หลอนที่ตึก 8 ชั้น

"ชายน้อย" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากตึก 8 ชั้นในโรงพยาบาล

ผมมีเรื่องแปลกประหลาดและน่ากลัวมาเล่าสู่กันฟัง

ตอนแรกนึกว่าผมตาฝาดไปคนเดียว แต่เพื่อนๆ อีกสองคนก็เห็นเหมือนที่ผมเห็น ถ้าจะว่าตาฝาด พวกเราก็คงตาฝาดกันทุกคน จริงไหมครับ?

เมื่อเดือนมีนาคมนี้เอง

ผมไปเยี่ยมไข้ป้าอบ-พี่สาวของแม่ที่ผมรักเหมือนเป็นแม่แท้ๆ เพราะเลี้ยงดูผมมาตั้งแต่เล็กๆ

คือป้าอบเป็นสาวโสด ขอผมไปเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม

ตั้งแต่ผมอายุยังไม่ครบขวบด้วยซ้ำ ได้รับความรักและเมตตา อบอุ่นไม่ต่างกับแม่บังเกิดเกล้า จนผมเรียนจบ

ทำการทำงาน มีครอบครัวแล้ว ก็ยังอยู่กับป้าอบกระทั่งมีลูกสาวลูกชายอย่างละคน ป้าอบก็รับภาระเลี้ยงดู "หลานย่า" อย่างเต็มอกเต็มใจ

ดูเหมือนจะรักลูกๆ ผมยิ่งกว่าที่เคยรักผมซะอีกครับ

คงจะจริงอย่างโบราณท่านว่า "แขนงย่อมแรงกว่าหน่อ"

ในที่สุด ป้าอบก็ล้มเจ็บลงเมื่ออายุได้ 75 ปี!

ปกติป้าเป็นคนแข็งแรง ไม่เจ็บไม่ไข้กับใครเขาง่ายๆ

อาจจะเป็นเพราะขยันขันแข็ง เอาใจใส่ดูแลสุขภาพตัวเองและหลานๆ แม้จะเกษียณราชการมาแล้วก็ยังทำธุรกิจ

เลี้ยงกล้วยไม้ตัดดอกขาย มีรายได้เป็นกอบเป็นกำน่าชื่นใจ

ไม่ทราบว่าเป็นเพราะยาฆ่าแมลงที่สะสมในร่างกายมานับสิบๆ ปี

หรือเปล่าที่เป็นต้นเหตุ แต่ป้าอบก็หมั่นไปตรวจสุขภาพเสมอปีละ 2 - 3 ครั้ง ไม่ปรากฏว่ามีโรคภัยอะไร นอกจากความดันเลือดสูงนิดหน่อย

จู่ๆ ก็ค่อยอ่อนเพลีย หมดกำลัง นอนแซ่วอยู่บนเตียงเกือบเดือน

ผมขอร้องให้ไปโรงพยาบาลก็ไม่ยอม พูดแต่ว่า...ไม่เป็นไรหรอก...เปลืองเงินเปล่าๆ ผมแย้งว่าเบิกได้อยู่แล้วก็ไม่ยอมครับ

"พี่มน" คนเก่าแก่อายุราว 50 ต้องเหน็ดเหนื่อยดูแลป้า ขณะที่ผมกับภรรยาต้องไปทำงาน พวกลูกๆ ผมเพิ่งสองกว่าขวบก็ยังไม่เป็นภาษาอะไร

ป้าอบชักเลอะเลือน หลงๆ ลืมๆ คล้ายเป็นอัลไซเมอร์

ผมเลยนำตัวไปที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งแถวอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ต้องเข้าห้องฉุกเฉินทันที...พบโรคเพียบเลย!

นอกจากความดันสูงคือหัวใจผิดปกติ พบก้อนเนื้อที่ตับ

มีอาการน้ำท่วมปอดและขาดอาหาร คุณหมอผู้หญิงถามว่าผู้ป่วยดื่มเหล้าหรือเปล่า? มาจากต่างจังหวัดใช่ไหม?

บอกว่าไม่เคยดื่มแอลกอฮอล์ และอยู่กรุงเทพฯ มาตลอดชีวิตก็ไม่ค่อยเชื่อ แถมบอกว่า...คนต่างจังหวัดชอบดื่มเหล้า!

ผมเลยถามว่าคุณหมออยากไปดูตรอกไหน

ซอยใดในกรุงเทพฯ ผมพาไปดูได้ทั้งนั้น...รับรองว่ามีคนดื่มเหล้ากันทุกตรอกทุกซอย

จากห้องฉุกเฉินย้ายไปอยู่ห้องรวมที่ชั้น 7 ตึก 8 ชั้น!

พวกญาติๆ ที่มาเยี่ยมเล่าว่ามาหาตึก 8 ชั้นที่นี่ไม่ยาก

มีป้ายบอกตั้งแต่ทางเข้าแล้ว หรือจะถามใครก็รู้จักทั้งนั้น...ทำไมถึงเรียกตึก 8 ชั้น? ก็เพราะตึกนี้มี 8 ชั้นน่ะซี! แล้วชื่อตึกอะไร? ชื่อตึก 8 ชั้น!

