ผีวัดข่อย

"เด็กหลังวัด" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกเมื่อไปเก็บมะม่วงกะล่อน

ผมเป็นเด็กแม่น้ำน้อย จังหวัดอ่างทอง หรือจะให้ชัดๆ กว่านั้นก็คือเด็กอำเภอวิเศษชัยชาญ ดินแดนที่มีวีรชนบางระจัน 2 ท่านคือ

นายดอกกับนายทองแก้ว พวกเราสร้างอนุสาวรีย์ไว้เพื่อระลึกถึงคุณงามความดีที่พลีชีพเพื่อรักษาแผ่นดินไว้ให้ลูกหลาน

เรียกท่านว่า "ปู่ดอกกับปู่ทองแก้ว" มาจนถึงทุกวันนี้

บ้านผมเป็นจังหวัดเล็กๆ แต่อุดมสมบูรณ์อย่าบอกใครเชียว ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว

แถมชื่อจังหวัดอ่างทองนอกจากจะเป็นสิริมงคลเหลือหลายแล้ว ยังเป็นศูนย์รวมใจของชาวอ่างทองทุกคนอีกต่างหาก

นอกจากนั้นยังมีคำขวัญประจำอำเภอทุกอำเภอ

เป็นสำนวนเก่าๆ ที่พูดติดปากกันมาโบร่ำโบราณแล้วครับ

1. ใครอยากมีเมียให้ไปป่าโมก

2. ใครอยากมีโชคให้ไปโพธิ์ทอง

3. ใครอยากมีน้องให้ไปไชโย

4. ใครอยากเป็นนักเลงโตให้ไปวิเศษชัยชาญ

5. ใครอยากเป็นสมภารให้ไปแสวงหา

6. ใครอยากกินผักกินปลาให้ไปสามโก้

7. ใครอยากคุยโม้ให้ไปอำเภอเมือง

แต่ละคำขวัญก็ล้วนแต่มีที่มาที่ไป

คิดว่าท่านผู้อ่านคงจะพอเดาได้ อย่าง อ.ป่าโมก มีสาวสวยเยอะ หรืออย่างอ.ไชโยนี่ชาวบ้านชอบเรียกคนต่างถิ่นว่า "พี่" กันทั้งนั้น

ไม่สนใจอายุว่าจะมากน้อยยังไง ตัวเองจะแก่กว่าแค่ไหน หรืออย่างอำเภอเมืองที่ว่าคุยโม้ชนิดสะบั้นหั่นแหลกน่ะ พอจะยกตัวอย่างให้ฟังนิดหน่อยก็ยังได้

"แหม! บ้านฉันน่ะปลาชุมมาก ต้องแหวกปลาก่อนถึงจะเอาแหลงน้ำได้"

"ซี่โครงปลาตะเพียนเอามาทำด้ามมีด เกล็ดมันก็เอาไปมุงหลังคา!"

อ้าว? ตั้งใจจะเล่าเรื่องขนหัวลุกให้ฟังแท้ๆ แต่ขอบรรยายฉากแม่น้ำน้อยให้ฟังซะก่อน

จะได้เห็นภาพว่าตอนกลางวันสวยงาม ร่มรื่น มีแต่ความอุดมสมบูรณ์แค่ไหน...แหม! ตกกลางคืนกลับเปลี่ยวจับใจ

คนวิเศษฯ นิยมสร้างวัดครับ

เรียงรายสองฝั่งแม่น้ำเชียวละ ชื่อสั้นๆ อย่างวัดนก, วัดอ้อย, วัดข่อย, วัดตูม ฯลฯ ริมฝั่งมีกอกกดกหนาคอยต้านทานกระแสน้ำ

ไม่ให้เซาะตลิ่งพังง่ายๆ พวกมะม่วง, มะปราง, มะพร้าว ถือว่าธรรมดามาก เรียกว่าปลูกกันให้ครึ่ด

น้ำเหนือบ่ามาทีพวกมะม่วงบ้านอยู่ได้ไม่เกินเดือนก็ยืนต้นตาย

ยกเว้นพวกมะม่วงป่า เช่น มะม่วงกะล่อน มันกะล่อนสมชื่อ ต้นสูงใหญ่ ลูกเล็กๆ แต่รสหอมหวานเหลือเชื่อ ตกกลางคืนมันหล่นตุ๊บตั๊บเป็นร้อยๆ ลูก

แต่พวกบ้านผมไม่ค่อยแลหรอกครับ...แหม! มะม่วงแก้ว, อกร่อง, พิมเสนมัน, น้ำดอกไม้, ทะวาย...เยอะแยะ

เก็บกินแทบไม่หวาดไม่ไหวอยู่แล้ว ยกเว้นเด็กๆ ที่ชอบกินกับไปเก็บเอาสนุก

ที่ขึ้นเรียงรายแทบไม่ว่างเว้นคือต้นกุ่มกับต้นมะกอกน้ำซีครับ

ดอกกุ่มสีชมพูอมแดงเป็นพุ่มๆ สวยเหลือใจ เก็บยอดอ่อนมาดองแบบดองผักเสี้ยนแหละครับ กินกับน้ำพริกกะปิ น้ำพริกปลาร้า อร่อยอย่าบอกใครเชียว!

