ขนลุก ริว ทักเผาศพเจอกระดูกบาร์โค้ดเลขตรงวันเกิด-ตาย อ.อ๊อด ยังอึ้ง

ต่อสายหา "ทนายอนันตชัย ไชยเดช" คดีนี้ ทางตร.บอกว่า ผู้เสียชีวิตผิดคนเดียว มองว่ายังไง?

อนันตชัย : ปกติรถเวลาจอดข้างทาง ถ้าจอดบนไหล่ทาง ต้องเปิดไฟกะพริบ ตอนเขาบอกว่ารถเสีย เขากดไฟกะพริบให้สัญญาณมั้ย ว่ารถเสียหรือฉุกเฉิน ในกฎจราจรเขาจะบอกไว้เลยว่าถ้าจอดรถเสียต้องให้สัญญาณ ถ้าการที่รถเก๋งไม่เปิดไฟกะพริบแล้วจอดเฉยๆ ไม่รู้จอดนานเท่าไหร่ ถือว่าเขามีส่วนผิดกฎจราจร ในส่วนรถมอเตอร์ไซค์ เขาห้ามวิ่งบนไหล่ทาง ผิดกฎจราจร ใครแซงบนไหล่ทางก็ผิดกฎหมายด้วยนะ แต่ดูรถมอเตอร์ไซค์วิ่งบนไหล่ทางตลอด แต่การวิ่งบนไล่ทางของเขา อาจวิ่งเพื่อความปลอดภัยของเขาก็ได้ ถามว่าเขาประมาทมั้ย ตรงนี้ถึงแม้ผิดกฎ อาจไม่ประมาทได้เหมือนกัน เพราะวิ่งบนไหล่ทางมันปลอดภัย ในส่วนมอเตอร์ไซค์ ถึงผิดกฎจราจร ก็นิดเดียว ไม่ถึงกับเยอะ ส่วนรถตู้คลิปแค่นี้ยังบอกอะไรไม่ได้

กำลังจะบอกว่ารถตู้ที่ขับมา เอาคลิปมาแค่นี้บอกอะไรไม่ได้ ให้มาดูไกลๆ กว่านี้หน่อย รถตู้อาจไปเบียด บีบแตร จนรถมอเตอร์ไซค์ต้องไปวิ่งบนไหล่ทาง ถูกมั้ย ?
อนันตชัย : ใช่ครับ รถตู้เขาเหตุสุดวิสัยหรือเปล่า ถ้าเขาวิ่งมาธรรมดา เขาไม่ผิดเลยนะ

แต่มีเสียงด่า ให้ของลับ?
อนันตชัย : นี่แหละ ตร. ต้องไปดูคลิป พูดง่ายๆ ว่าเขาแข่งกันมาหรือเปล่า

ในมุมพี่อนันตชัยบอกว่าถ้าจะแจ้งข้อกล่าวหาคนตายอย่างเดียวถือว่าไม่แฟร์?
อนันตชัย : ไม่แฟร์หรอกครับ อย่างน้อยรถที่จอดข้างทางไม่เปิดไฟกะพริบก็ประมาทแล้วครับ ถ้าดูตามนั้นไม่เห็นไฟกะพริบเลยนะ

แต่ตร.บอกคนตายผิดคนเดียว?
อนันตชัย : ไม่ใช่ ต้องดูก่อน คุณจอดข้างทางไม่เปิดไฟกะพริบ คนเขาวิ่งมาก็ไม่รู้ ปกติชาวบ้านทุกที่เขาจะวิ่งบนไหล่ทาง เขาไม่วิ่งบนถนนเพราะเขากลัว ถ้ารถคุณเสียก็ต้องบอกผมสิ ในความเห็นผมนะ ผมว่ารถเก๋งมีส่วนผิดด้วย ในฐานะไม่แสดงสัญญาณใดๆ ว่ารถคุณเสีย เปิดท้ายรถไว้ก็ได้ หรือเอากรวย เอาใบไม้มาวาง คนอื่นจะได้รู้ ต้องนึกถึงความเป็นจริง คนชนบทไม่วิ่งบนถนนหรอก เขาวิ่งบนไหล่ทางหมดแหละ

