
ในที่สุด เธอก็ตัดสินใจเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ดิฉันฟังจนหมดสิ้น!
ขณะที่หลับอยู่ดีๆ ก็ต้องสะดุ้งตื่น เพราะมีร่างใครไม่รู้มานอนอยู่ข้างๆ หันไปมองก็ใจหายวาบเพราะเป็นชายหนุ่มผิวดำ รูปกายล่ำสัน โถมเข้ากอดรัดจนเธออ้าปากจะหวีดร้องด้วยความตกใจสุดขีด แต่ชายนั้นรีบเอามือปิดปากไว้ พลางกอดจูบลูบคลำตามเนื้อตัวอย่างรุนแรง แสดงความหื่นกระหายสุดขีด
ลงเอยด้วยการยัดเยียดความเป็นสามีให้เธออย่างรุนแรงตลอดคืน!
"ฉันถูกผีข่มขืนมาสองคืนติดๆ กันแล้ว พยายามต่อสู้ดิ้นรนก็ต้านทานมันไม่ไหว ตื่นมาเจ็บระบมไปทั้งตัว ใจริกๆ คล้ายจะเป็นลม....โอย! ช่วยด้วยเถอะ ฉันไม่รู้จะทำยังไงแล้ว"
พูดจบก็ร้องไห้น้ำตาไหลพราก ดิฉันกอดเพื่อนไว้พลางพูดปลอบใจต่างๆ นานา ตามแต่จะนึกได้...ก่อนจะถามว่าเธอรู้ได้ยังไงว่ามัน เป็นผี?
วลัยพรยืนยันว่าเธอปิดประตูลงกลอนทุกครั้ง หน้าต่างมุ้งลวดก็มีเหล็กดัดแน่นหนา ไม่มีทางที่คนธรรมดาจะเข้ามาได้แน่ๆ ตอนรุ่งเช้าก็เห็นประตูหน้าต่างปิดสนิทตามเดิม
"มันบอกว่าถูกแทงตายที่ซ่องยี่สุ่นเหลืองมานานแล้ว" วลัยพรเล่าเสียงสะอื้น "วิญญาณสิงสู่อยู่แถวนี้แหละ จนกระทั่งเห็นฉันเข้าก็หลงรัก ห้ามใจไม่ไหวจึงบุกรุกเข้ามาหา...มันบอกว่าจะมานอนกับฉันทุกคืน"
เล่าจบก็ร้องไห้โฮ วันนั้นตรงกับวันเสาร์ ดิฉันเลยพาเพื่อนเดินทะลุซอยไปวัดอินทร์ ผู้คนขวักไขว่หนาตา เราจุดธูปเทียนบูชาหลวงพ่อโต ตักน้ำมนต์จากบ่อใส่ขวดกลับบ้าน...เป็นที่รู้กันว่าน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์ร้อยแปดอาจารย์ที่วัดนั้นทรงคุณวิเศษยิ่งนัก ใช้ได้ทั้งเมตตามหานิยม ขับไล่อัปมงคลและเสนียดจัญไรต่างๆ โดยเฉพาะภูตผีปีศาจได้ชะงัดนัก
เมื่อกลับถึงบ้านเช่าเราก็ทั้งกินทั้งอาบ มีเคล็ดตรงที่อย่าใช้น้ำเปล่าเติมน้ำมนต์ แต่ให้เติมน้ำมนต์ลงในน้ำเปล่า น้ำนั้นก็จะกลายเป็นน้ำมนต์ทันที
คืนนั้นดิฉันให้วลัยพรมานอนด้วย...ตอนดึกๆ ได้ยินเสียงหมาเห่าหอนแถวหน้าบ้าน ตามด้วยเสียงทุบประตูหน้าต่างปึงปัง ทำให้สะดุ้งผวา แต่วิญญาณบ้ากามก็ไม่อาจล่วงล้ำเข้ามาในบ้านได้เลย...นึกถึงแล้วยังขนหัวลุกมาถึงทุกวันนี้เลยค่ะ!
