ผีคุ้งน้ำ

"ตะเคียนคู่ใหญ่สูงตระหง่าน"

วัดการ้องเป็นวัดที่ใกล้กับหมู่บ้านผมมากที่สุด สรรพคุณในเรื่องภูติผีปีศาจผมก็ได้อาศัยแหล่งข้อมูลของที่วัดนี้เป็นหลักใหญ่ เพราะผีมักจะมาจากป่าช้า และป่าช้าก็ต้องอยู่ที่วัด หรือใครจะเถียงผม เดี๋ยวให้ผีหักคอเลยนะจะหาว่าไม่เตือน คุ้งน้ำหลังวัดการ้องมีต้นตะเคียนคู่ใหญ่สูงตระหง่าน แลดูน่าวังเวงยิ่งนัก แล้วที่สำคัญคุ้งน้ำนี้ ผีดุที่สุด เพราะเป็นเขตป่าช้าของวัดนั่นเอง ลุงเชื่อมแกยึดอาชีพหาปลามาตั้งแต่สมัยรุ่นหนุ่ม ทุกท่านคงจะเคยได้ยินคำว่า แม่ลาการ้อง หรือแม่ลาปลาเผา กันบ้าง ใช่เลยครับ


ลำการ้องที่ว่า ก็คือที่นี่แหละครับ ลุงเชื่อมแกชอบลง เบ็ดเวลากลางคืนเป็นประจำความที่แกเป็นคนขยัน เอาจริงเอาจังกับการทำงานในอาชีพของแก ผมจึงมักจะเห็นแก กับเรือพายที่แกชอบพายไปลงเบ็ดลงข่ายเสมอ ปลาที่นี่ชุกชุมมาก ยิ่งในฤดูน้ำหลาก นำจะเอ่อล้นมาจนเกือบท่วมบริเวณวัด แต่ก็ไม่เคยมีข่าวว่าวัด ถูกน้ำท่วม ป้าแถมป้าของผม เล่าให้ฟังว่า ที่ใต้วัดมีเรือสุพรรณหงส์หนุนวัดอยู่ทำให้น้ำไม่ท่วม พอน้ำมาก เรือก็จะหนุนให้ลอยขึ้นตามระดับน้ำ ถึงแม้บ้านของชาวบ้านจะถูกน้ำท่วม ซึ่งก็เป็นบริเวณใกล้ ๆ วัดนั่นเอง แต่ก็แปลกที่วัดน้ำไม่เคยท่วมเลยสักปีเดียว คุณผู้อ่านว่าแปลกไหมครับ


มีอยู่คืนหนึ่งลุงเชื่อมแกนึกอุตริหรือเพี้ยนไปหรือเปล่าก็ไม่ทราบได้ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าบริเวณท้ายวัดเป็นเขตปลอดมนุษย์ในยามวิกาล เพราะเป็นที่เสวนาของบรรดาผี ๆ เขา เท่านั้น แกกลับพายเรือเลียบไปวางเบ็ดวางข่ายหาปลาเฉยเลย ตั้งแต่หัววัน จนชาวบ้านผ่านมาเห็นเข้าก็นึกสงสัย และทักทายกล่าวด้วยความหวังดีว่า

"มาหาปลาอะไรแถวนี้"

"เฮ้ย ตาเชื่อมนั่นแกบ้าหรือเปล่ามาหาปลาแถวนี้ ไม่รู้หรือไงว่าผีมันดุขนาดไหน" ป้าขาว พูดยังไม่ทันขาดคำ เสียงน้ำดังตูมใหญ่ดังสวนขึ้นมาทันควัน จนทำให้การสนทนาหยุดลงไปพักใหญ่ ผสมความเงียบในเวลาเย็นใกล้จะค่ำ


"นั่นแน่ พึ่งจะลงเบ็ดไปได้หน่อยเดียว เสียงปลาขึ้นต้อนรับแล้วไง" ลุงเชื่อมกล่าวติดตลก แบบชอบอก ชอบใจ แต่สำหรับป้าขาวแล้ว ไม่อยากจะฟังสักเท่าไร เพราะรู้สึกหนาว ๆ ร้อน ๆ อยากจะเผ่นอยู่เหมือนกัน