หลังจากนั้นเอาศพน้องไปไว้ที่ไหน?
น้ำฝน : วัดพุทธสยาม วัดสีกัน ดอนเมืองค่ะไปรดน้ำศพและเผาที่นั่น ฌาปนกิจวันที่ 5 ส.ค. ช่วงเช้าวันที่ 6 เราก็ไปเก็บอัฐิกันปกติ พอไปเจอเหมือนเจ้าอาวาส สัปเหร่อ พระลูกวัด ก็นั่งรอเรา พอเราไปถึงก็เรียกเราด้วยความตกใจ ให้มาดูชิ้นส่วนนี้หน่อย เขาก็สอบถามทางเรา ว่าน้องเคยเกิดอุบัติเหตุ ต้องใส่ขาเทียมอะไรหรือเปล่า เราแจ้งไปว่าไม่มีนะคะ มันมีชิ้นส่วนนี้ได้ยังไง ตอนแรกก็ถามว่าก่อนเผาน้อง หนูได้ใส่นาฬิกาให้น้องไปเรือนนึง หลวงพี่บอกว่าอาตมาเอาออกแล้วนะ หลังจากนั้นฝนก็ไม่รู้แล้ว

ความแปลกคือวันที่ 24 ไปตรงกับวันเกิดน้องเบนซ์ ชาตะ 24 ธ.ค. แล้วเลข 1 คือวันเสียชีวิต มรณะ ข้างหน้า SP 024U P คือพรแสน S คือสถาพร เลข 11 คือเวลาที่ถูกชน แล้วอันนี้ไปอยู่ในเตาเบ้านั้นได้ยังไง อ.อ๊อด มองยังไง?
อ.อ๊อด : ยังขาดตัวยู ก่อนอื่นขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้ง และขอบพระคุณที่มอบอัฐิมาเมื่อวาน มีสื่อมาที่ม.เกษตรศาสตร์เยอะมาก อ.อ๊อดเลยประสานไป เผอิญวันนี้วันหยุดราชการ ต้องรอพรุ่งนี้ถึงทราบผม อันดับแรกต้องดูว่าใช่กระดูกหรือไม่ ถ้าใช่ก็ค่อยมาว่ากัน ถ้าไม่ใช่มันจะเป็นอะไรได้บ้าง ในเมรุเผาศพมีฉนวนกันความร้อนค่อนข้างเยอะ ตัวนั้นจะทำจากสารเคมี และตัวไฟเบอร์กลาส อ.อ๊อดมีภาพที่เขาถ่ายในเมรุด้วย ตัวเมรุเผาศพอายุ 40 ปี มีสิทธิ์เป็นไปได้ที่จะหลุดร่อนลงมา เมื่อ 40 ปีที่แล้ว ฉนวนความร้อนเขาสั่งจากยุโรป อเมริกาเท่านั้น แต่ปัจจุบันนิยมสั่งมาจากประเทศจีน ถ้าเห็นโค้ดอักษรจีน อันนี้น่าจะเป็นซีเรียลนัมเบอร์ เรามาตรวจดู ตรวจง่ายมาก กำลังรอพรุ่งนี้ใช้กล้องอิเล็กทรอนส์พิสูจน์ได้ด้วย ถ้าเป็นกระดูกจริงนี่คือเรื่องใหญ่เลย

