ตึกชั้นแปด

เธอ...เดินขึ้นไปดาดฟ้า

ผมเคยได้ยินเรื่องราวของผีที่สิงอยู่ตามอาคารสูงหลายแห่ง แต่ผมยังไม่เคยเจอกับตัวเองเลย จนกระทั่ง เมื่อเดือนที่ผ่านมา ก่อนที่ผมจะย้ายไปอยู่ที่ใหม่ เพราะกลัวอาถรรพ์ของอาคารนั้น เรื่องราวที่ผม ได้พบเห็นมา นั้น เกิดขึ้นเมื่อผมเช่าห้องหมายเลข 804 ซึ่งอยู่ตรงกันข้ามกับห้อง 803 ซึ่งชั้น 8 เป็นชั้น สูงสุดของอาคารนี้ ผมจะกลับจากทำงานมาถึงที่พักเวลาประมาณ 20.30 น. เหตุการณ์เป็นเช่นนี้ทุกวัน จะมีกลับดึกบ้างก็เป็นวัน สิ้นเดือนที่พรรคพวกนัดกันดื่มสังสรรค์ ผมจะกลับมาถึงประมาณตีหนึ่ง ถึงตีสองคืนนั้นผมกลับถึงที่ พักตามเวลาปกติถึง 20.30 น. เมื่อขึ้นไปถึงห้องก็อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะต้องฝ่าควันอันเกิด จากท่อไอเสียของรถเล็กรถใหญ่มาตลอดทาง


เมื่อทำอะไรเรียบร้อย แล้วผมก็เปิดประตูหน้าห้องออก เพื่อให้อากาศถ่ายเทได้สะดวกขึ้น เมื่อเวลาผ่านไปถึง 21.00 น. ผมได้ยินเสียงโครมครามดังมาจากห้อง 803 จากนั้นก็ตามด้วยเสียงโวยวายของผู้หญิงในห้อง นั้นแล้วก็มีเสียงผู้ชายโต้เถียงกลับอย่างถึงเผ็ดร้อน คนทั้งสอง ใช้วาจาผรุสวาทด่าทอกันจนในที่สุด ฝ่ายหญิงเป็นคนเปิดประตูและเดินออกจาก ห้องมาด้วย น้ำตาหนองหน้า ผมรีบตามไปดูว่าเธอจะไปไหนเพราะ ทางที่ลิฟท์ติดตั้งนั้นเป็นช่วงกลางของอาคาร แล้วผมก็ทันเห็นหญิงคนนั้น เดินขึ้นไปบนดาดฟ้าของอาคาร หลังจากนั้นประมาณ 10 นาที

"คืนนี้อย่าให้ใครขึ้นไปบนดาดฟ้านะ"

ผู้ชายที่อยู่ห้อง 803 เดินออกจากห้องไปด้วย ท่าทีโมโหผมเดา ว่าเขาคงลง ลิฟท์ไปแล้ว ขณะนั้นเป็นเวลาประมาณ 21.30 น. แล้วผมรู้สึกหิวคงเพราะตอน เย็นกินข้าวน้อยไป ผมจึงลงไปที่ด้านหน้าตึกจะมีร้านอาหารอยู่ที่ฝั่งตรงข้ามผมสั่งข้าวแล้วก็กินที่ร้านเลยผมนั่งกินไปเรื่อย ๆ ไม่ได้รีบร้อนแต่อย่างใด เพราะวันรุ่งขึ้นเป็นวันอาทิตย์สักครู่ใหญ่มีกลุ่มคนส่งเสียงดังอยู่หน้าอาคาร ผมหันไปมองดูก็ไม่ได้สนใจอะไร จนเมื่อกินข้าวเสร็จก็เดินกลับไป กลุ่มคนยังยืนอยู่ด้านหน้าตึก ผมเห็นผู้ชายคนหนึ่งสีหน้าและกิริยาแสดงอาการว่าดื่มเหล้าจนเมามาย เขาส่งเสียงว่า


