วิญญาณเรียกหา

"ครูเก่า" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกเมื่อวิญญาณล่ามนุษย์

เชื่อกันว่าคนใกล้จะตายต้องมียมทูตมารับวิญญาณไปสู่ปรโลก เพื่อรับกรรมต่างๆ ทั้งดีและชั่ว

ส่วนคนที่เสียชีวิตก่อนวัยอันสมควร จะมีลางบอกเหตุให้เจ้าตัวหรือคนใกล้ชิดได้รับรู้ล่วงหน้า เรียกว่า "ลางตาย" หรือ

"ลางมรณะ" นั่นไงคะ!

ดิฉันเองยังไม่เชื่อเต็มร้อย อย่างมากก็ครึ่ง ครึ่งเท่านั้นแหละค่ะ สุดแท้แต่ว่าจะได้ยินอะไร? แบบไหน?

เพราะคนที่มีลางสังหรณ์ก็มี เช่น เดินในแสงแดดแต่ไม่มีเงาบ้าง ฝันร้ายบ้าง พูดเปรยๆ ว่าขอล่ำลาบ้าง

แต่คนที่ตายเพราะอุบัติเหตุหรือโดนฆ่าอีกมากมาย

ก็ไม่ปรากฏว่ามีใครพบเห็น หรือได้ยินว่ามีลางมรณะก่อนตายก็ปรากฏหลายราย

ตัวเองเคยมีประสบการณ์กับเพื่อนบ้านชื่อน้าน้อยมาแล้ว ดิฉันขอเล่าสู่กันฟังให้พิจารณาเสียเลยนะคะ

สมัยก่อนดิฉันเป็นครูอยู่ที่โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งแถวบางซ่อน ขณะนั้นยังเป็นโรงเรียนเล็กๆ จากถนนประชาราษฎร์ก็เข้าซอยไป

ดิฉันเช่าบ้านอยู่กับเพื่อนครูใกล้ๆ

กับทางรถไฟ บ้านเรือนยังมีน้อยไม่กี่สิบหลัง ส่วนมากจะเป็นสวนเปลี่ยว เจ้าของสวนไม่ค่อยสนใจไยดี ปล่อยให้ต้นไม้ต้นไร่ขึ้นตามยถากรรม

"น้าน้อย" เช่าบ้านถัดเข้าไปในสวน เธอกับสามีเป็นคนงานก่อสร้างค่ะ ตกเย็นเป็นต้องแวะร้านเหล้าด้วยกัน ดื่มเหล้าขาวจนเมามาย...

น่าเสียดายที่ทำงานหนักมาตลอดวัน

แต่เอาค่าแรงไปลงขวดเสียหมด โชคดีอย่างที่สองผัวเมียไม่มีลูก

ค่ำวันหนึ่ง น้าน้อยก็เดินร้องไห้โฮเข้าซอยมา บอกว่าสามีเธอไปเมาที่บางโพ โดนนักเลงแทงตายคาที่ในวงเหล้า...เพื่อนบ้านได้ฟังก็สยดสยองไปตามๆ กัน

ตั้งแต่นั้นมา น้าน้อยก็ดื่มเหล้าหนักขึ้น การงานไม่ค่อยได้ออกไปทำเพราะลุกไม่ไหว บางคนนินทาว่าเงินช่วยงานศพยังเหลืออยู่

แกเลยขี้เกียจทำงาน เอาแต่เมาเหล้าอยู่ที่ร้านกลางซอยบ้าง

ซื้อไปดื่มต่อที่บ้านบ้าง พอเมาเข้าก็พล่ามพูด บางคืนก็หวีดร้องโหยหวนเยือกเย็นไปถึงหัวใจของคนที่ได้ยิน!

น้าน้อยในวัยสี่สิบต้นๆ ร่างผ่ายผอมเหมือนมีแต่หนังหุ้มกระดูก ผมหงอกประปราย ชอบนุ่งผ้าถุงสีดำ สวมเสื้อคอกระเช้าแล้วทับด้วยเสื้อแขนยาวปล่อยชาย

ถ้ามีผ้าโพกหัวก็จะเหมือนกับชุดที่แกแต่งออกไปทำงานเลยค่ะ

วันหนึ่ง บ้านน้าน้อยเงียบเชียบจนพวกเราเอะใจ บางคนถือไฟฉายไปดูแลปรากฏว่า น้าน้อยนั่งซุกตัวอยู่มุมห้องเหม็นอับ

ใช้ผ้าขาวม้าเก่าๆ คลุมไหล่ต่างผ้าห่ม เปิดไฟส่องสลัวที่เพดานหน้าตาตื่นกลัว ตัวสั่น บอกว่า...ผีมาหาแกทุกคืน! มาชวนไปอยู่ด้วยกัน!