เราเห็นแบบนี้อาจไม่ชัด ผมไปปรับภาพให้คมชัดมากขึ้น?
อ.อ๊อด : ถ้าเป็นกระดูกจะมีรุพรุนของกระดูก พอดีที่คุณพ่อและคุณพี่ส่งมาให้มีสองส่วน มีส่วนที่อยู่ในชิ้นงาน คือมีตัวอักษรเลย กับตัวที่แยกส่วน จะมีรูพรุนกระดูก มีชิ้นส่วนที่เป็นกระดูกที่ไม่แยกส่วนมั้ยครับ ลองซูมมาที่กระดูกชิ้นส่วนชิ้นนึงเป็นรูพรุนชัดเจน นี่คือลักษณะกระดูกโดยกายภาพ แต่ถ้าใช้สแกนนิ่งจะพิสูจน์ชัด ส่วนตัวที่เป็นข่าวอยู่ที่มีตัวเลข เห็นชัดๆ เลย ขนาดเล็ก ถ้าดูทั้งสองตัวกายภาพต่างกันชัดเจน แต่เรายังไม่สรุป ที่มีตัวเลขจะเป็นสีขาว และที่ทางพระบอกว่าน่าจะเป็นส่วนกะโหลกศีรษะใช่มั้ย และตัวเลขที่ดู ไม่ได้กลับด้านด้วย ตัวเลขตรงเลย ปกติถ้าเป็นรอยแสต๊ม ตัวเลขน่าจะกลับด้านกัน ก็สันนิษฐานว่าน่าจะเป็นซีเรียลนัมเบอร์

คุณริวมองเรื่องนี้ยังไง?
ริว : ถ้าเป็นส่วนกระดูกที่อยู่ตรงนี้ มั่นใจค่อนข้างมากว่าไม่น่าใช่กระดูก เพราะดูจากเลขรหัสไม่น่าปรากฏบนกระดูกมนุษย์ได้ ซึ่งมันยากมากเหลือเกินครับ อาจต้องให้นิติวิทยาศาสตร์ตรวจสอบอีกครั้ง แต่ถ้าดูด้วยสายตา ผมคิดเห็นไปทางเดียวกับอ.อ๊อดว่าไม่น่าใช่ ถ้าใช่นี่เรื่องใหญ่มากเลยนะครับ สะเทือนวงการวิทยาศาสตร์เหมือนกันว่าสามารถยิงซีเรียลไปในกระดูกได้ยังไง มันเป็นไปได้ยากมาก มองส่วนตัวว่าไม่น่าใช่ เท่าที่ฟังจากคุณพ่อหลายๆ เรื่อง ตัวคุณตายไม่ได้ป่วย ไม่ได้เป็นอะไร ไม่เคยผ่าตัดเป็นไปได้ยาก ต่อให้ผ่าตัด แล้วยิงเลเซอร์ไปบนกระดูกมนุษย์มันเป็นไปได้ยากมาก เพราะลักษณะที่เห็นคือการตอกโค้ดลงไปตัวเลขถึงได้คม ยิ่งในโลกวิญญาณเป็นไปไม่ได้ มีโค้ดเป็นภาษาอังกฤษ อันนี้คือเรื่องยากมาก เป็นไปไม่ได้ 100 เปอร์เซ็นต์

มองเรื่องตัวเลข ทำไมเกี่ยวพันกับวันเดือนปีเกิด วันเสียชีวิตของเขา?
ริว : ถ้าเกิดคุณพ่อกับคุณฝน อยากรู้ว่าเป็นยังไง นี่ความเชื่อส่วนตัวของพี่ริวนะครับ น้องเกิด 24 ธ.ค. 24+12=36 3+6=9 น้องตายวันที่ 1 เดือน 8 1+8=9 เลขทะเบียนรถที่น้องไปชน 3357 3+3=6 5+7=12 อันนี้สิ่งที่ผมมองเห็นว่าคนนี้ถึงที่ตายจากตัวเลขนี้ ไม่ใช่จากตัวซีเรียลนี้ ดังนั้นผมเลยมองว่าถึงที่ตาย ที่สำคัญตอนรถมอเตอร์ไซค์โดนชนไปแล้ว ล้มเป็นตัวอักษรคำนี้ครับ 7 อยู่ข้างหน้า 3 อยู่ข้างหลัง พอเรากลับตัวเลขอ่านเป็นตัวว่า ผี ครับ นี่เป็นความเชื่อส่วนบุคคลของผม และอยากให้เห็นข้อความที่เขียนทั้งหมด จริงไม่จริงให้ครอบครัวเป็นคนบอก ขออ่านให้ฟัง ถ้าไม่ใช่ก็บอกว่าไม่ใช่ได้