ดิฉันเป็นคนเชื่อเรื่องเร้นลับ แปลกประ หลาดที่ยังพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์ไม่ได้ รวมทั้งเรื่องผีๆ สางๆ ที่คนครึ่งค่อนโลกก็เชื่อถือกันทั้งนั้น ตัวเองก็เคยพบเห็นมาแล้วด้วยค่ะ
คุณยายที่นางเลิ้งใกล้ๆ บ้าน พอผีเข้าก็พูดภาษาจีนเร็วปรื๋อ ทั้งๆ ที่รู้จักภาษาจีนแค่สองคำคือ อั๊ว-ลื้อ เท่านั้น ต้องตามคนจีนมาพูดคุยด้วย ได้ความว่าเป็นวิญญาณคนจีนมาจากต่างจังหวัด โดนรถชนตายกลายเป็นศพไม่มีญาติ อยากให้ช่วยบอกลูกหลานให้รับรู้ด้วย
หลังจากบอกที่อยู่แล้ว ผีตนนั้นก็ออกจากร่างคุณยายไป!
นอกจากนั้นคือผีผู้หญิงที่มาในร่างของคน เข้าไปหาผู้ชายที่ตนพึงใจถึงห้องนอนในยามค่ำคืน มีการหลับนอนกันเหมือนผู้คนทั่วไป จนฝ่ายชายผ่ายผอม นัยน์ตาลึกกลวงปานคนไข้หนัก ในที่สุดต้องอพยพไปอยู่ที่อื่น
เคยได้ยินมาสองรายแล้วค่ะ ที่สะพานขาวกับวัดโสมฯ ต้องรื้อห้องแถวทิ้งทั้งสองแห่ง...ไม่ทราบว่าจะเรียกผีเข้าหรือผีสิงกันแน่คะ?
สมัยสาวๆ ดิฉันมีประสบการณ์เรื่องแบบนี้กับวลัยพร เมื่อไปเช่าห้องอยู่ในซอยที่ถนนประชาธิปไตย ใกล้ๆ กับทางเข้าป่าช้าวัดมกุฏฯ คนเก่าๆ เล่าว่าที่นั่นเคยมีผู้หญิงโสเภณีอยู่มาก สมัยนั้นเรียกว่า "นางโลม" เอ่ยชื่อซ่องยี่สุ่นเหลืองเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่นักเที่ยวเสเพล
มีการเขม่นกันในหมู่นักเที่ยว ทั้งนักเลงและขี้เมา จนเกิดวิวาทกันบ่อยๆ ขนาดตีรันฟันแทงกันถึงกับบาดเจ็บล้มตายก็มี!
ตอนที่ดิฉันไปเช่าอยู่กับเพื่อนนั้น ไม่มีร่องรอยเหลืออยู่แล้วค่ะ
เราทำงานที่เดียวกันในรัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่งที่ถนนราชดำเนินกลาง ระยะทางไม่ไกล การเดินทางก็สะดวกดี ตกเย็นทำอาหารง่ายๆ กินบ้าง ซื้อแกงถุงมากินบ้าง ราวสามทุ่มก็แยกกันเข้าห้องนอนที่อยู่ติดๆ กัน
จู่ๆ ก็เกิดเหตุการณ์น่าขนหัวลุกขึ้นมา!
คืนหนึ่ง ดิฉันได้ยินเสียงพูดคุยงึมงำมาจากห้องเพื่อน นึกว่าวลัยพรนอนละเมอ ตามด้วยเสียงอึกอักคล้ายมีการดิ้นรน...ไม่ช้าเสียงต่างๆ ก็เงียบหายไป
รุ่งขึ้น สังเกตว่าเพื่อนสาวเคยหน้าตาสะสวยเปล่งปลั่งตอนนี้กลับซีดเซียว ท่าทางหวาด ระแวงหรือกังวลใจอยู่ตลอด เผลอตัวถอนใจยาวบ่อยๆ ดิฉันถามว่าเป็นอะไรก็ฝืนยิ้มหลบ ตา จนไม่อยากถามเซ้าซี้อีกต่อไป
คืนต่อมาก็มีเสียงแปลกๆ เกิดขึ้นตามเดิม คราวนี้วลัยพรหน้าตาร่วงโรยจนผิดสังเกต ถามอะไรก็ไม่ยอมพูด เอาแต่เม้มปาก น้ำตาคลอเบ้า
ในที่สุด เธอก็ตัดสินใจเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ดิฉันฟังจนหมดสิ้น!
