ย้อนไปเมื่อปี 2557 ตอนนั้นเราเรียนอยู่ปี 3 ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในจังหวัดร้อยเอ็ด และเป็นช่วงที่เพิ่งย้ายหอพักใหม่ค่ะ หอพักที่ย้ายมาใหม่นี้มี 2 ตึก เราอยู่ตึก 2 เพราะเป็นตึกที่เพิ่งสร้างเสร็จ ภายในหอเดินเข้ามาจะเป็นทางแยกซ้ายขวา ห้องจะมีฝั่งละ 4 ห้อง ห้อง 1 และ 8 จะอยู่ริมสุดของตึก บันไดจะอยู่ตรงกลางระหว่างห้อง 4 กับ 5 ทุกชั้นจะเหมือนกันหมด ห้องที่เราอยู่คือห้อง 2 ของชั้น 2 ส่วนห้อง 1 กับ 3 ที่ติดกับห้องเราจะเป็นน้องปี 1 ต่างเอกอยู่ ที่นี่ส่วนมากจะอยู่กันห้องละคน เนื่องจากห้องค่อนข้างเล็กค่ะ
วันหนึ่ง จำได้ว่าเป็นวันวาเลนไทน์ซึ่งตรงกับวันศุกร์ ด้วยความที่เพื่อนเราส่วนหนึ่งกลับบ้านบ้าง ไปหาแฟนบ้าง ส่วนเราช่วงนั้นไม่มีแฟน ก็เลยอยู่หอคนเดียวตลอดทั้งศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ คือทั้งหอเงียบมาก แต่เราก็ไม่ได้อะไร เพราะปกติอยู่หอเราก็จะขนลุกอยู่แต่ในห้อง ดูหนัง ฟังเพลง ทำกับข้าวตามเรื่องของเรา ดึกๆ ก็ปั่นงานวิจัย กว่าจะนอนได้ก็ตี 3 ตี 4 ทุกวัน ที่เราเลือกทำวิจัยตอนดึก เพราะว่าคนอื่นนอนหมด จะได้ใช้สมองคิดเงียบๆ ..แต่แล้วในคืนนั้นเอง จำไม่ได้ว่าตีอะไร ก็เริ่มมีเสียงดังมาจากห้อง 1 ข้างๆ เรา ดังแบบประมาณว่าจัดห้อง ย้ายของ เลื่อนโต๊ะ เสียงดังกวนเราทุกวันถึงวันอาทิตย์ จนเราต้องออกไปทำงานที่หอเพื่อนคนอื่น..
คืนวันอาทิตย์ หลังจากเรากลับจากปั่นงานที่หอเพื่อน เวลาประมาณตี 2 เรากำลังจะไขประตูเข้าห้อง ก็เห็นรุ่นน้องห้อง 1 นั่งอยู่ตรงที่นั่งหน้าห้อง ก้มหน้าก้มตาร้องไห้ เดาว่าคงจะเลิกกับแฟนมาแน่ๆ เราก็กลัวว่าจะไปกวน หรือไปตอกย้ำ เลยไม่ได้ทักได้ถามอะไร เข้าห้องเลย คือปกติเราจะไม่ค่อยทักใคร แต่สังเกตุเอาว่าใครเป็นอย่างไรมากกว่าน่ะค่ะ.. พอเช้าวันจันทร์ เราไม่มีเรียน ก็อยู่ห้องทำงาน โดยเปิดประตูห้องทิ้งไว้ระบายอากาศ แล้วอยู่ๆ ก็มีคนหลายคนเดินผ่านหน้าห้องเราไปที่ห้อง 1 แล้วพวกเขาก็หันเข้ามามองในห้องเรา เราก็งงๆ ว่ามาทำอะไรกัน? เลยรีบลุกไปปิดประตูแล้วกลับมาทำงานต่อ