คืนนี้อย่าให้ใครขึ้นไปบนดาดฟ้านะ เดี๋ยวตอนห้าทุ่มจะตกลงมาตายไปอีกคนอย่าให้ใครขึ้นไปอยู่บนดาดฟ้า ชายผู้นี้พูดอยู่อย่างนั้นไม่ยอมหยุด ยามรักษาความปลอดภัยห้ามปรามไม่ให้ส่งเสียงดังและพยายามมานำตัว ชายคนนั้นไปจากบริเวณนั้น แต่ก็ไม่เป็นผลเพราะชายผู้นี้นอกจากเมาแล้วยังมีอาการเหมือนคนคลุ้มคลั่งอีกด้วย บางขณะเขาก็นิ่งเงียบเหมือนคนปลงตกกับอะไรบางอย่าง อยู่ดี ๆ ก็คุ้มดีคุ้มร้ายขึ้นมา ลุกขึ้นมาเอะอะโวยวาย ซึ่งความหมายก็เป็นเหมือนเดิมคือ อย่าให้ใครไปอยู่บนดาดฟ้า เวลาเที่ยงคืน ผมกลับขึ้นไปที่ห้องอย่างไม่ใส่ใจนัก เพราะผมคิดว่าผู้หญิงที่ห้อง 803 คงกลับลงมาแล้ว

ร่างเล็ก ๆ นั้นลองละลิ่วลงมา

ผมรู้สึกเป็นกังวัล อย่างบอกไม่ถูกจึงเดินขึ้นไปบนดาดฟ้าผมเห็นเธอนั่งอยู่บนดาดฟ้าเพียงลำพัง ผมไม่สนใจวิสาสะเข้าไปยุ่ง วุ่นวายกับเรื่องครอบครัวของใครหรอก ดังนั้นผมจึงกลับลงมาที่ห้อง คืนนี้เป็นคืนประหลาดคืนหนึ่ง ผมรู้สึกหิวขึ้นมาอีกผมจึงออกไปหาซื้อขนมกินเล่น จากร้านค้าที่เปิดตลอด 24 ชม. เมื่อผมกลับเข้า มาที่หน้าอาคารนั้น ผู้ชายที่มีอาการคล้ายเมาเหล้ายังนั่งอยู่ เขานั่งสวดมนต์อยู่อย่างนั้นผม เห็นเขา กำลังจ้องอะไรบางอย่างที่อยู่บนดาดฟ้า ผมจึงมองตามขึ้นไปและได้เห็นผู้หญิงที่พักห้อง 803 กำลังปีนกำแพงของดาดฟ้า


ยังไม่ทันที่จะเรียกใครมาช่วย ผมก็ได้เห็นร่างเล็ก ๆ นั้นลองละลิ่วลงมาจากตึกสูง 8 ชั้น ผมหลับตาทันทีที่เห็นกระแทกกับพื้นอย่างแรงเช่นนี้ เธอคงไม่รอดแน่นอน

ทันใดนั้น ก็มีเสียงหนึ่งตะโกนว่า นก ! คุณไม่น่าทำอย่างนี้เลย คุณเข้าใจผิด เรายังไม่ได้ปรับความเข้าใจกันเลย โธ่! นก นั้นเป็นเสียงของผู้ชายที่อยู่ห้อง 803 สามีของหญิงคนนั้น เขาวิ่งถลาไปที่ร่างนั้นแล้วร้องไห้ด้วยความเสียใจ ผมทนเห็นสภาพนั้นไม่ไหว จึงเดินจากมา


แต่ก่อนที่ผลจะเดินไปถึงตัวอาคาร ผลได้ยินผู้ชายคนที่คล้ายคนเมานั้นพูดออกมาว่า เห็นไหม! ผมบอกแล้วว่าอย่าให้ใครขึ้นไปบนดาดฟ้า เพราะวันนี้เมื่อสองปีก่อนภรรยาของผมตัดสินใจฆ่าตาย เพราะทะเลาะกับผมนี่เป็นเหตุให้ผมเสียใจมาจนทุกวันนี้


ผมรู้เพียงเท่านี้ ผมก็ตัดสินใจย้ายออกจากที่นั้นในอีก 1 เดือนต่อมา เพราะผมกำลังจะแต่งงาน และคงต้องอาศัยเช่าอพาร์ตเมนต์ราคาถูกไปก่อน เพราะเงินที่เก็บไว้ซื้อบ้านยังไม่พอ เมื่อผมไปที่อาคาร ไหนผมจะสืบถามก่อนว่ามีประวัติการเสียชีวิตของคนงานก่อสร้างหรือผู้พักอาศัยบ้างหรือไม่? เพราะผม ก็ไม่อยากสูญเสียคนที่ผมรักเช่นกัน

แหล่งข้อมูล : บอร์ดน่ารักดอทคอม