ขณะที่หลับอยู่ดีๆ ก็ต้องสะดุ้งตื่น เพราะมีร่างใครไม่รู้มานอนอยู่ข้างๆ หันไปมองก็ใจหายวาบเพราะเป็นชายหนุ่มผิวดำ รูปกายล่ำสัน โถมเข้ากอดรัดจนเธออ้าปากจะหวีดร้องด้วยความตกใจสุดขีด แต่ชายนั้นรีบเอามือปิดปากไว้ พลางกอดจูบลูบคลำตามเนื้อตัวอย่างรุนแรง แสดงความหื่นกระหายสุดขีด
ลงเอยด้วยการยัดเยียดความเป็นสามีให้เธออย่างรุนแรงตลอดคืน!
"ฉันถูกผีข่มขืนมาสองคืนติดๆ กันแล้ว พยายามต่อสู้ดิ้นรนก็ต้านทานมันไม่ไหว ตื่นมาเจ็บระบมไปทั้งตัว ใจริกๆ คล้ายจะเป็นลม....โอย! ช่วยด้วยเถอะ ฉันไม่รู้จะทำยังไงแล้ว"
พูดจบก็ร้องไห้น้ำตาไหลพราก ดิฉันกอดเพื่อนไว้พลางพูดปลอบใจต่างๆ นานา ตามแต่จะนึกได้...ก่อนจะถามว่าเธอรู้ได้ยังไงว่ามัน เป็นผี?
วลัยพรยืนยันว่าเธอปิดประตูลงกลอนทุกครั้ง หน้าต่างมุ้งลวดก็มีเหล็กดัดแน่นหนา ไม่มีทางที่คนธรรมดาจะเข้ามาได้แน่ๆ ตอนรุ่งเช้าก็เห็นประตูหน้าต่างปิดสนิทตามเดิม
"มันบอกว่าถูกแทงตายที่ซ่องยี่สุ่นเหลืองมานานแล้ว" วลัยพรเล่าเสียงสะอื้น "วิญญาณสิงสู่อยู่แถวนี้แหละ จนกระทั่งเห็นฉันเข้าก็หลงรัก ห้ามใจไม่ไหวจึงบุกรุกเข้ามาหา...มันบอกว่าจะมานอนกับฉันทุกคืน"
เล่าจบก็ร้องไห้โฮ วันนั้นตรงกับวันเสาร์ ดิฉันเลยพาเพื่อนเดินทะลุซอยไปวัดอินทร์ ผู้คนขวักไขว่หนาตา เราจุดธูปเทียนบูชาหลวงพ่อโต ตักน้ำมนต์จากบ่อใส่ขวดกลับบ้าน...เป็นที่รู้กันว่าน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์ร้อยแปดอาจารย์ที่วัดนั้นทรงคุณวิเศษยิ่งนัก ใช้ได้ทั้งเมตตามหานิยม ขับไล่อัปมงคลและเสนียดจัญไรต่างๆ โดยเฉพาะภูตผีปีศาจได้ชะงัดนัก
เมื่อกลับถึงบ้านเช่าเราก็ทั้งกินทั้งอาบ มีเคล็ดตรงที่อย่าใช้น้ำเปล่าเติมน้ำมนต์ แต่ให้เติมน้ำมนต์ลงในน้ำเปล่า น้ำนั้นก็จะกลายเป็นน้ำมนต์ทันที
คืนนั้นดิฉันให้วลัยพรมานอนด้วย...ตอนดึกๆ ได้ยินเสียงหมาเห่าหอนแถวหน้าบ้าน ตามด้วยเสียงทุบประตูหน้าต่างปึงปัง ทำให้สะดุ้งผวา แต่วิญญาณบ้ากามก็ไม่อาจล่วงล้ำเข้ามาในบ้านได้เลย...นึกถึงแล้วยังขนหัวลุกมาถึงทุกวันนี้เลยค่ะ!
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
