ผีเข้าคน เรื่องเล่าจากสมัยพุทธกาล

ต่อมาเกิดเหตุพระภิกษุถูกผีเข้าอีก พระภิกษุพยายามฆ่าพระภิกษุรูปนั้นด้วยความตั้งใจ พอฆ่าแล้วก็กระวนกระวายว่าตนจะอาบัติไหม พระพุทธเจ้าตรัสบัญญัติว่า หากตั้งใจฆ่าเป็นอาบัติปาราชิก

พระภิกษุรูปหนึ่งถูกผีเข้า พระภิกษุรูปอื่นพยายามฆ่า แต่ฆ่าไม่สำเร็จ พระพุทธเจ้าตรัสบัญญัติว่า เธอตั้งใจฆ่า แต่ฆ่าไม่สำเร็จยังไม่ผิดศีล ไม่หลุดจากการเป็นภิกษุ แต่เธอมีเจตนาดังนั้นจึงต้องโทษระดับอาบัติถุลลัจจัย (พระภิกษุรูปนั้นกระทำผิด แต่ยอมรับแล้วว่าจะไม่ทำอีก เป็นอาบัติขั้นเบา)

ในอรรถกถาบอกวิธีขับไล่ผีที่เข้าสิงคนไว้ว่า "พึงเอาใบตาลหรือเส้นด้ายพระปริตรผูกไว้ที่มือหรือเท้า พึงสวดพระปริตรทั้งหลายมีรัตนสูตรเป็นต้น"

ฉะนั้นการสวดพระปริตรสามารถช่วยขับไล่ผีได้ พระปริตรนิยมเรียกอีกอย่างว่า "ตำนาน" อาจคุ้นกับคำว่า " 12 ตำนาน" และ "17 ตำนาน" ตำนานในที่นี้ไม่ใช่ตำนานที่ใช้สำหรับเรื่องเล่าหรือนิทานที่เล่ากันมาหลายร้อยปี แต่มาจากคำว่า "ตาณะ" หมายถึง "เครื่องต้านทาน" ส่วนพระปริตรนั้นหมายถึง "ปกป้องคุ้มครอง" ฉะนั้น พระปริตร ซึ่งประกอบด้วย บทสวดทั้งหมด 12 บท สวดเพื่อปกป้อง คุ้มครอง และต้านทานสิ่งอัปมงคลและภัยทั้งปวง