วิญญาณแค้น

"จารุนันท์" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากวิญญาณพี่เขย

มีฆาตกรหลายคนที่ลอยนวลพ้นความผิดฐานฆ่าคนตายไปได้ หนึ่งในนั้นคือ พี่อิ๋ว...ญาติผู้ร่ำรวยของดิฉันเอง!

ชาวบ้านลือกันว่าพี่อิ๋ววางยาพี่ฤทธิ์-สามีของเธอ เพราะเขาเจ้าชู้จนเธอทนไม่ได้...พี่ฤทธิ์มาจากตระกูลที่ร่ำรวยมาก และพ่อแม่ผู้ล่วงลับของเขา

ก็ทิ้งมรดกมหาศาลให้ลูกชายคนเดียวคนนี้

ความร่ำรวยไม่ได้หยุดแค่นั้น พี่ฤทธิ์มีธุรกิจทำเครื่องเซรามิกซึ่งสวยมากๆ มีลูกค้าทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติ

ทั้งเศรษฐีที่มีคฤหาสน์หรูๆรวมทั้งเจ้าของร้านอาหารและภัตตาคาร โรงแรม ล้วนต้องการสินค้าของพี่ฤทธิ์กันทั้งนั้น

ตัวพี่ฤทธิ์เองเป็นคนชอบเที่ยว

ชอบพบปะผู้คนในแวดวงสังคมชั้นสูงอยู่แล้ว เขาติดต่อค้าขายและส่งของด้วยตัวเองอย่างสนุกสนาน

ได้เพื่อนฝูงเป็นชาวไฮโซ เที่ยวเตร่เฮฮากันบันเทิงเริงรมย์ไปเลย

ฝ่ายพี่อิ๋วเป็นภรรยาผู้เรียบร้อย สงบเสงี่ยมเป็นแม่บ้าน เลี้ยงลูกสามคนด้วยตนเอง ลูกๆ ทั้งสามก็อยู่ในวัยประถม กำลังซน...ผู้ชายล้วนนี่คะ น่าปวดหัวจริงๆ

พี่อิ๋วกับลูกอยู่กันเหมือนไม่มีพี่ฤทธิ์ ทั้งๆ ที่อยู่บ้านเดียวกันนั่นแหละ

เธอรู้ว่าสามีมีผู้หญิงเปรอะไปหมด ทุกระดับชั้น ตั้งแต่หมอนวดยันไฮโซ พี่ฤทธิ์แกทุ่มจริงๆ ผู้หญิงก็ติดกรอเลยซิคะ

ดูเหมือนแกลืมไปด้วยซ้ำว่ามีพี่อิ๋วกับลูกๆ

แน่ล่ะค่ะ เงินทองค่าใช้จ่ายที่ให้พี่อิ๋วน่ะจำกัดจำเขี่ย ไม่สมฐานะเศรษฐีเลย

คนนอกไม่มีใครรู้หรอกค่ะ คิดว่าพี่อิ๋วสุขสบายเหมือนอยู่วิมาน...

เธอร้องไห้ปรับทุกข์ให้ดิฉันฟังบ่อยๆ ว่าสามีทุ่มเทเงินให้ผู้หญิงอื่น แต่มากระเบียดกระเสียนกับลูกเมียแทบไม่น่าเชื่อ

และแล้ว วันหนึ่งพี่ฤทธิ์ก็ปวดท้อง เวียนศีรษะ ไปไหนไม่ได้ เอาแต่อาเจียนแล้วก็อ่อนเพลีย พี่อิ๋วพาไปโรงพยาบาล

แต่หมอก็หาสาเหตุไม่ได้ ...ได้แต่ให้ยามากินที่บ้าน

รักษาตามอาการ ซึ่งพี่ฤทธิ์-พระเอกเจ้าเสน่ห์ของเรามีชีวิตอยู่ต่อมาได้อีกสามวันเท่านั้นก็สิ้นลม

...ตายที่บ้านนั่นแหละค่ะ!

ตอนไปรดน้ำศพน่ะดิฉันเห็นแกเขียวไปทั้งตัว ปลายนิ้วก็เป็นสีดำน่ากลัวมาก ชาวบ้านลือกันหึ่งว่าโดนยาพิษ!

เสร็จงานศพ พี่อิ๋วพาลูกๆ ย้ายออกจากบ้านไปอยู่คอนโดฯ

ส่วนบ้านนั้นยกให้ญาติๆ ของพี่ฤทธิ์ไป พี่อิ๋วไม่ยุ่งเกี่ยวอะไรด้วยอีกเลย มรดกก็ไม่เอานะคะ!

