ผี...วันเผา

ตาของเราตาย....ท่านอายุมากก็ตายด้วยโรคคนแก่

ทีนี้พ่อกับแม่และญาติๆ ก็เก็บศพตาไว้ 7 วัน พอครบวันที่ 7 ก็เอาไปเผา เขาเลยเก็บอัฐถิไว้ 100 วันจะเอาไว้ลอยอังคาร

พอถึงวันที่ 99 ยังไม่ครบร้อยวันเลย ยายก็ตายตามตาไป คนแก่เขาบอกว่า สองคนนี้เป็นคู่กัน ตาเค้ามาตามยายไปอยู่ด้วยแล้ว

พอเราฟังที่คนแก่เขาเล่ามานะ อยู่ดีๆ ขนลูกซู่เลยแม่

และญาติๆ แม่ ก็เก็บศพยายไว้ 7 วัน ทำพิธีสวดศพ 7 วัน พอถึงวันนั้นแหละวันที่ 7 ที่ต้องเอายายไปเผา(ต้องอธิบายก่อนนะ แม่เราเป็นลูกคนกลางมีพี่น้อง 9 คน)

พอถึงวันที่ 7 ตอนเช้ากำลังจะแห่ศพยายของเราไปที่วัด
น้าผู้ชายและพี่ชาย(ลูกลุง) ทั้งหลายก็แบกโลงศพออกจากบ้านยาย

พอกำลังจะแบกพ้นประตูเท่านั้นแหละ....น้าสาวเรา

(คนที่ 6 ต่อจากแม่เราแม่เราคนที่ 5 ) และก็ลุง(คนที่ 2)ได้ยินเสียงคนร้องไห้อยู่ข้างหลังโลงศพที่แบกมา ตอนแรกก็นึกว่าลูกหลานร้องไห้ที่ยายตายจาก...แต่พอหันไปดูก็ไม่มีใครยืนอยู่

น้าเราก็ตกใจเลยถามแม่เราว่าได้ยินอะไรไม๊...คนร้องไห้เสียงร้องซิกๆ ฮื่อๆ เบาๆ ได้ร้องไม๊ (น้าเราถามแม่) ลุงเราที่เดินตามข้างโลงมาก็บอกว่าพี่ก็ได้ยิน...

แม่เราก็เลยเคาะโลงถามว่า...ยายเป็นอะไร...ร้องทำไม...

ไม่ต้องร้อง...ยายจะได้ไปอยู่กับตาแล้วนะ...ไปอยู่เป็นเพื่อนตานะ
พ่อเราก็ไปรับย่ามาทำพิธีเผาศพยาย...เราก็คอยเสริ์พน้ำให้ญาติผู้ใหญ่

และแจกของชำร่วย..พอเสร็จพิธีการเรารู้สึกเหนื่อยมากๆ เลยมานอนที่บ้านพ่อ ก็พาย่าเรามานอนรอพ่อก่อนเพราะพ่อเราไปเก็บของส่งวัดกับลุงๆ ก่อน

เราดูทีวีแล้วก็หลับหน้าทีวีย่าเราก็อยู่ข้างๆ....

พอเราหลับได้ซักพักนึงเราก็ได้ยินเสียงออด (ทั้งๆที่ออดบ้านเราเสียไปเป็นปีๆ แล้วเราก็สงสัยว่าใครมากดออด) เลยตื่นขึ้นไปดู

ย่าเรานั่งอยู่ก็ถามว่าใครมาเหรอลูก พอเราไปดูไม่เห็นมีใคร...เราก็บอกย่าว่าไม่เห็นมีใครเลยย่า...ตอนนั้นเรายังไม่กลัวเพราะเรากำลังหลับสบาย..เลยไปนอนหน้าทีวีหลับต่อ

พอหลับได้ 10 นาทีออดก็ดังอีก

เราก็นึกขึ้นได้ว่าออดมันเสียไปนานแล้วนี่นา ทำไม่ถึงดังได้น้า..เราเลยออกไปหน้าบ้านไปลองกดดู

