ผีฝรั่งที่ "ศิริราช"

ได้อ่านและดูข่าว "ผีเฮี้ยน" เที่ยวหลอกหลอนคนในโรงพยาบาลร้าง

ที่ จ.ระยอง ซึ่งทำเอานักผจญผีที่อยากรู้อยากเห็นทั้งหลายเข็ดขยาด

เพราะบางคนไปลองดีจนเจอดีกลับมา ต้องวิ่งหนีขนหัวลุกชัน บ้างโดนผีเข้า บ้างก็ช็อกหมดสติเป็นลมเป็นแล้ง

ต้องหามกลับก็มี นี่ก็เป็นความกล้าของคนไทยบางประเภทที่ชอบท้าพิสูจน์

กับ "พลังวิญญาณ" ซึ่งเป็นอาถรรพณ์ที่มักมาปรากฏในรูปของกลิ่น เสียง หรือเป็นรูปเป็นร่าง

"วิญญาณ" หรือ "ผี" เป็นคำใช้เรียกผู้ที่ตายไปแล้ว ไม่มีกายหยาบหรือกายเนื้อที่สัมผัสได้ห่อหุ้ม มีเพียงดวงจิต

หรือกลุ่มพลังงานที่ตาเนื้อของคนธรรมดามองไม่เห็น

วิญญาณจึงมีอยู่ทุกหนทุกแห่ง ทุกสถานที่ บางคนอาจสัมผัสวิญญาณได้ หากเขาปรากฏให้เห็นในรูปของ "กายทิพย์"

และว่ากันว่าสถานที่แห่งใดมีคนตายบ่อยๆ ตายเยอะๆ ที่นั่นพลังวิญญาณย่อมแรง

เรื่องราวชวนขวัญผวาทำนองนี้เคยเกิดขึ้นที่โรงพยาบาลศิริราช มีเรื่องเล่าถึงประสบการณ์ทางวิญญาณ

จากคนไข้ที่มานอนรักษาตัวภายในโรงพยาบาล

หลายรายเจอะเจอวิญญาณในหลายรูปแบบ ทั้งผีคนโบราณ ผีคนไทย และผีฝรั่ง

สถานที่ตั้งของโรงพยาบาลศิริราชเดิมเป็นที่ดินของเจ้านายเชื้อพระวงศ์ที่สืบสายมาจากรัชกาลที่ 1 ประวัติมีอยู่ว่า

ที่ตั้งของโรงพยาบาลเคยเป็นบริเวณนิวาสสถานเดิมของพระเจ้าพี่นาง ในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช รัชกาลที่ 1

เรียกกันว่า บ้านสวนลิ้นจี่ อยู่ ต.สวนมังคุด แต่มาภายหลัง

เมื่อ "นายทองอิน" (ภายหลังเป็น "กรมพระราชวังบวรสถานพิมุข เจ้าฟ้ากรมหลวงอนุรักษ์เทเวศร์") พระเจ้าหลานเธอในรัชกาลที่ 1

ได้มีบทบาทสำคัญในการปราบปรามเหตุการณ์จลาจลในปลายรัชสมัย สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช สำเร็จเมื่อ ร.1

เสด็จปราบดาภิเษกขึ้นครองราชสมบัติ

จึงทรงสถาปนานายทองอินให้ทรงกรมเป็น "กรมพระราชวังบวรสถานพิมุข" หรือ "วังหลัง" แล้วพระองค์ยังได้พระราชทานที่ดินฝั่งตรงข้าม

แม่น้ำเจ้าพระยาฟากตะวันตกให้เป็นวังที่ประทับด้วย ครั้นเมื่อกรมพระราชวังบวรสถานพิมุขฯ ทิวงคต พระบรมวงศานุวงศ์ได้ดูแลครอบครอง

ต่อมาถึงสมัยรัชกาลที่ 5 พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว

ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานที่ดินบริเวณนี้ให้เป็นโรงพยาบาลศิริราชเมื่อพ.ศ. 2431

และเรื่องของวิญญาณในโรงพยาบาลศิริราชที่จะเล่าให้ฟังนี้เกิดขึ้นมานานหลายสิบปีแล้ว เมื่อคนไข้ผู้หญิงคนหนึ่งเกิดป่วยด้วยโรคนิ่วในไต

แล้วไปทำการผ่าตัดรักษาที่โรงพยาบาลศิริราช

และระหว่างที่รอการผ่าตัดในคืนหนึ่งเวลาราวตี 3

ก็ปรากฏว่าเธอได้เห็นคุณหมอที่จะทำการผ่าตัดให้เปิดประตูห้องเข้ามาพร้อมหมอฝรั่งคนหนึ่ง ลักษณะรูปร่างสูง มีเครายาวแบบเคราแพะสีขาว

สวมเสื้อเชิ้ตลายคอตั้ง คล้ายพวกนักบวช นุ่งกางเกงลายขาแคบแบบโบราณ เมื่อเห็นเธอก็ไม่รู้สึกแปลกใจว่าหมอฝรั่งคนนี้เป็นใคร

