หลอน..! ในห้อง

เรื่องเกิดขึ้นที่โรงเรียนแห่งหนึ่งในฝั่งพระนคร

คือตัวโรงเรียนอยู่ติดกับป่าช้าเก่าเป็นโรงเรียนชื่อดังรุ่นน้องผมเจอตอนที่ๆไปนอนค้างที่ตึกเก่าตอนแรกจะมีเสียงเด็กมาวิ่งเล่น

รุ่นน้องผมก็ยังไม่คิดอะไรมาก

คิดว่าเป็นเสียงลูกภารโรงต่อมาก็มีเสียงผู้ใหญ่ดังขึ้นแล้วมีอะไรมาดึกขารุ่นน้องผมตอนแรกเขานึกว่าเพื่อนแกล้งเลยพูดว่า

อย่านะ

แต่ก็ยังไม่หยุดเขาเริ่มมีน้ำโหจึงหันไปดูเพื่อนข้างๆแต่ปรากฏว่าเพื่อนคนนั้นหลับสนิทอยู่

เรื่องที่ผมเจออยู่ในห้องพิมพ์ดีดคือ

ที่โรงเรียนมีห้องพิมพ์ดีดอยู่หลายห้องตอนผมก็สงสัยว่าทำไมตอนเย็นถึงไม่มีคนอยู่เลยทั้งที่น่าจะมาพิมพ์งานกัน

วันหนึ่งผมไปพิมพ์งานที่ห้องพิมพ์ดีดก็ได้ยินเสียงเครื่องพิมพ์ดีดผมก็ได้ยินเสียงเครื่องพิมพ์ดีดผมก็ใจชื้นขึ้น

คิดว่ามีเพื่อนพิมพ์ด้วย

จนกระทั่งภารโรงมาถามผมว่ายังไม่กลับเหรอพิมพ์งานอยู่คนเดียวน่ะผมก็งงตอบแกไปว่ายังมีคนพิมพ์เป็นเพื่อนอยู่เลย

ภารโรงก็บอกว่า ไม่มีนี่แล้ว

ผมก็บอกว่าสงสัยกลับไปแล้วมั้งวันต่อมาผมมาพิมพ์งานที่ห้องพิมพ์ดีดอีกก็ยังไม่เจออะไรพออีกวันผมไปนั่งพิมพ์ดีดเหมือนเคยก็เห็นเงาตะคุ่มๆออกมา 3-4 คน

ผมก็ตะโกนบอกว่า

น้องๆรอพี่ด้วยแต่เงานั้นไม่ได้หันกลับมาเดินหายไปเลย พอดีลุงภารโรงมาถามว่าอ้าวพิมพ์อยู่คนเดียวอีกแล้วหรอผมก็ตอบว่าเมื่อกี้ออกไปตั้งหลายคนแล้วนั่งลุงแต่

ลุงก็บอกว่า

ไม่เห็นมีใครเลยลุงอยู่ตรงประตูทางออกไม่เห็นใครซักคนผมก็งงทำไมเมื่อกี้ผมเห็นว่ามีเงาเดินออกไป

แล้วเงาตะคุ่ม ๆที่ผมเห็นคืออะไรกันแน่ตอนหลังผมต้องการทดสอบดูจึงชวนรุ่นน้องคนหนึ่งมาตอนกลางคืนที่ห้องพิมพ์ดีดประมาณ1 ทุ่ม ได้ยินเสียงพิมพ์ดีดอีก

ผมจึงถามรุ่นน้องว่า

ได้ยินเสียงนั่นหรือเปล่ารุ่นน้องบอกว่าได้ยิน รุ่นน้องผมก็เลยบอกว่าพี่กลับเถอะผมบอกว่ารออีกหน่อยน่าจนกระทั่งได้ยินเสียงพิมพ์ดีดอีก

คราวนี้ผมชักไม่ไหวแล้วก็เลยรีบออกไปตอนหลังผมเลยรู้ว่าโรงเรียนนี้ปลูกทับป่าช้าเก่าอยู่