หลอน..! นั่นเงาใคร

เรื่องมันมีอยู่ว่า

ตอนนั้นผมได้ไปแข่งกีฬาที่กรุงเทพฯ ผมได้ไปพักอาศัยที่บ้านของเพื่องผมซึ่งวันนั้นเราไปกันทั้งหมด 6 คนครับ มี พี่ต้น พี่แอะ โอ๋ บ๋อย น้องเซ็น และผม

พอไปถึงกรุงเทพฯก็ไปสมทบกับพี่นนท์เพิ่มอีกหนึ่งคน

เราก็ไปพักที่หอพักของพี่ของโอ๋เป็นห้องเดี่ยวมีห้องน้ำภายในพอเราทุกคนเก็บของกันเสร็วก็ออกไปเที่ยวกัน ออกไปหาอะไรกินกัน เมื่งพวกเราเที่ยวกันเสร็วก็กลับมาพักที่หอพัก

เรายังคุยกันต่อไปอีกถึงตี2ครึ่ง (จำได้ว่าก่อนพวกเรานอนกันก็มีการคุยกันเรื่องผีๆกันเล็กน้อยก่อนนอน)

โดยที่นอนบปเตียงก็มี พี่แอะ ผม น้องเซ็น โอ๋

ส่วนด้านล่างก็มี พี่ต้น พี่นนท์ บ๋อย พอเราปิดไฟนอนกันซักพักตอนนั้นผมงวงนอนมากกำลังจะหลับพอดีรู้สึกว่ามีเงาบ้างอย่างมันวิ่งเข้ามาแล้วกระโดดลงบนเตียงพี่แอะแก่รู้สึกก็เลยตวาด

"ออกไป...ออกไป" เงานั้นก็ออกไป

แล้วมันก็จะเข้ามาจะคล้อมผม

ตอนนั้นผมงวงนอนมากผมคิดว่าเป็นบ๋อยมาแกรงผม ผมก็เลยยกตีน(ขอโทษนะครับใช่คำไม่สุภาพ)ถีบไปหนึงทีมันก็กระเด็นออกไป พอซักพักผมก็ได้ยินเสียงพี่ต้นบอกให้บ๋อยไปเปิดไฟ

แล้วก็ปลุกทุกคนให้ตื่นผมยิ่งโมโหหนักเพราะผมงวงนอนมากแล้ว

ผมถามว่ามีอะไรกัน

พี่ต้นบอกว่าเห็นอะไรบนที่นอนไหมผมบอกว่าเห็นบ๋อยขึ้นไปแกล่งผมกับพี่แอะ บ๋อยบอกว่าไม่ใช้มันมันนอนอยู่ข้างพี่ต้นตลอดเวลาพี่ต้นก็ยืนยันว่ามันนอนอยู่ข้างพี่ต้นตลอดเวลา

พี่ต้นจึงเล่าให้ฟังว่าตอนที่ปิดไฟนอน

พี่ต้นเห็นคล้ายเงาคนตัวใหญ่มาเดินวนเวียนอยู่ที่เท้าแก่แล้วก็ชี้มาที่เท้าแก่จากนั้นเงานั้นก้เดินถอยไปที่หน้าประตูห้องน้ำแล้ววิ่งกระโดดขึ้นไปบนที่นอน

ทุกคนได้ยินเช่นนั้นก็ขนลุกกันหมด

ยกเว้นผมกับพี่แอะ(ผมยังงวงนอนอยู่)เราทั้งหมดก็ต้องนอนเปิดไฟตลอดทั้งคืนพอตอนเช้าเราก็ไปแข่งกีฬากันพอเสร็จก็กลับเราปิดเรื่องนี้ไว้เป็นความลับไม่ให้พี่ของโอ๋รุ้กลัวเขาจะอยู่ไม่ได้

สุดท้ายพี่ของโอก็บอกว่า

เขาก็เห็นเหมือนกันมีเพื่อนๆพี่เขาเล่าให้ฟังว่าเป็นเพื่อนห้องข้างๆที่ผูกคอตาย แด่ผมยังสงสัยอยู่ว่าผมถีบผีจริงหรือ

(ตอนที่นอนผมกับพี่แอะที่ใส่พระนอนคนอื่นไม่ใส่เรื่องนี้ทำให้ผมจำมาจนถึงเดี่ยวนี้เลย)