ริว : เขาบอกว่าอยากให้พ่อแม่สบาย เหมือนที่คุยกันสองพี่น้อง แล้วเขาบอกว่าคนนี้เป็นคนเลี้ยงเขามา ดูแลเขาตั้งแต่เด็กเลย ทั้งทะเลาะกัน และชอบบ่นเขา เขารักนะ ไม่เคยโกรธ ไม่เคยเกลียดเขาบอกว่าให้พ่อดูแลสุขภาพด้วย รักแม่มาก เขาบอกว่าวันนี้เขาไม่ได้กราบแม่อีกแล้ว เขาเน้นคำนี้ วันนี้คือวันอะไร

น้ำฝน : วันแม่ค่ะ (เสียงสั่นเครือ)

สมใจ : วันแม่ปกติเขาจะไหว้แม่

ริว : เขาบอกว่าถ้ามีโอกาสขอให้ได้เกิดเป็นลูกพ่อไผ่ แม่ดาว หรือแม่ดวง แม่อะไรสักอย่าง

พ่อพยักหน้าทำไม?
น้ำฝน : พ่อชื่อเล่นชื่อไผ่ แม่ชื่อเล่นชื่อดวงค่ะ

บ้า! ?
ริว : ซึ่งผมไม่รู้มาก่อน ไม่ได้คุยกัน

ตอนมาก็จับทั้งคู่แยกออกไป อยู่กับอ.อ๊อด?
อ.อ๊อด : ไม่ได้เจอกันเลย ต่างคนต่างอยู่

ที่คุณริวพูดมา ตรงมั้ย?
น้ำฝน : ตรงหมดเลย หนูกับเขาห่างกันเยอะ ตอนเด็กๆ หนูต้องเลี้ยงน้อง ไปไหนมาไหนต้องกระเตงน้องไปด้วยตลอด ลำบากมาด้วยกันเยอะค่ะ (เสียงสั่นเครือ-เช็ดน้ำตา)

อ.อ๊อด : เมื่อกี้จอดรถพร้อมน้องริว มาด้วยกัน น้องริวบอกว่าผมไม่อยากนั่งข้างใคร แยกตัวไปเลย นี่อยู่ในเหตุการณ์ตลอด ไม่น่าจะรู้กันมาก่อน

เป็นความเชื่อส่วนบุคคล ต้องใช้วิจารณญาณในการรับชม?
ริว : อยากบอกว่ามนุษย์เรามีคำว่าถึงเวลาของเขา แต่ผมไม่ได้เอาเลขซีเรียลนี้มาเป็นความสำคัญ ให้คำว่าถึงเวลา แต่ในแง่กฎหมายก็ต้องเป็นไปตามกฎหมาย เมื่อกี้ทนายพูดถูกครับ ถ้ารถเสียข้างทางจริงต้องเปิดไฟกะพริบ ถ้าไม่เปิดไฟกะพริบ ต้องมีสิ่งของมาตั้งกั้น เพื่อให้รู้ว่ามีรถเสียอยู่ข้างหน้า จากภาพที่เห็นจอดอยู่เฉยๆ ไม่เปิดไฟกะพริบ อันนี้ในแง่กฎหมาย คนจอดข้างทางยังไงก็คือผิด

ส่วนเลขที่บอกว่าเป็นกะโหลกไม่ได้มีอะไร?
ริว : ผมมองเลขที่กระดานมากกว่า เลขทะเบียนรถที่เขาไปชน 3+3=6 5+7=12 6+8 1+8 ก็คือวันที่ 1 เดือน 8 ที่เขาตาย เท่ากับเลข 9 เลขอายุเขารวมกันก็คือ 9 นี่คือคำตอบของเขา วันเดือนปีของเขา เสียชีวิตจากการถึงเวลาด้วย แต่เราไม่ได้ยกไปในเรื่องเวรกรรมนะ เรายกไปเรื่องความประมาทในอุบัติเหตุ หรือมีคนเจตนาหรือเปล่าต้องเป็นไปตามกฎหมายนะครับ อันนี้เป็นความเชื่อส่วนตัวของริว ตัวเลขที่ถอดออกมาเป็นตัวเดียวกันหมด และมอเตอร์ไซค์ที่คว่ำของเขาคือคำว่าผี ก็แปลว่าถึงเวลาตาย