ตกเย็นหลอดไฟในห้องเราขาด เราเลยเรียกช่างที่หอมาช่วยเปลี่ยนให้ แต่กว่าช่างจะมาก็เกือบ 2 ทุ่มแล้ว โดยระหว่างที่ช่างกำลังเปลี่ยนหลอดไฟ เขาก็ถามเราว่า ‘เพื่อนได้มาหาบ้างไหม?' เราก็มึนๆ ตอบไปว่า ‘คะ? อ๋อ เดี๋ยวคงมามั้งคะ..' คือตอนนั้นเราก็ไม่รู้ว่าเขาถามทำไม แล้วช่างไฟเขาก็พูดขึ้นมาต่อว่า ‘ก็ที่ที่เขาเคยอยู่ เขาก็คงต้องกลับมาบ้างล่ะนะ..' เราเงียบไปพักนึง พอดีว่าช่างไฟเขาทำไฟเสร็จพอดี แล้วเขาก็ไป.. จากนั้นเราก็ออกไปหาข้าวกิน แล้วบังเอิญไปเจอรุ่นพี่ที่อยู่ตึก 1 เขาทักเราคำแรกเลย ‘เป็นไง ได้ข่าวว่าน้องที่อยู่ห้อง 1 ตาย' เราก็อึ้งค่ะ แต่ก็ไม่ได้เชื่อนะ เลยตอบไปว่า ‘อย่ามาเนียน จะตายได้ไง เมื่อคืนก่อนยังเห็นทะเลาะกับแฟนนั่งร้องไห้อยู่หน้าห้องเลย..' พอเราพูดจบ รุ่นพี่เขาดูหน้าเสียเลยค่ะ เขาเลยต้องเดินไปกินข้าวกับเรา และเล่าให้ฟังว่า ‘น้องห้อง 1 เขาตายแล้วจริงๆ กินยาตายตั้งแต่หัวค่ำวันศุกร์ เมื่อเช้านี้ยังเห็นญาติๆ นิมนต์พระมาทำพิธีเชิญวิญญาณกลับบ้านอยู่เลย..' พอเราได้ยินนี่ ภาพในหัวมันย้อนกลับมาเลยค่ะ เพราะจำได้ว่าเห็นชายผ้าเหลืองแว้บๆ ตอนลุกไปปิดประตูห้อง และที่เราไม่ได้ยินเสียงสวดเสียงพิธีอะไรเมื่อเช้า คงเพราะเราทำงานไปใส่หูฟังเพลงไปตลอดนั่นเอง..
วันหนึ่ง จำได้ว่าเป็นวันวาเลนไทน์ซึ่งตรงกับวันศุกร์ ด้วยความที่เพื่อนเราส่วนหนึ่งกลับบ้านบ้าง ไปหาแฟนบ้าง ส่วนเราช่วงนั้นไม่มีแฟน ก็เลยอยู่หอคนเดียวตลอดทั้งศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ คือทั้งหอเงียบมาก แต่เราก็ไม่ได้อะไร เพราะปกติอยู่หอเราก็จะขนลุกอยู่แต่ในห้อง ดูหนัง ฟังเพลง ทำกับข้าวตามเรื่องของเรา ดึกๆ ก็ปั่นงานวิจัย กว่าจะนอนได้ก็ตี 3 ตี 4 ทุกวัน ที่เราเลือกทำวิจัยตอนดึก เพราะว่าคนอื่นนอนหมด จะได้ใช้สมองคิดเงียบๆ ..แต่แล้วในคืนนั้นเอง จำไม่ได้ว่าตีอะไร ก็เริ่มมีเสียงดังมาจากห้อง 1 ข้างๆ เรา ดังแบบประมาณว่าจัดห้อง ย้ายของ เลื่อนโต๊ะ เสียงดังกวนเราทุกวันถึงวันอาทิตย์ จนเราต้องออกไปทำงานที่หอเพื่อนคนอื่น..
