ห้องดุริยางค์ผี!?

"ดุริยางค์"

เรื่องเกิดขึ้นมาได้5-6ปีแล้ว ตอนนั้นผมเรียน ม ปลาย ที่ตจว. ตามประสาวัยรุ่นตอนเย็นก็เตะบอลกัน พอดีวันนั้นเป็นวันศุกร์เพื่อนผมคนหนึ่ง(อ)ในกลุ่มเตะบอล

ต้องไปซ้อมดุริยางศ์ ก็เลยบอกให้พวกผมรอกลับพร้อมๆกัน หลังจากพวกผมเลิกเตะบอลแล้ว เพื่อนส่วนใหญ่ก็ไปเดินตลาดนัดกับบรรดาแฟนๆ เหลือผมกับเพื่อนคนหนึ่ง(ต)

"ภารโรง"

ก็เลยนั่งรอ(อ)อยู่ได้เดี๋ยวเดียวก็ขี้เกียจเลยเดินไปหาที่ห้องดุริยางศ์ แต่พอเดินไปถึงเห็น(อ)อยู่ชั้น2 แล้วประตูเหล็กพับชั้นล่างก็ปิดแล้ว พวกผมก็คิดกันว่าจะไปตามภารโรง

(ภารโรงท่านนี้พวกผมค่อนข้างสนิทเพราะลูกของแกเรียนมต้นห้องเดียวกับพวกผมเอง)มาเปิดประตูให้ ให้รอแป๊บนึง ผมกับ(ต)ก็เลยเดินไปที่บ้านภารโรงซึ่งไม่ได้ไกลเลยจากอาคารนั้น

"เสียงตะโกน"

ระหว่างที่กำลังเดินไปผมได้ยินเสียง(อ)ตะโกนอะไรสักอย่างแต่น้ำเสียงเป็นปกติดีเหมือนจะตะโกนบอกอะไรมั้ง อีกไม่นาน คิดว่าไม่ถึง10นาทีเท่านั้นเองผมก็พาภารโรงมาถึง

แต่ที่ผมเห็นคือ เพื่อนผม(อ)เอามือปิดตาแล้วนั่งกอดเข่าอยู่หน้าห้องดุริยางศ์ ผมจึงตะโกนเรียกแต่ก็ยังเฉย ภารโรงเลยนำผมขึ้นไป พอไปถึงเท่านั้นเอง (อ)ก็กระโดดมากอด(ต)ทันที

"ไปดูเพื่อน"

ที่ผมเห็นคือแน่นมากๆ ผมเห็นภารโรงมองจ้องตา(อ)อยู่แป๊บนึง แล้วก็บอกกับผมว่า พาเพื่อนลงไปเถอะ ผมสงสัยเหลือเกินจึงทำทีเป็นช่วยภารโรงปิดประตู แล้วจึงค่อยถามเรื่องราว

เค้าก็บอกว่า"น้าไม่เห็นมีอะไรอยู่มาก็หลายปีแล้วไม่มีอะไรมาก่อนนี่หว่า ไปดูเพื่อนมึงเหอะ" ผมเข้าใจกับ(ต)ว่า ควรปล่อยเรื่องนี้ไปก่อน แล้วไปถามเอาจาก(อ)วันหลัง ซึ่งก็ได้ความว่า

"สติแตก"

ตอนที่พวกผมเดินไปที่บ้านภารโรงนั้น (อ)เห็นแว้บๆว่ามีคนเดินลงบันไดอีกฝั่งตึกก็เลยวิ่งตามไป แล้วเสียงตะโกนนั้นก็คือ บอกผมว่า (ประมาณว่า)ไม่ต้องแล้วมีคนเปิดแล้ว

ซึ่งเป็นโชคดีที่พวกผมฟังไม่ถนัด จากนั้น(อ) ก็วิ่งตามไปแต่พอลงไปคิดว่ากระชั้นเพราะคนนั้นเดินแต่เพื่อนผมวิ่ง แต่พอเดินตามลงไปแล้วไม่เจอใครเลย ประตูก็ยังปิดอยู่

เพื่อนผมก็สติแตกทันทีรีบวิ่งไปที่หน้าห้องดุริยางศ์แล้วผมก็มาเจอดังที่กล่าวไปแล้วเรื่องก็มีเพียงเท่านี้ครับ