ผีเจ้าเล่ห์

"เด็กหนุ่ม" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกเมื่อเจอกับผีซุกซน

บ้านผมมักมีอะไรแปลกๆ ประเภทเสียงฝีเท้าขึ้นลงบันได โทรทัศน์เปลี่ยนช่องได้เอง

เสียงถ้วยชามช้อนส้อมกระทบกันทั้งๆ ไม่มีใครอยู่ และที่หนักกว่านั้นก็คือ...เก้าอี้เลื่อนออกมาราวครึ่งฟุตต่อหน้าต่อตาผม ซึ่งนั่งดูทีวีอยู่คนเดียว!

ปรากฏการณ์ประหลาดทั้งหมดนี้ฝรั่งเขาเรียก

"โพลเตอร์ไกส์ต" เป็นภาษาเยอรมัน แปลว่า "ผีที่เอะอะซุกซน"

ลักษณะของพฤติกรรมแบบโพลเตอร์ไกส์ต คือ วัตถุเคลื่อนย้ายเองได้ ฝรั่งเชื่อว่าเกิดจากผีเจ้าเล่ห์ที่สนุกสนานเหลือเกินกับการแกล้งให้คนตกใจ

และที่สำคัญคือ ไม่เหมือนกับผีหลอกวิญญาณหลอนทั่วไป ที่มาให้เห็นแวบๆ หรือมาเป็นกลิ่น เป็นเสียง เป็นเงา

โพลเตอร์ไกส์ตจะมาแบบการกระทำต่อวัตถุโดยตรง!

พวกมันใช้พลัง เทเลไคเนซิส หรือพลังจิตเคลื่อนย้ายวัตถุ มันเก่งนะครับ...ฝรั่งเลยถือว่าโพลเตอร์ไกส์ตเป็นผีที่ดุที่สุดในบรรดาผีทั้งปวง

แต่บางคนเชื่อว่าปรากฏการณ์โพลเตอร์ไกส์ตเกิดจากคนเราดีๆ นี่แหละ ไม่ใช่ผีสางนางโกงที่ไหนหรอก

เพราะว่าทุกครั้งที่เกิดปรากฏการณ์มักจะมีใครคนหนึ่งอยู่ในสถานที่นั้น

เขาไม่รู้ตัวหรอกครับ บางทีก็นอนหลับสนิทด้วยซ้ำ แต่ใครคนนั้นจะมีลักษณะพิเศษตรงที่เป็นคนมีอารมณ์เครียดสูง และเป็นคนเก็บกดอย่างแรง

จิตสำนึกจะปล่อยพลังพิเศษออกมาเอง!

ผมเหรอครับ? รับรองว่าไม่ใช่คนเก็บกดหรอก แต่เอ...ไม่รู้สินะ ตอนนี้ผมเพิ่งจบ ม.6 และกำลังเครียดกับการหามหาวิทยาลัยเรียนต่อ

ดูภายนอกน่ะผมทำตัวสบายๆ เหมือนไม่กังวล

เพราะคิดว่าคนเราจะเรียนที่ไหนก็ได้ ขอให้มีความตั้งใจและรับผิดชอบก็พอ

แหม...เท่านี้ก็คงจะได้ดี และดีกว่าคนที่ปล่อยตัวตามสบาย ล่องลอยไปวันๆ ที่แม้จะเก่งกาจขนาดไหนก็ต้องเอาตัวไม่รอดแน่ๆ

อุ๊ย! ดูซิ...ปากกาหมึกแดงของผม อยู่ๆ มันก็กลิ้งจากมุมโต๊ะด้านโน้นมาตกลงที่พื้นห้องด้านนี้!

เอ๊ะ! แผ่นดินไหวหรือเปล่าหว่า?

ไม่นี่...น้ำในแก้วของผมยังมีพื้นผิวราบเรียบราวกระจก ถ้ามีแผ่นดินไหว ผิวน้ำมันจะกระเพื่อมๆ ใช่มั้ยล่ะครับ?

เฮ้อ! สงสัยผมโดนอีกแล้ว...จะผมหรือผีก็ไม่รู้ที่เป็นตัวการน่ะ!