เอามาแต่เงินจำนวนหนึ่งที่มีชื่อร่วมกันในบัญชี แค่นี้ก็พออยู่พอกินไปนานเพราะเกือบสิบล้านแน่ะค่ะ

สำหรับวงศาคณาญาติของพี่ฤทธิ์ถือว่าจิ๊บจ๊อยมาก

พวกเขาไม่มีใครติดใจหรือเชื่อในข่าวลือ พี่อิ๋วก็เลยรอดตัว

ดิฉันเองออกจะเชื่อว่าเธอฆ่าสามี เพราะเท่าที่คุยกันเมื่อก่อนโน้น เธอเป็นคนมีความรู้เรื่องพืชมีพิษต่างๆ อย่างน่าทึ่ง

เธอเคยสอนว่า ผลไม้ เมล็ดพืชหรือดอกไม้ที่แสนธรรมดาสามัญ เรากินกันอยู่ทุกวัน ถ้าจับมาผสมกันดีๆ ปฏิกิริยาเคมีจะทำให้เกิดพิษได้

อย่างไรก็ตาม พี่อิ๋วหลุดออกจากความทุกข์ใจ

ที่สามีก่อแก่เธอได้สำเร็จ ดิฉันเดาว่าเธอย้ายตัวเองกับลูกๆ ออกจากบ้านอย่างไม่อาลัยไยดีเพราะความกลัวผีเป็นสำคัญ!

ตามความคิดของเรา ผีพี่ฤทธิ์น่าจะสิงสถิตอยู่ในบ้านที่เขาตายใช่ไหมคะ? แต่เปล่าหรอกค่ะ...ผีพี่ฤทธิ์ตามพี่อิ๋วมาถึงคอนโดฯ และตามมาที่บ้านดิฉันด้วย

พี่อิ๋วหอบลูกๆ มาขอค้างกับดิฉันในกลางดึกคืนหนึ่ง!

ตอนแรกก็ตกใจมาก แต่ทราบจากปากเธอว่าเธอเห็นพี่ฤทธิ์อยู่ตลอดเวลา เขาเดินไปเดินมา เดี๋ยวโผล่ตรงนั้น เดี๋ยวโผล่ตรงนี้

เหมือนหนังผีไม่มีผิด! พี่อิ๋วสติแตกเมื่อเปิดประตูห้องนอนไปเจอพี่ฤทธิ์นอนอยู่บนเตียงของเธอ ...เท่านั้นแหละ เธอก็พาลูกๆ ขึ้นรถตรงมาที่บ้านดิฉันเลย

ขณะที่ดิฉันพาหลานๆ ไปนอน พี่อิ๋วก็นั่งอยู่ที่ห้องรับแขก

ดิฉันรินบรั่นดีให้เธอไว้ เธอจิบไปนิดหน่อยก็นั่งพิงโซฟา เอามือหนึ่งปิดตาไว้ คล้ายกับกลัวว่าจะเห็นอะไรโผล่มาอีก

ทีแรกดิฉันคิดว่าเธอประสาทหลอน เพราะ (ถ้าจริงนะคะ) เธอฆ่าเขา...แต่ท่ามกลางความเงียบ ดิฉันได้ยินเสียงคนเดินลากรองเท้าแตะอยู่หน้าบ้าน

ไม่ใช่นอกรั้วนะคะ ในรั้วนี่แหละ! ใครคนนั้นเดินวนอยู่รอบรถของพี่อิ๋ว

ดิฉันเปิดม่านออกไปมอง...

ในใจไม่ได้คิดถึงผีสักนิดเพราะไม่เชื่อ...แต่อะไรกันนั่น! ท่ามกลางแสงไฟที่ประตูรั้ว

นัยน์ตาไม่ได้สร้างภาพหลอนอย่างแน่นอน มันชัดเจนไม่ผิดกับตอนกลางวันเลย

ดิฉันเห็นพี่ฤทธิ์เดินสูบบุหรี่แดงแวบๆ อยู่ตรงนั้น!

ดิฉันจำเขาได้ค่ะ เขาเหมือนคนเราดีๆ นี่เอง ดูมีเลือดมีเนื้อทุกประการ

นั่นเป็นครั้งแรกที่ดิฉันกลัวผีจนตัวสั่น!

ทุกวันนี้พี่อิ๋วไปอยู่เชียงใหม่กับลูกๆ น่าสงสารเด็กๆ ดิฉันได้ข่าวว่าเธอต้องไปบำบัดทางจิต...

ถึงแม้จะพ้นมือกฎหมาย แต่เมื่อเธอฆ่าเขาตาย พี่อิ๋วก็ยังหนีไม่พ้นคนที่เธอฆ่าหรอกค่ะ!