เรื่องเล่าก่อนนอน โทรศัพท์เฮี้ยนน

เป็นประสบการณ์แปลกๆ เกี่ยวกับโทรศัพท์มือถือ ที่จนวันนี้ผมก็ยังหาคำตอบไม่ได้เลยครับ คือมีอยู่วันหนึ่งโทรศัพท์ผมหายครับ จำไม่ได้ว่าลืมหรือไปทำตกที่ไหนด้วย ก็เลยไปยืมเครื่องของแม่มาโทรหาโทรศัพท์ตัวเอง.. ครั้งแรกก็โทรติดแล้วแต่ไม่มีใครรับ เลยลองโทรอีกครั้ง ปรากฏว่ามีคนรับแล้ว ในใจผมก็คิดว่าเขาต้องเก็บโทรศัพท์ผมได้แน่ๆ ผมเลยพยายามจะถามว่าเขาเป็นใคร อยู่ที่ไหน เจอโทรศัพท์ผมที่ไหน? แต่สิ่งที่ผมได้ยินคือเสียงผู้ชาย ที่ฟังไม่ค่อยถนัดนักว่าเขาพูดอะไร ผมก็ ‘ฮัลโหลๆ' ไปเรื่อยๆ สักพักเขาก็พูดขึ้นมาอย่างดังว่า ‘มึงอย่ามายุ่งกับกู!!' แล้วก็ตัดสายทิ้งไป..
ผมตกใจมาก คิดว่าเอาแล้วไง โดนขโมยแน่ๆ แล้ว เลยลองโทรไปอีกรอบ แล้วเดินขึ้นมานั่งในห้องนอนผม แต่ปรากฏว่า โทรศัพท์ผมมันอยู่ในห้องผมนี่เอง! มันสั่นอยู่บนเตียงครับ ผมก็โล่งใจว่าโทรศัพท์ไม่ได้หาย.. แต่ในเวลาเดียวกัน ความคิดผมก็แว่บขึ้นมาว่า ‘แล้วใครล่ะที่รับสาย!?' เลยลองหาข้อมูลในอินเตอร์เน็ต ว่าเป็นไปได้ไหม ที่จะเกิดการผิดพลาดของการระบบเครือข่ายโทรศัพท์ ก็ปรากฏว่ามีความเป็นไปได้ครับ ผมก็เลยเบาใจไปได้หน่อย ก็นอนเล่นโทรศัพท์ไปสักพัก แล้วไม่รู้อะไรดลใจให้ผมเปิดดูประวัติการโทรเข้า-ออก ซึ่งมันขึ้นว่า ‘ได้รับสาย และสนทนากัน 30 วินาที..' เท่านั้นแหละครับ ผมนี่ขนลุกเลย!
จนตอนนี้ผมเปลี่ยนเครื่องเปลี่ยนซิมใหม่แล้ว แต่ก็เพิ่งมานึกได้ว่า จริงๆ แล้วมันไม่ได้อยู่ที่เครื่องหรือซิม แต่มันอยู่ที่ว่า ใครที่มารับโทรศัพท์ผมในห้องผมต่างหาก..