อ.อ๊อด วันพรุ่งนี้รู้ผลกี่โมง?
อ.อ๊อด : ช่วงบ่ายโมงครึ่งครับประมาณนั้น ถ้าใช่ก็มาว่ากันอีกที

ขอต่อสายหาวัดสีกัน "พระองอาจ อติธรรมโม" พบอันนี้ชิ้นแรก ตอนแรกที่เห็นเชื่อมั้ยว่าเป็นกระดูก?
พระองอาจ : ตอนแรกก็งงๆ ไม่เคยเจอแบบนี้ อาตมาไม่ได้บอกว่าเป็นกระดูกร้อยเปอร์เซ็นต์นะ ดูจากกายภาพ เรื่องสี ก็มีขนาดไล่เลี่ยกับกระดูกในกองนั้น

เป็นไปได้มั้ยที่ในเตาเผามีวัตถุร่อนออกมา?
พระองอาจ : ภายในเตาเพิ่งเปลี่ยนอิฐไปช่วงต้นมี.ค. อาตมาก็ไม่กล้าสรุปได้

เคยสังเกตในเตามั้ยว่ามีตัวเลขนี้แปะอยู่?
พระองอาจ : ไม่มีนะโยม

คิดว่ามาจากไหน?
พระองอาจ : มองว่าชิ้นส่วนอะไรที่เพื่อนของคนตาย หรือใครก็แล้วแต่มาร่วมงาน อาจทำหลุดเข้าไปในหีบศพก่อนเอาเข้าเตา น่าจะเป็นไปได้มากกว่า

อันนี้ไม่ได้ทำลายความรู้สึกของทั้งสองท่าน เพราะอยากจะทราบเราก็ทำให้ทุกมุมมอง สบายใจขึ้นมั้ย?

น้ำฝน : สบายใจค่ะ ไม่ว่าชิ้นส่วนนี้ จะเป็นอะไรก็แล้วแต่ ณ ตอนนั้นที่เราเห็น ทำให้เรารู้สึกมีคุณค่าทางจิตใจ ที่ทำให้คุณพ่อ ที่วันนั้นเกือบเดินให้รถชนตามน้องไป ได้กลับมามีกำลังใจและอยู่กับพวกเราต่อ (ร้องไห้) เป็นคุณค่าทางจิตใจมากกว่า ก็คุยกันว่าถ้าจะใช่หรือไม่ใช่ แต่เราก็จะเก็บไว้เหมือนเดิม

สมใจ : จะเก็บไว้แบบนี้แหละครับ

สิ่งที่คุณริวพูด ดูเหมือนเขาหมดห่วง?
ริว : เหมือนเขาก็ไปตามเวรกรรม เพราะเขาไม่ได้บอก คือคนที่ตายถ้าไม่ถูกฆ่าตาย หรือถูกฆ่าอย่างโหดเหี้ยมเขาอาจไม่ได้มาบอกให้ญาติพี่น้องแก้แค้นอะไรก็ตาม แต่หลักกฎหมาย รถจอดข้างทางไม่กะพริบไฟ ก็ผิดร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ที่ผมรับรู้ได้เขาห่วงพ่อกับแม่มาก เขาบอกพ่อกับแม่ลำบากมาก และคนนี้เป็นคนเดียวที่เหมือนเสาหลักหาเงินทำทุกอย่างให้กับทุกคน มีฝันร่วมกัน อยากให้พ่อแม่สบาย เขาบอกว่าถ้าเขาเกิดใหม่ ขอเกิดเป็นลูกคนชื่อพ่อไผ่ หรือแม่ดาวหรือดวง