เพราะเห็นมากับหมอประจำตัว และคุณหมอก็ยังให้หมอฝรั่งช่วยตรวจดูด้วย

ซึ่งแพทย์ชาวต่างชาติตรวจแล้วก็พยักหน้า และพากันเดินออกไปจากห้อง

จนถึงวันผ่าตัด ขณะที่คนไข้ผู้นี้กำลังนอนอยู่บนรถเข็นรอที่จะเข้าห้องผ่าตัด ระหว่างนั้นเธอก็เห็นหมอฝรั่งคนเดิมเดินมาหา

เธอจึงพูดกับหมอคนนั้นว่า กลัวว่าหลังผ่าตัดแล้วจะหิวน้ำ เพราะหลังผ่าตัดแล้วคนไข้จะดื่มหรือกินอะไรไม่ได้เลย

แต่หมอฝรั่งก็ไม่ได้พูดอะไร ได้แต่ยิ้ม ส่ายหน้าทำนองปลอบใจ

แล้วก็เดินออกไปจากห้อง และน่าประหลาดที่พอหลังจากผ่าตัดเสร็จแล้ว คนไข้ก็ไม่มีอาการกระหายน้ำอย่างที่คิดไว้แต่แรกเลย

แล้วในคืนสุดท้ายก่อนจะออกจากโรงพยาบาลกลับบ้าน เวลาประมาณตี 3 เธอก็เห็นคุณหมอที่ทำการผ่าตัดให้และหมอฝรั่งเข้ามาในห้องอีก

หมอฝรั่งทำการตรวจให้ เสร็จแล้วก็เดินออกไปจากห้องพร้อมกัน

โดยไม่พูดอะไรเลย รุ่งเช้าได้เวลาออกจากโรงพยาบาล แพทย์คนหนึ่งซึ่งรู้จักกับคนป่วยเป็นการส่วนตัว ได้เข้ามาเยี่ยม

คนไข้จึงถามถึงหมอฝรั่งคนนั้นว่าเป็นใคร แพทย์ที่รู้จักกันก็ทำท่างงๆ บอกว่าต้องถามหมอเจ้าของไข้ แต่ตอนนี้คุณหมอออกเวรไปแล้ว

จึงไม่ได้รู้ความจริง จนเมื่อกลับไปพักฟื้นที่บ้านแล้ว

แพทย์ที่รู้จักกันก็ไปเยี่ยมที่บ้าน พร้อมบอกเล่าเรื่องจริงบางอย่างว่า ที่แท้แล้วหมอฝรั่งคนที่เธอเห็นในโรงพยาบาลนั้นเสียชีวิตไปนานแล้วด้วยโรคเลือด

และมักจะไปปรากฏตัวให้คนไข้ที่ป่วยเป็นโรคเลือดเห็น

ครั้งหนึ่งเล่ากันว่ามีคนไข้หนักต้องการถ่ายเลือด พยาบาลจึงเดินไปเอาเลือดมาจากห้องเลือด

และมีผู้เห็นหมอฝรั่งที่ตายไปเดินตามหลังพยาบาลออกมาจากห้องเลือดด้วย

ที่เล่ากันชวนสยองก็คือ มีแพทย์คนหนึ่งเข้าไปในห้องเลือดเพื่อเอาเลือดไปให้คนไข้หนัก

พอเดินเข้าไปก็เห็นผีหมอฝรั่งคนนั้นกำลังยกขวดเลือดดื่มอย่างกระหาย เลยต้องวิ่งออกมาแทบไม่ทัน

และที่แพทย์ซึ่งรู้จักกับคนป่วยไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้ฟังแต่แรก

ในโรงพยาบาลก็เพราะกลัวเธอจะกลัว จึงตามมาเล่าให้ฟังที่บ้าน และแพทย์คนนี้ก็ได้ถามคุณหมอที่เป็นคนผ่าตัดให้เธอแล้วได้ความว่า

คุณหมอไม่รู้เรื่องเลย ไม่เคยเข้าไปเยี่ยมไข้ใครในเวลาดึกเช่นนั้น และเวลาที่ว่านั่นก็เป็นเวลาที่หมอกำลังหลับสนิทอยู่ที่หอพักแพทย์

เรื่องทำนองนี้ยังมีปรากฏอยู่เรื่อยๆ

ผู้เขียนเคยสัมภาษณ์คนไข้รายหนึ่งที่เคยไปพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลศิริราช และได้สัมผัสกับดวงพระวิญญาณของ "สมเด็จพระบรมราชชนก"

ขณะที่พบเห็นนั้นร่างกายอยู่ในภาวะกึ่งหลับกึ่งตื่น ในลักษณะคล้ายความฝันก้ำกึ่งความจริง ซึ่งประสบการณ์แบบนี้ได้รับการยืนยันว่า

หากคนไข้รายใดมีโอกาสได้สัมผัสทิพย์วิญญาณของพระองค์ท่าน รับรองว่าผู้นั้นต้องหายจากโรคภัยไข้เจ็บที่เป็นอยู่ทุกรายไป