"ผัวแกมาหาใช่ไหม?" ลุงโต๊ะถาม

แต่น้าน้อยส่ายหน้าที่มีแต่หนังหุ้มกระดูก บอกว่าไม่ใช่ แต่เป็นผีที่ไหนไม่รู้ มาทั้งผู้หญิงผู้ชาย คนแก่ แม้แต่เด็กๆ ก็มี

ทุกคนลงความเห็นว่า แกเมาจนประสาทหลอน...แต่น้าน้อยกก็ตัวสั่นงันงกมาเล่าว่า พวกผีมาชวนแกไปอยู่ทุกคืน...ไม่ช้าคงจะทนไม่ไหว!

คืนหนึ่งเดือนหงายราวสามทุ่มเศษ

สมัยนั้นถือว่าดึกมากแล้ว ลุงโต๊ะกับตาฉ่ำกลับจากงานศพที่เมืองนนท์เข้าซอยมา เห็นไฟบ้านน้าน้อยเปิดอยู่ก็ตะโกนเรียกแต่ไม่มีเสียงขาน

ครั้นขึ้นไปดูก็ไม่เห็น พอดีตาฉ่ำเห็นหลังไวๆ หายลับเข้าไปในสวน ทั้งสองรีบชวนกันวิ่งตามไปดูทันที

สิ่งที่เห็นเล่นเอาเกือบช็อก...ในแสงจันทร์ขาวนวลที่ส่องลงมา

เห็นร่างของน้าน้อยกำลังใช้ผ้าขาวม้าผูกคออยู่บนกิ่งไม้ ชายชราทั้งสองร้องเฮ้ย! ร่างผ่ายผอมก็ทิ้งตัวลงมาทันใด...เดชะบุญที่ช่วยกันรับไว้ทัน!

น้าน้อยร้องไห้โฮเมื่อรู้ตัวว่าทำอะไรลงไป เหลียวมองไปรอบๆ กายที่มีแต่ความเปล่าเปลี่ยว แมลงที่เงียบไปเมื่อครู่ก่อนกรีดเสียงระงมขึ้นมาใหม่

"เขาชวนฉันมาที่นี่ ยุให้ฉันขึ้นไปผูกคอบนกิ่งไม้ แล้วจะได้ไปอยู่ด้วยกัน"

ลุงโต๊ะกับตาฉ่ำขนลุกซ่า รีบดึงแขนหญิงผู้น่าสงสารกลับมาที่บ้าน ช่วยกันพูดปลอบอกปลอบใจว่าเพราะฤทธิ์เหล้าดลบันดาล

ไม่มีผีสางที่ไหนมาชวนคนไปตายหรอก! ขอให้เลิกเหล้าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป แล้วกลับไปทำการทำงานเสียที

ชาวบ้านพูดกันว่าคนติดเหล้าขนาดนี้ไม่มีวันเลิกได้แน่ๆ

ไม่ช้าก็ต้องเมาแล้วสติฟั่นเฟือน คิดว่ามีผีสางมาชวนไปอยู่...คนเผลอก็ต้องไปผูกคอตายอีกแน่ๆ

ปรากฏว่าทุกคนคิดผิดค่ะ น้าน้อยเลิกเหล้าได้ ออกไปทำงานก่อสร้างตามเดิม ตกเย็นก็แวะซื้ออาหารมากิน...ร่างกายเริ่มมีเนื้อมีหนัง

หน้าตาผ่องใสขึ้นกว่าเดิมเป็นคนละคน...

จนกระทั่งถึงเทศกาลออกพรรษา ทอดกฐินสามัคคีกันครึกครื้น

หมู่บ้านเรามีคนฐานะดีบอกบุญไปทอดกกฐินที่วัดเก้าชั่ง ริมแม่น้ำ จังหวัดสิงห์บุรี มีเรือยนต์มารับที่ท่าน้ำวัดสร้อยทอง ดิฉันกับเพื่อนๆ นึกสนุกก็ไปกับเขาด้วย

ระหว่างการเดินทางมีการร้องรำทำเพลงกันสนุกสนาน ดื่มเหล้าครึกครื้นจนถึงวัด เพิ่งสังเกตว่าน้าน้อยก็เมาเหล้าร้องเพลง รำเฉิบๆ ร่วมกับคนอื่น

แต่ไม่มีใครคิดอะไรมากเพราะถือว่ามาทำบุญมาสนุกกัน

กระทั่งขากลับ พวกผู้ชายคอแข็งก็ดื่มเหล้ากันต่อ น้าน้อยขอยอมแพ้ไปนอนรับลมที่หัวเรือ...ใกล้จะถึงจังหวัดนนท์แล้ว จู่ๆ ก็มีเสียงร้องกรี๊ดๆ น่าตกใจ

เรือเบาเครื่องลง...โซ่ที่กราบเรือขาดโดยไม่ทราบสาเหตุ พุ่งเข้าเสียบอกของน้าน้อยที่นอนหลับสนิทจนทะลุหลัง ตายคาที่ค่ะ

เสียงร้องรำทำเพลงเงียบหาย พวกเราที่รู้เรื่องผีชวนน้าน้อยไปอยู่เมื่อเดือนก่อนมองสบตากัน...

เป็นเรื่องบังเอิญหรือผีมารับวิญญาณน้าน้อยกันแน่? ขนหัวลุกน่ะซีคะ!