ก็ไม่เห็นดังเลย...?
พอเราเดินเข้าบ้านออดก็ดังอีก เรารำคาญตอนนั้นไม่คิดถึงเรื่องผีอะไรหรอก
เพราะเราเหนื่อยมากอยากนอนมากกว่า

เราเลยไปนอนในห้องคนเดียวปล่อยให้ย่าดูทีวีรอไปคนเดียว ออดก็ดังขึ้นมา

ตลอดเลย 5 นาทีก็ดัง 3 นาทีก็ดัง จนย่าเราทนไม่ไหวตะโกนเรียกให้เราไปอยู่เป็นเพื่อนเราเลยออกมานอน หน้าทีวีอีกครั้ง

เราก็ถามว่าย่าเป็นอะไร...อย่าปลุกหนูอีกนะหนูจะนอนหนูเหนื่อยงะ...ย่าก็เงียบไปซักพัก
พอออดดังอีก เราก็นอนไม่หลับแล้วเสียงน่ารำคาญ

พอเราลุกขึ้นก็นึกได้ ก็ถามว่าย่าคิดเหมือนที่หนูคิดไม๊...ย่าเราก็ตอบว่า .... คิดสิ

พอย่าตอบแบบนั้นแหละเราก็กลัวขึ้นมาเลย พอดีแม่กับพ่อเรามา...ก็ได้ยินเสียงออด แม่ก็เลยออกไปนอกบ้านชวนพ่อออกไปด้วย

พ่อเราก็งงว่าทำไมออดดังทั้งๆที่เสียไปแล้ว แม่ก็เลยบอกว่ายายมาหา...เพราะยายไปไหนไม่ได้เพราะยังไม่ถึงคาด

แล้วแม่ก็ตะโกนถาม ยาย....ไปไหนไม่ได้เหรอ

แล้วเสียงออดก็ดังตอนนั้นเลย เรากลัวจนทำอะไรไม่ถูกเลยทุกคนก็กลัวหมดแม่เราบอกให้พ่อกับเราจุดธูปบอกยายว่า

เราอยู่คนละภพแล้ว อย่ามาหาเลย...แล้วพ่อเราก็ถอดออดออก แม่เราก็เดินไปบ้านยาย

เห็นป้าลุงและน้าๆเถียงกันเรื่องสมบัติตากับยาย

แม่เราก็เลยเล่าให้คนอื่นฟังว่ายายมาหาเมื่อกี้ขนลุกเลย(อันนี้แม่เราเล่าให้ฟัง)
พี่สาวเรากำลังยืนเก็บของที่โต๊ะแล้วของก็ตกลงพื้น...

พี่เราก็ก้มเก็บ แล้วมองไปลอดหว่างขาก็เห็นว่า ยายยืนอยู่หลังแม่เราก็ร้องกรีด..............แล้วก็ร้องไห้...พูดแต่ว่าผีหลอก ๆ

แม่เราก็เลยบอกว่า....ยายไม่อยากให้ลูกทะเลาะกันเรื่องสมบัติ

ไม่อยากให้แตกแยกกัน ทุกคนเลยไม่พูดกันเรื่องสมบัติเพราะกลัวยายจะมาหา

พอถึงเทศกาลอะไรพวกญาติๆ ก็รวมตัวกันไปทำบุญให้ตากับยายที่วัด
พอไปพระท่านและก็เด็กวัดก็บอกว่าเห็นยายอยู่ตรงโกฎที่อยู่ในวัดบ่อย ๆ จนหลวงพ่อบอกว่าอย่าทำให้คนอื่นเขากลัวเลย...

อย่าทำให้คนอื่นเขาเห็นมันไม่ดี แล้วเราจะอุธิษส่วนกุศลไปให้

แม่เราก็เลยมั่นใจว่าเหตุการวันนั้นมันน่าจะเหมือนเป็นเรื่องที่เกิดกับครอบครัวของเรา
ตอนกลางคืนเด็กวัดและเณรก็ไม่กล้าไปไกล้ ๆ โกฎของตากับยายเลยเพราะกลัวกัน