เด็กที่ไหนตามกลับบ้าน

มีเรื่องจะเล่าให้พี่อย่าดูนิดหน่อย

เรื่องไม่น่ากลัวหรอกนะ คือเมื่อประมาณ 2-3 ปีที่แล้วน้องมีครูสอนภาษาท่านหนึ่งมาสอนพิเศษให้น้องชาย เป็นครูที่สนิทมากค่ะ

วันหนึงได้มาสอนที่บ้านน้องชาย(ญาติ)

วันนั้นเป้นวันที่หมูหันต้องไปรับครูกลับบ้าน ได้เอ่อคำว่า ป่ะกลับบ้านกัน แล้วครูก็ทวนคำพูดว่า ป่ะกลับบ้าน ก็ได้ขับรถกลับบ้าน พอตอนเย็นประมาณ 4โมง

หมูหันก็ได้นอนหลับ

อยู่บนห้องเหมือนจะตื่นในเวลานั้น ความรู้สึกรู้ว่ามีใครเข้าออกในห้องนั้น และได้ยินเสียงวเด็กเข้ามาวิ่งเล่น ตัวน้องเองก็คิดว่าน้องชายเจ้ามา ก็ไม่สนใจ

และได้ยินเสียงพูดบอกว่า

ขอกระดาษทิชชู่หน่อย เราก็เลยยื่นให้ที่หัวนอน พอตื่นมาก็ลงมาข้างล่าง ไม่เห็นน้อง เลยถามแม่ว่า น้องหล่ะ

แม่บอกว่ายังไม่กลับมาจากที่เรียนเลย เราก็เลยงงว่าใครเข้ามาวิ่งในห้อง ตกกลางคืน ตัวหมูหันเองก็รุสึกปวดเมื่อยมากปวดแขนขา ทำงัยยังก็ไม่หาย นวดก็แล้ว

เลยมานั่งคิดว่า เราไปทำอะไรมา

หมูหันโทรไปถามครูว่าสบายดีหรือเปล่า เพราะตอนนั้นคิดยังงัยไม่รู้เลยที่โทรไปถามนะคะ ครูเลยถามหมูหันว่าไม่สบายหร๋อ เราก็เรื่องเรื่องตอนเย็นวันนั้นให้ครูฟัง

ครูบอกว่าสงสัยเรา2คนพูดชวนใครกลับบ้านก็ไม่รู้

หมูหันเลยถามคนที่บ้านน้องชาย(ญาติ) ว่าที่บ้านมีอะไรแปลกๆ หรือเปล่า เขาก็เลยเล่าให้ฟังว่า เมื่อตอนน้องชายเด็กๆ ที่บ้านจะซื้อของเล่นให้น้องเล่น

พอเล่นเสร็จก็เก็บเป็นที่

แต่พอตื่นมาตอนเช้าของเล่นนั้นก็กระจายเต็มบ้าน บางวันนอนอยู่ดีๆ ก็มีมือใครก็ไม่รู้มาดึงผ้าห่มเป็นประจำ จากนั้นก็ทำให้หิ้งให้ และซื้อของเล่นให้ทุกครั้ง

เมื่อได้ยินเรื่องที่เล่านั้น

หมูหันเองกับครูที่สอนเลยพูดลอยๆ ว่ามาส่งให้ถึงที่แล้วนะ อย่าตามกลับบ้านอีก เรื่องนี้ก็ไม่ค่อยน่ากลัวหรอกนะพี่ แต่พี่ป๋องเองก็อย่าชวนใครกลับบ้านหล่ะ เป็นห่วง หมูหัน