คืนวันอาทิตย์ หลังจากเรากลับจากปั่นงานที่หอเพื่อน เวลาประมาณตี 2 เรากำลังจะไขประตูเข้าห้อง ก็เห็นรุ่นน้องห้อง 1 นั่งอยู่ตรงที่นั่งหน้าห้อง ก้มหน้าก้มตาร้องไห้ เดาว่าคงจะเลิกกับแฟนมาแน่ๆ เราก็กลัวว่าจะไปกวน หรือไปตอกย้ำ เลยไม่ได้ทักได้ถามอะไร เข้าห้องเลย คือปกติเราจะไม่ค่อยทักใคร แต่สังเกตุเอาว่าใครเป็นอย่างไรมากกว่าน่ะค่ะ.. พอเช้าวันจันทร์ เราไม่มีเรียน ก็อยู่ห้องทำงาน โดยเปิดประตูห้องทิ้งไว้ระบายอากาศ แล้วอยู่ๆ ก็มีคนหลายคนเดินผ่านหน้าห้องเราไปที่ห้อง 1 แล้วพวกเขาก็หันเข้ามามองในห้องเรา เราก็งงๆ ว่ามาทำอะไรกัน? เลยรีบลุกไปปิดประตูแล้วกลับมาทำงานต่อ
ตกเย็นหลอดไฟในห้องเราขาด เราเลยเรียกช่างที่หอมาช่วยเปลี่ยนให้ แต่กว่าช่างจะมาก็เกือบ 2 ทุ่มแล้ว โดยระหว่างที่ช่างกำลังเปลี่ยนหลอดไฟ เขาก็ถามเราว่า ‘เพื่อนได้มาหาบ้างไหม?' เราก็มึนๆ ตอบไปว่า ‘คะ? อ๋อ เดี๋ยวคงมามั้งคะ..' คือตอนนั้นเราก็ไม่รู้ว่าเขาถามทำไม แล้วช่างไฟเขาก็พูดขึ้นมาต่อว่า ‘ก็ที่ที่เขาเคยอยู่ เขาก็คงต้องกลับมาบ้างล่ะนะ..' เราเงียบไปพักนึง พอดีว่าช่างไฟเขาทำไฟเสร็จพอดี แล้วเขาก็ไป.. จากนั้นเราก็ออกไปหาข้าวกิน แล้วบังเอิญไปเจอรุ่นพี่ที่อยู่ตึก 1 เขาทักเราคำแรกเลย ‘เป็นไง ได้ข่าวว่าน้องที่อยู่ห้อง 1 ตาย' เราก็อึ้งค่ะ แต่ก็ไม่ได้เชื่อนะ เลยตอบไปว่า ‘อย่ามาเนียน จะตายได้ไง เมื่อคืนก่อนยังเห็นทะเลาะกับแฟนนั่งร้องไห้อยู่หน้าห้องเลย..' พอเราพูดจบ รุ่นพี่เขาดูหน้าเสียเลยค่ะ เขาเลยต้องเดินไปกินข้าวกับเรา และเล่าให้ฟังว่า ‘น้องห้อง 1 เขาตายแล้วจริงๆ กินยาตายตั้งแต่หัวค่ำวันศุกร์ เมื่อเช้านี้ยังเห็นญาติๆ นิมนต์พระมาทำพิธีเชิญวิญญาณกลับบ้านอยู่เลย..' พอเราได้ยินนี่ ภาพในหัวมันย้อนกลับมาเลยค่ะ เพราะจำได้ว่าเห็นชายผ้าเหลืองแว้บๆ ตอนลุกไปปิดประตูห้อง และที่เราไม่ได้ยินเสียงสวดเสียงพิธีอะไรเมื่อเช้า คงเพราะเราทำงานไปใส่หูฟังเพลงไปตลอดนั่นเอง..
แต่เราก็ไม่ได้ย้ายไปไหนนะคะ ยังคงอยู่ที่เดิม แต่ก็ไม่ได้เจออะไรแปลกๆ อีกเลยหลังจากนั้นมา คงเป็นเพราะดวงวิญญาณของน้องเขากลับไปบ้านแล้วจริงๆ
ที่มา : Thehouse
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
