มันมาพร้อมกับความสูง

เรื่องนี้ก็ยีสิบปีก่อนที่ผ่านมา

เรื่องมีอยู่ว่ามีในสมัยนั้นแม่ เราก็มีคนรู้จักเคยเล่นสมัยเด็กๆแม่ก็เล่าให้ฟังว่าผู้หญิงนี้ สมัยเด็กๆเขาชอบหนีโรงเรียนเป็นประจำจะทำทีว่าไปร.ร และไปเปลี่ยนชุดที่ หอระฆังเพราะเอาชุดไปแอบไว้สำหรับเปลี่ยนเพื่อไปหนีไปเที่ยวจนสุดและ

เมื่อเที่ยวเสร็จก็กับมา

เปลี่ยนชุดเดิมจนเวลาผ่านไปครูที่สอนที่ร.รนี้ก็เข้าไปหาที่บ้านไปบอกแม่เขาว่าไม่ได้ไปร.รเรียนหลายวันจนเด็กคนนี้ กับมาโดนแม่ทั้งตีและทั้งโกนหัวหลายอย่างเด็กคนนี้กับไม่ค่อยสำนึกกับสิ่งที่ดุด่า จนเวลาผ่านไปจนโตเป็นสาวด้วย ความเป็นคนที่หน้าตาดีมากจึงมีผู้ชายมาติดกันมาก

เด็กคนนี้ชื่อเล่นตอนเด็กก็เรียกว่าปลากระโห้

ด้วยความที่ ปลากระโห เป็นคนชอบเที่ยวและชอบใช้ของแพงของมียีห้อจึงหาเงินไม่พอใช้จึงหนีแม่ไปเช่าห้องตะหาก และก็ไปทำอาชีพผู้หญิงขายตัวจนเวลาผ่านไปมีคน ฝรั่งมาติดและแต่งงานกับ ปลากระโหhด้วยความเป็นคนหน้าดีและสวยมากในสมัยนั้นจึงมีคนมาติดมาก

จนเวลาผ่านไป

ปลากระโหก็ติดโรคร้ายจนเสียชีวิตไป พอหลังจากนั้นไม่กี่วันแม่ของ ปลากะโห ก็ไปพบกับปลากระโหตอนเย็นแต่แม่ของเธอก็แปลกใจเพราะแม่ของเธอก็เห็นแต่ด้านหลัง ปลากระโห กำลังจะไปไหนไม่รู้ แม่ก็พยามเรียกแต่ ปลากระโห ก็ไม่หันมาเลยทำแม่ของแกก็คิดว่า นางปลากระโห คงโกรธแม่มาก

เพราะสมัยก่อนก็ทำโทษไว้หลายอย่าง

จนสุดท้ายก็ยังหนีแม่ไปอยู่กับฝรั่งอีกเวลาก็อีกไม่กีวันแม่ของแกก็ทราบข่าวลูกของแกเสียไปแล้วก่อนหน้านี้หลายแล้วจึงไปรับศพเพื่อทำพิธีการเผาศพ จนเวลาผ่านไปแม่ของผมก็นั้งเล่นอยู่ในบ้านแต่แม่ผมก็บอกว่าวันนั้นก็มืดแล้วแต่รู้สึกว่าในบ้านจนร้อนกว่าทุกวันก็ลองเดินไปที่หลังบ้านไปรับเย็นสักหน่อย

แต่เหตุที่ไม่คิดไม่ถึงก็คือ

เห็นเปรตตัวสูงผมยาว แขนยาวปากเล็กและเปรตตัวนั้นก็เริ่มพูดว่า พี่ติ๋มฝากไป
ไปบอกแม่ด้วยแล้วกันว่าให้ไปทำบุญไปด้วยเพราะไม่มีอะไรกินเลยเพราะไม่ยอมทำบุญไปให้เลยไม่มีอะไรกินเลย

ถ้าไม่บอกนะพี่ติ๋มจะมาหาอีกนะ

แม่ผมก็ตกใจจนฉี่แตกเลยเพราะแม่บอกว่าไม่เคยเจออะไรที่หน้ากล้วขนาดนี้เลยและแม่ก็บอกว่าพอดีแม่ลืมว่าตรงด้านหลังบ้านแม่อยู่ติดกับที่ไว้กระดูกหรือที่ไว้ศพ และก็ได้เอากระดูกของ ของปลากระโหมาไว้ด้วย

จนตอนสุดท้าย

แม่ผมก็ไปบอกแม่ของ ปลากระโห ว่าให้ทำบุญให้ปลากระโหด้วยเพราะไม่ทำบุญไปให้เลยแม่ผมก็เล่าให้แม่ปลากระโหฟังจนหมดและแม่ผมก็ถามว่าไม่ได้ทำบุญให้ปลากระโหเลยใช่ไหม

แม่ของปลากระโหก็ตอบว่า

ไม่ได้ทำบุญให้มันเลยเพราะโกรธที่มันหนีแม่ไปและไปที่ไหนไม่บอกนึกจะไปก็ไป แม่ผมก็บอกว่าก็ทำบุญให้ปลากระโหหน่อยแล้วกันไหนคนก็ก็ตายไปแล้วอภัยให้เขาเถอะ จนสุดท้ายแม่ของปลากระโหยอมทำบุญให้และก็ทำการอโหสิให้จนหมด