วิญญาณคนเป็น

ผมมีประสบการณ์เรื่องขนหัวลุกของเจตภูตมาเล่าสู่กันฟัง ดังนี้

เมื่อประมาณ 5-6 ปีก่อน ผมมีน้าชายชื่อเก่งอยู่บ้านเดียวกัน น้าเก่งเป็นน้องชายที่แม่รักมาก อายุราวสามสิบ หน้าตาดี พูดเก่ง ทำงานบริษัทการเงินแถวสีลมและยังโสด

น้าเก่งมีเพื่อนเยอะแยะทั้งผู้ชายและผู้หญิง ตอนเย็นเลิกงานก็มักจะไปเที่ยวเตร่เฮฮากับเพื่อนๆ กว่าจะกลับก็ดึก แต่น้าเก่งมีทั้งกุญแจประตูรั้วและกุญแจไขเข้าบ้าน แกดีอย่างที่ไม่เคยเอะอะโวยยาย ก่อความรำคาญให้ใคร และไม่เสียการเสียงานอีกด้วย

เสาร์อาทิตย์มักมีเพื่อนแวะมาหา ทั้งผู้หญิงผู้ชาย บางทีก็ชวนกันออกไปข้างนอก...ผมสังเกตว่ามีสาว 2-3 คนสนิทสนมกับน้าเก่งเป็นพิเศษ แต่แกก็ไม่เคยบอกว่ามีแฟนเป็นทางการ

จนกระทั่งเกิดเหตุการณ์น่าขนหัวลุกขึ้นมา!

ฤดูหนาวปลายปี น้าเก่งกับเพื่อนๆ ชวนกันไปเที่ยวเชียงใหม่ บอกว่ามีงานฤดูหนาว...ดูเหมือนจะมีเพื่อนที่มีบ้านเดิมที่นั่น แกยังชวนผมเลยครับ...บอกตรงๆ ว่าอยากไปเที่ยวด้วยจังเลย แต่ยังติดเรียนม.ปลายทำให้หมดโอกาส

คืนนี้น้าเก่งกับเพื่อนออกเดินทาง แม่ผมก็ฝันร้ายพอดี!

ในฝันนั้น แม่ได้ยินเสียงน้องชายมาร้องเรียกที่ประตูรั้ว เมื่อมองออกไปก็ใจหายวับ เพราะเห็นน้าเก่งยืนโชกเลือดทั้งตัว หน้าตายับเยินน่าสยดสยอง น้ำตาไหลอาบพลางพึมพำวู่หวิว...ลาก่อน...

แม่ตกใจจนหวีดร้อง สะดุ้งตื่นจนพ่อพลอยตกใจไปด้วย...เมื่อแม่เล่าให้ผมฟังวันรุ่งขึ้น ผมบอกว่าจะโทร...เข้ามือถือน้าเก่งให้แม่สบายใจ...ก็พอดีเขาเป็นฝ่ายโทร.มาหาเอง เล่าว่าถึงเชียงใหม่เรียบร้อย อากาศเย็นสบาย ค่อนข้างหนาว พวกผู้หญิงได้โอกาสอวดเสื้อหนาวที่หอบจากกรุงเทพฯ อีกสองวันก็จะกลับแล้ว

แม่ถอนใจยาวด้วยความโล่งอก

พ่อเย้าว่าพี่สาวก็ยังงี้แหละ มักเป็นห่วงน้องชายเหมือนกับเป็นลูกคนโต! แม่อ้างว่า...มีน้องชายคนเดียวใครจะไม่ห่วงล่ะ?

แต่คืนต่อมาก็เกิดเรื่องประหลาดชวนขนหัวลุก!

ผมกำลังเคลิ้มหลับขณะได้ยินเสียงรถมาจอดหน้าบ้าน แว่วเสียงใครตะโกนล่ำลากัน...เสียงน้าเก่งนี่นา! ตามด้วยเสียงหมาเห่าเบาๆ เหมือนทุกคืนมันเห็นน้าเก่งกลับบ้านก่อนจะมีเสียงเปิดประตูรั้ว...หมาครางงี้ดง้าด...แน่แล้ว! น้าเก่งกลับบ้านจริงๆ

รุ่งขึ้น ผมเห็นแม่นั่งงุนงงอยู่ที่โต๊ะกินข้าว พอเห็นผมก็ถามว่าเมื่อคืนได้ยินเสียงน้าเก่งกลับบ้านหรือเปล่า? ผมบอกว่าได้ยิน แต่แม่กลับส่ายหน้า ถอนใจยาว...แม่ก็ได้ยินเหมือนกัน แต่น้าเก่งยังไม่กลับมาหรอก!

อะไรนะ?" ผมร้องอุทาน ปราดไปที่ห้องน้าชายแต่ก็มองไม่เห็นแม้แต่เงา!

นึกขึ้นได้ รีบโทร.เข้ามือถือน้าเก่งทันที แม่จ้องมองแทบไม่กะพริบตา หน้าซีดเผือด...จนกระทั่งเสียงร่าเริงของน้าเก่งรับสาย ถามว่านึกยังไงถึงได้โทร.มาหาแต่เช้า? เขากำลังจะอาบน้ำแต่งตัวลงไปกินอาหารพอดี

แม่ถอนหายใจยืดยาว ขอโทรศัพท์ไปพูดว่า...พี่ฝันไม่ดีเลยเป็นห่วง! น้าเก่งตอบมาว่าไม่ต้องห่วงหรอกพี่ ค่ำนี้ผมก็กลับแล้ว คงจะถึงบ้านตอนเช้ามืดพอดี อยากได้ของฝากอะไรมั่ง?

"ไม่ต้องหาอะไรมาฝากหรอก ขากลับระวังตัวหน่อยก็แล้วกัน พรุ่งนี้พี่จะทำข้าวตุ้มกุ้งของโปรดให้กิน!"

เชื่อไหมครับว่าน้าเก่งไม่ได้กลับมากินข้าวเช้าหรอก เพราะรถเกิดอุบัติเหตุที่ลำพูน คนอื่นๆ บาดเจ็บนิดหน่อย แต่น้าเก่งของผมกระเด็นออกมานอกรถ...คอหักตายคาที่!

เจตภูตหรือวิญญาณของน้าเก่งกลับบ้านก่อนตายด้วยซ้ำไป!