คิดๆ ก็น่าตลกนะครับ แต่ตอนนั้นผมไม่กะจิตกะใจหรอกเพราะเป็นห่วงป้า ผู้นอนแซ่วอยู่บนเตียงในห้องรวมผู้ป่วยหญิงที่มีฟากละ 4 เตียง

ทุกเตียงมีอุปกรณ์ช่วยชีวิตครบครัน

ทะลุเข้าไปเป็นห้องแพทย์และพยาบาล...ดูๆ แล้วน่าอบอุ่นยิ่งกว่าอยู่ห้องพิเศษอีกครับ เพราะมีคุณหมอสาวๆ เดินเข้าออกตลอด

คนไข้มีทั้งมะเร็ง, ติดเชื้อ, โลหิตเป็นพิษ, เบาหวานอาการหนักจนต้องตัดขา มีญาติมาเยี่ยมเตียงนั้นเตียงนี้ ตั้งแต่เที่ยงจนถึงสองทุ่ม

พูดถึงญาติๆ นี่ทางผมมีเยอะครับ ไหนจะเพื่อนฝูงที่เคยไปมาหา

สู่กันล้วนแต่เคารพรักป้าอบทั้งนั้น พอรู้ข่าวก็แห่มาเยี่ยมวันละ 5-6 คน แต่มีเก้าอี้ข้างเตียงแค่ 2 ตัว

ก็ต้องเกี่ยงกันนั่ง ส่วนมากยืนหรือไม่ก็ออกไปนั่งที่เก้าอี้ยาวหน้าห้อง

ป้าอบได้แต่นอนแซ่ว ทำตาปริบๆ หันมองคนนั้นคนนี้ช้าๆ

ถามว่าจำได้ไหม? ก็พยักหน้าบ้าง เฉยๆ บ้าง...เราทำใจว่าป้าคงจะสิ้นอายุขัยแค่นี้เอง!

วันหนึ่ง เพื่อนๆ ผม 3-4 คนที่เคยมาดื่มกินที่บ้าน ติดอกติดใจฝีมือทำกับข้าวของป้าก็บอกว่าเลิกงานจะมาเยี่ยมไข้ทุกวัน มีพี่ชีพ, เจ้าชา, เจ้าเล้ง...

ถึงจะทำงานกันคนละที่ก็สัญญาว่าจะมาพบกันที่นี่ราว 6 โมงเย็น...

ออกจากโรงพยาบาลก็จะได้ยกโขยงไปหาอะไรกินกันที่ "พงหลี" อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ

วันต่อมา ผมมาเยี่ยมป้าราวห้าโมงครึ่ง หมอบอกว่าต้องให้น้ำเกลือและอาหารทางสายยางเพราะไม่แน่ว่าน้ำท่วมปอดหรือเปล่า?

ไม่งั้นคนไข้อาจจะลำสักได้...ผมก็ได้แต่ปลงใจ

ราวหกโมงกว่าๆ พี่ชีพกับเจ้าชาก็ทยอยกันมา เหลือแต่เจ้าเล้ง

รายนี้อุปนิสัยเชื่องช้าอยู่แล้ว กว่าจะมาได้ก็เกือบทุ่ม ยกมือไหว้ป้าที่นอนตาลอย แล้วอ้อมไปยืนมองนิ่งๆ อยู่ด้านใน ติดกับเตียงที่รูดม่านทั้งสามด้าน ดูเหมือนพยาบาลจะกำลังดูแลทำธุระส่วนตัวให้

คุณหมอมาบอกให้พวกเราทำใจ...จนกระทั่งสองทุ่มเราก็ชวนกันกลับ

พี่ชีพหันไปสะกิดเจ้าชา มองข้ามเตียงไปเรียกเจ้าเล้ง มันพยักหน้ารับแล้วเดินอ้อมปลายเตียงตามหลังพวกเรามา

ครั้นถึงลิฟต์ปรากฏว่าเจ้าเล้งไม่ได้ตามมาหรอกครับ เจ้าชาด่าเบาๆ แล้วหันไปตามตัว ครู่หนึ่งก็เดินหน้าซีดออกมาบอกปากคอสั่นว่าไม่เห็นเจ้าเล้งแม้แต่เงา!

โธ่...จะไปเห็นได้ยังไงล่ะครับ เรามารู้ข่าวเอาวันรุ่งขึ้น

ว่าเจ้าเล้งหัวใจวายในรถที่ติดไฟแดงอยู่แถวราชประสงค์...ร่างมันไปนอนในห้องดับจิตโรงพยาบาลตำรวจ

แต่วิญญาณยังอุตส่าห์มาเยี่ยมป้าอบตามสัญญา...ขนหัวลุกไปตามๆ กันน่ะซีครับ!