แม่ชื่อดวงจริงๆ พ่อก็ชื่อไผ่จริงๆ งงมั้ยอ.อ๊อด?
อ.อ๊อด : ตั้งแต่จอดรถมาจนถึงตอนนี้คืองง ว่าน้องริวรู้ได้ไง (หัวเราะ) เพราะอยู่ด้วยกันตลอด

ผมยังไม่รู้เลยพ่อแม่ชื่ออะไร?
อ.อ๊อด : เดินมาด้วยกันตลอด ไม่มีทีมงาน ไม่มีอะไร เขารับโทรศัพท์เมื่อคืนตอนหกทุ่ม

ริว : ทีมงานมีใครรู้ชื่อเล่นมั้ย ถ้าตามความเชื่อคือสิ่งที่ผมรับรู้

ในเนื้อข่าวไม่มีใครรู้ว่าพ่อแม่ชื่อเล่นอะไร?
น้ำฝน : อย่างที่พี่ริวบอกว่าพี่ฝน คือจริงๆ หนูชื่อฝน คนอาจเรียกน้ำฝนอะไรก็แล้วแต่ แต่เบนซ์เรียกว่าพี่ฝน เพราะหนูชื่อฝน อย่างพ่อไผ่ แม่ดวง น้อยคนจะรู้จัก หนูแจ้งกับพี่ทีมงานว่าคุณพ่อชื่อสมใจ

ถามริวอีกนิด มุมการสื่อของริวกับน้องเบนซ์ มีอย่างอื่นอีกมั้ย?
ริว : ที่รับรู้ได้ก่อนไป เขาทิ้งไว้คำนึงว่าวันนี้ไม่ได้กราบแม่เหมือนเดิม เหมือนชอบกอดกับกราบ แล้วเขาบอกว่าการได้กินข้าวร่วมกันคงไม่มีอีกแล้ว แล้วเขาชอบกินอะไรต้มๆ ร้อนๆ

น้ำฝน : เขาชอบกินหมูกระทะ

ริว : เขาบอกว่าไม่ได้ไปกินอีกแล้ว

น้ำฝน : เพราะวันสำคัญของบ้านหนู คือการกินหมูกระทะค่ะ

มีส่วนอื่นที่ฝากอีกมั้ย?
ริว : เห็นเป็นทะเล และเหมือนขอบคุณที่พาเขาไปทะเล

น้ำฝน : หนูพาเขาไปลอยอังคารที่อ่าวดงตาล สัตหีบค่ะ เขาเคยไปฝึกทหารที่นั่นค่ะ ไปลอยวันที่ 8 ส.ค.

ริว : แล้วเขาพาไปที่นึง พื้นออกลายๆ สีฟ้าๆ หรือสีน้ำเงิน ผนังออกขาวหรือฟ้านี่แหละ เหมือนกับที่นึงมีกีต้าร์วางอยู่

น้ำฝน : บ้านฝนค่ะ จะมีกีต้าร์ตัวนึง กีต้าร์ตัวนี้เขาไปซื้อกับน้องสาว (ร้องไห้)

สมใจ : เขาชอบเล่นกีต้าร์

น้ำฝน : เขาพยายามเล่นด้วยกันสองคน แล้วมาดีดให้หนูฟัง หนูรำคาญมาก พื้นที่บ้านเป็นสีครีมๆ แต่เวลาโดนทึบๆ ครึ้มๆ

ริว : เขาเดินไปที่กีต้าร์ตัวนี้แล้วบอกว่าชอบมาก เหมือนเก็บเงินซื้อได้ แล้วภาพที่เห็นคือกีต้าร์แปลก ทั่วไปจะเป็นสีไม้ๆ แต่ที่เห็นออกขาวๆ เหมือนกัน ไม่ได้เป็นสีไม้ทีเดียว