ผมเคยอ่านเรื่องของผู้หญิงคนหนึ่ง ชื่อเด็บบร้า อายุ 30 ปี อยู่อเมริกาโน่น เธอทรมานเพราะปรากฏการณ์โพลเตอร์ไกส์ตมาสองปีเต็มๆ

และมั่นใจว่าผีมันจองล้างจองผลาญ ตั้งหน้าตั้งตาหลอกหลอนเธอโดยเฉพาะ

สาเหตุเพราะข้าวของต่างๆ จะออกอิทธิฤทธิ์เหมือนมีชีวิตชีวาขึ้นมาเอง ยามที่เธออยู่ด้วย...คือถ้าเธอออกจากห้องนั้นไปไหนต่อไหนทุกสิ่งทุกอย่างก็จะเป็นปกติ

ที่ร้ายกว่านั้น เด็บบร้าตระหนักในภายหลังว่าผีมันตามเธอไปทุกหนทุกแห่ง อย่างในที่ทำงานบางทีตุ๊กตาตัวเล็กๆ ที่พวงกุญแจเธอก็ออกมาเต้นระบำ

บางครั้งเธอเอื้อมมือไปหยิบปากกามันก็กลิ้งตัวเองหนีมือเธอ!

เหตุการณ์นอกบ้านดูจะไม่แรงเท่าในบ้าน แต่เด็บบร้าก็กลัวว่าคนอื่นจะสังเกตเห็นว่ามีอะไรแปลกๆ เกิดขึ้นรอบๆ ตัวเธอน่ะซี

นี่ถ้าเป็นสมัยเมื่อสี่ร้อยปีก่อนมีหวังเธอถูกหาว่าเป็นแม่มด...โดนจับเผาทั้งเป็นแหงๆ

ผู้เชี่ยวชาญทางวิญญาณ และผู้เชี่ยวชาญทางจิตวิทยา

รับรู้ความทุกข์ทรมานของสาวใหญ่เด็บบร้า พวกเขายกทีมไปที่บ้านเธอ และเฝ้าสังเกตการณ์อยู่เป็นชั่วโมงๆ

เกิดปรากฏการณ์ขึ้นจริงๆ ด้วย! ต่อหน้าต่อตานักวิชาการทั้งหมดที่นั่น!

พวกเขาวิเคราะห์กันใหญ่ว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วท่านผู้ชำนาญทั้งหลายแหล่ก็ยอมรับกับเด็บบร้าตรงๆ ว่า อาจจะช่วยเธอไม่ได้เลย...หมายถึง

ไม่สามารถจะหยุดปรากฏการณ์ที่น่าพรั่นสยองนี่ได้

ทันใดนั้น ดวงตาของเด็บบร้าวาวโรจน์แว่บหนึ่ง แล้วไม้กวาดข้างฝาก็ลอยขึ้น และตกลงกระทบพื้นดังปัง!

นกพิราบเซรามิกบนฝาผนังหลุดออกจากที่แขวน มันร่อนเหมือนบินเป็นแนวโค้งข้ามมายังอีกฟากหนึ่งของห้อง แล้วตกลงแตกกระจาย!

นักวิชาการเชื่อว่าเด็บบร้าเองนั่นแหละที่มีพลังจิตแบบเทเลไคเนซิส

หรือใช้อำนาจจิตเคลื่อนย้ายวัตถุ และมันจะเกิดขึ้นเมื่อเธอเครียดจัด

ป่านนี้คุณเด็บบร้าเธอคงจะหาวิธีจัดการกับพลังพิเศษของเธอให้เข้าที่เข้าทางแล้วนะครับ

สำหรับผม เมื่ออ่านเรื่องนี้แล้วก็เริ่มเห็นทางสว่างขึ้นทันที!

ผมไม่กลัวผีแล้วละ! บางทีมันอาจจะเกิดจากตัวผมเอง

เออ...ดีแฮะ ถ้าฝึกดีๆ ผมอาจมีชื่อเสียงเป็นนักมายากลระดับโลกอย่างเดวิด เบลน ก็ได้นะ

แต่ตอนนี้ผมขอเวลาไปเตรียมตัวดูหนังสือสอบก่อนนะครับ ถ้าผมสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้เมื่อไหร่ คิดว่าเรื่องแปลกๆ

ในบ้านผมอาจจะหายไปเอง...ถ้าไม่หายผมจะเขียนมาเล่าอีกครับ

เดี๋ยว...อะไรกันนั่น? แก้วน้ำบนโต๊ะมันอุตริลอยขึ้นช้าๆ แล้วตรงเข้ามาหาผมเหมือนมีมือที่มองไม่เห็นจับมาส่งให้ดื้อๆ เล่นเอาขนลุกกรูเกรียวไปทั้งตัว! บรื๋ออออ...