ลงมาชายน้ำก็เก็บดอกโสน ยอดโสน ผักบุ้ง ผักกระเฉด บนบกก็มีดอกแค ยอดแค ชะอม...โอ๊ย!

เอามาต้มจิ้มน้ำพริก มีปลาทูทอดหอมกรุ่นซะหน่อย

เล่นเอากินข้าวขอดหม้อจนท้องกางไปตามๆ กัน

ผมเป็นเด็กวัดข่อย เขาว่าสมัยก่อนมีพ่อค้าแม่ค้าชาวมอญ ขายหม้อขายไหมาจอดเรือพักแรม แถวนั้นเป็นป่าข่อยครับ

เลยเรี่ยไรกันสร้างวัดขึ้นมา ชื่อว่าวัดข่อยมาถึงทุกวันนี้ แม้ว่าต้นข่อยแทบจะหาทำยายากแล้วก็ตาม

ตอนผมเด็กๆ จำได้ว่ามีมะม่วงกะล่อนต้นใหญ่อยู่หน้าวัด ใกล้ๆ

กับศาลาท่าน้ำ ทางซ้ายมีศาลาเปรียญกับเมรุเผาผี ทางขึ้นกุฏิสมภารด้านหน้ามีต้นมะขามเฒ่าเรียงราย ฝักแก่ๆ เต็มต้น

ไม่เห็นมีใครมาเก็บมาสอย ตอนค่ำๆ ลมพัดมาเกิดเสียงแกรกๆ น่าวังเวงใจไม่หยอกเหมือนกัน

วันเกิดเหตุตอนปิดเทอมปลาย

มะม่วงกะล่อนสุกเต็มต้น แปลกอย่างที่ตอนกลางวันมันไม่ค่อยหล่น แต่พอตกกลางคืน โอ้โฮ!

เสียงร่วงตุ๊บตั๊บยังกะฝนตก เกลื่อนกลาดเต็มโคนต้น พวกเด็กวัดเด็กบ้านคอยจ้องกันตาเป็นมัน...คอยเก็บมะม่วงไปกินน่ะซี!

ผมกับไอ้แกละเพื่อนเกลอ บ้านอยู่หลังวัดก็ไม่ยอมน้อยหน้าหรอกครับ

ส่วนมากเด็กอื่นๆ จะมาตอนค่ำมากหน่อย เรารู้แกวก็ตัดหน้าไปเร็วขึ้น...ไปฉายกับตะกร้าเป็นอุปกรณ์สำคัญ

กะว่าพอไปถึงมะม่วงก็ได้ฤกษ์หล่นตุ๊บๆ ตั๊บๆ เราก้มลงเก็บแทนไม่ทัน เพราะพอลูกแรกๆ หล่นดิน คราวนี้ก็ตามเป็นพรวนเชียว

คืนนั้นก็เช่นกัน!

เรารีบออกจากบ้านมายังจุดหมาย หมาเจ้ากรรมหอนโจ๋ว ลมแม่น้ำน้อยพัดโชยมาเย็นยะเยือกชอบกล เสียงตุ๊บๆ

ยั่วใจให้เก็บมะม่วง ชนิดที่หล่นรอบตัวจริงๆ ขนาดหัวเรายังโดนมะม่วงหล่นใส่เลยครับ

แสงไฟฉายกราดวูบวาบมาทางเมรุเผาผี...เอ๊ะ!

ทำไมคนอื่นมันมากันเร็วนัก? หรือจะรู้แกว? แต่เราเก็บเต็มตะกร้าก็ยังเหลือมะม่วงอีกบานตะเกียงนี่นา

"ใครวะ?" ไอ้แกละร้อง ลุกขึ้นยืนพร้อมกับผม...แสงไฟฉายวาบๆ มาหาเราหลายดวงจนน่าสงสัย...พอเราหันไฟฉายไปหาก็ต้องยืนตะลึง

เพราะมีแต่แสงไฟฉาย

ไม่มีใครซักคนเดียว! นอกจากเสียงลมพัดซ่า...หมาหอนโบร๋ว...ไอ้แกละร้องเอิ๊บ! แล้วกระโจนพรึ่บไม่คิดชีวิต

โธ่! ผมจะอยู่ได้ไงล่ะครับ เผ่นตามมันไปติดๆ กว่าจะถึงบ้านก็เหนื่อยแทบขาดใจ ไฟฉายกับตะกร้าหลุดกระเด็นไปเมื่อไหร่ไม่รู้ ไม่ดีฝ่อตายก็ถือว่าเป็นบุญแล้วครับ!