"งั้นเชิญแกตามสบายเหอะ ฉันไปดีกว่า" ป้าขาวกล่าวจบก็รีบจ้ำอ้าว กลับบ้าน ไปทันที


"อะไรกัน ยายขาว แค่เสียงปลาขึ้นมาหายใจแค่นี้ ก็กลัวแล้วหรือ ฮาๆๆๆๆ" ลุงเชื่อมนี่ แกขี้ตลกจริง ๆ คงจะเป็นเพราะแกมักจะหากินในเวลาค่ำคืนอยู่เสมอ ทำให้ไม่รู้สึกหวาดกลัวอะไรมากนัก บางทีหนนี้แกคงจะได้บทเรียนอะไรบางอย่างบ้างก็เป็นได้ ผมคิด เอาเองครับ

"เสียงร้องให้ช่วย แต่ไม่มีใครกล้าออกไป"

รุ่งเช้าของวันใหม่ มีคนพบศพของลุงเชื่อมลอยขึ้นอืดบริเวณป่าช้า ไม่มีใครทราบได้ว่า ลุงเชื่อมแกเกิดนึกเบื่อโลกอะไรขึ้นมา จึงได้ลงไปนอนจมน้ำตายให้เป็นที่วิพากวิจารย์กันไปทั้งหมู่บ้านอยู่นานพอสมควร มีคนได้ยินเสียงลุงเชื่อม แต่ได้ยินไม่ชัดนัก เสียงร้องให้ช่วยด้วย ๆ แต่ใครเล่าจะกล้าออกไปช่วยแก โดยเฉพาะบริเวณป่าช้าวัดการ้องในยามค่ำคืนเช่นนั้น หลายคนพูดกันว่า สงสัยแกจะโดนผีคุ้งน้ำเล่นงานจนต้องตายเป็นแน่บางคนก็ว่าแกอาจจะเป็นลมแล้วร่วงน้ำหายใจไม่ออกตาย หลายคนให้ความเห็นกันไป แต่ก็คงพิสูจน์ไม่ได้หรอก นอกจากจะปลุกผีลุงเชื่อมให้มาพูดมาเล่าให้ฟัง แต่ก็นั่นแหละใครเล่าจะรอฟังแกเล่า


เพราะถ้าขืนแกลุกขึ้นมาจริง ๆ เป็นได้เผ่นกันป่าราบเป็นแน่ ไปสู่สุคติเถิดลุงเชื่อม คนเรานี่ผิดพลาดเพียงครั้งเดียวในชีวิต ก็มีสิทธิ์ไปเมืองผีได้เหมือนกันนะนี่ เวรกรรมจริง ๆ เมื่อไรความยากจนจะหมดไปจากหมู่บ้านของเราเสียที การทำมาหากินกับความเจ็บปวดของสัตว์อื่น ๆ จะได้ลดน้อยลงไป ถึงแม้จะเป็นปลาก็เถอะ เอาเป็นว่า ถ้าคนมีหนทางเลือกที่ดีกว่านี้ได้ ก็คงจะดีไม่น้อย ใครกันล่ะจะมอบโอกาสดีให้กับชาวบ้านในชนบทหรือกับลูกชาวไร่ชาวนาอย่างพวกกระผม ผมมีโอกาสได้กลับไปเยี่ยมบ้านบ้าง แต่ก็พบกับสิ่งน่าอนาจใจ ยาบ้ามหันตะภัยร้ายได้คุกคามหมู่บ้านของผม เพื่อน ๆ หลายคนติดยากันงอมแงม ที่โดนจับไปติดคุกติดตะรางก็มี ตายในคุกก็มี ชีวิตจริงมันเป็นอย่างนี้แหละประเทศชาติเอ๋ย...

แหล่งข้อมูล : บอร์ดรวมเรื่องผี