น้ำฝน : เป็นสีเหลืองๆ ซีดๆ เป็นกีต้าร์เก่าที่ซื้อมา เขาซื้อกับน้องสาว เขาก็พยายามดีดมาก ทั้งร้อง ทั้งหอน หนูก็แซวก็ว่าเขาค่ะ

ส่วนอื่นที่อยากสื่อมีอีกมั้ย?
ริว : ของเขายังเก็บไว้หมดมั้ย หรือเอาไปไหนแล้ว ถ้าเป็นเสื้อคอกรมสีขาว เหมือนมีตราอยู่ตรงหน้าอก มีมั้ย เป็นชุดที่เขารักมากเลย

น้ำฝน : เป็นเสื้อทหาร แต่ไม่รู้ไปอยู่ไหนแล้ว วันนี้เป็นวันแม่ เหมือนสองสามปีที่แล้วรูปมันแจ้งเตือนในเฟซบุ๊ก น้องเขาใส่เสื้อตัวนั้นไหว้แม่ และชอบมาก

ริว : ผมก็ตกใจเหมือนกัน เพราะผมก็ไม่รู้

น้ำฝน : วันนั้นแม่ก็หัวเราะ ต่างคนต่างหยอกกัน มันอยู่ในความทรงจำของหนู

ริว : ผมไม่ได้โอ้อวดอะไรผมทำตามสิ่งที่ผมเห็น

น้ำฝน : นี่เป็นรูปตั้งแต่ปี 61 นะคะ

คุณบอกเสื้อคอกลม สีขาว มีตราอะไรสักอย่าง คุณผู้ชมดูนะ (ให้ดูรูปเสื้อคอกลม สีขาว มีตรา) ตำแหน่งเดียวกัน ข้างเดียวกัน อ.อ๊อด ในฐานะนักวิทยาศาสตร์ ยังไง?
อ.อ๊อด : ก็ยังทึ่งอยู่ครับ

น้ำฝน : นี่เป็นคลิปที่ฝนล้างเท้าให้แม่ค่ะ

ริว : นี่ก็ตกใจเหมือนกัน เพราะผมทำรายการผมก็ไม่ได้รู้เรื่อง ก็ไม่รู้ว่ามันคือวันนี้

น้ำฝน : มันเป็นความทรงจำที่ฝนเคยไหว้แม่กับน้อง เมื่อเช้าเข้าเฟซบุ๊กอันนี้แจ้งเตือนมาพอดี เขารักเสื้อตัวนี้ เพราะตั้งแต่ไปเป็นทหารแล้วกลับมา เขาชอบใส่ตลอด (เป็นคลิปก้มกราบเท้าแม่)

ริว : นี่ไงที่เขาบอกว่าเขาจะไม่ได้กราบอีกแล้ว นี่ไง กราบๆ กอดๆ

ผมก็อึ้งๆ งงๆ อยู่นะ?
อ.อ๊อด : ต้องถามพี่ริวไปดูเฟซบุ๊กเขามาก่อนมั้ย

ริว : คำถามคือผมจะไปหาเฟซบุ๊กเขาได้มั้ยครับ (หัวเราะ)

สมใจ : ตอนนั้นอึ้ง ทำอะไรไม่ถูก คิดไปแว้บนึงอยากไปให้พ้นๆ

ริว : เขารักพ่อมากนัก เขาเห็นพ่อเหม่อลอยด้วยนะที่ทะเล

สมใจ : ใช่ครับ จิตใจของผมมันแว้บเดียวเอง

คุณริวไม่มีอะไรจะทักผมนะ?
ริว : ไม่มี (หัวเราะ) ผมรู้ไม่ได้ถ้าเขาไม่บอก ปกติเราไม่ได้ว่าอยู่ดีๆ จะรู้เรื่องของทุกคนได้ การที่พี่หนุ่มติดต่อมา ไม่ใช่ว่าอยู่ดีๆ ก็บังเอิญ เลขเสื้อผมได้คือ 37 ครับ คือเลขสว็อบ พี่นกพาริวไป เป็นเลขที่เขาให้มาครับ