ผีน้ำจะพาไปอยู่ด้วย จ.ระยอง

เรื่องที่เพื่อน ๆ จะได้อ่านต่อไปนี้ เป็นเรื่องที่ควรใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ

คือเรื่องมันนานมากแล้วล่ะ..ตั้งแต่ปี 2535 เราไปเที่ยวระยองกับพี่ๆ เพื่อนๆ
หลายคน โดยไปรถตู้กันในวันที่ 6 กุมภาพันธ์ ซึ่งเป็นวันตรุษจีน พอดีก่อนที่จะ
ไปนั้น เอ (ชื่อสมมุติ) ฝันว่าโดนพายุพัดถล่ม (เอเล่าให้บีฟ้งบนรถตู้) เราเล่น
น้ำทะเลกัน เอว่ายน้ำไม่เป็น แต่ตอนที่ฝันนั้นเอลอยตัวได้ ว่ายน้ำเหมือนปลาเลย
บีได้แต่รับฟัง แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร เอเป็นคนเหนือผมยาวร่างผอมบาง..

เราก่อเจดีย์ทรายกัน พวกพี่ๆ ที่ไปด้วยกันก็มาช่วย เราก่อเจดีย์เป็นปราสาทที่สูงและ มีหอยแหลมๆ มาปักไว้รอบๆ เจดีย์

เราเล่นก่อเจดีย์กันตรงนั้นจนตะวันโพล้เพล้ แล้วพวกผู้ใหญ่ก็เรียกให้มาเข้าบ้านพักได้แล้ว พอตกเย็นเราก็มีปาร์ตี้เล็กๆ กันมีการเต้นรำ กินอาหารทะเลและมีเหล้าและบุหรี่ด้วย พวกเราร้องรำทำเพลงกัน อย่างสนุกสนานมาก..พอเวลาประมาณตีหนึ่ง เอซึ่งมีอาการเหมือนเมาแล้วและกำลังจะไปนอน แต่อยู่ ๆ เอดันเดินออกไปข้างนอกบ้าน บีจึงตามออกไปดูและพาเข้าบ้าน แต่ก่อนเข้าบ้านนั้นเอ ขอเข้าห้องน้ำก่อน แปลกตรงที่เอมีอาการตาขวางๆ ชอบกลตอนนี้ เอบอกว่าเอรักบี รักพี่ทุกๆ คน เอสนุกที่สุดเลยวันนี้...และมีความสุขที่สุขด้วย..แต่บีก็ไม่ได้สนใจอะไร
และพาเอขึ้นไปนอนบนบังกะโลที่เป็นแบบชั้นลอย เอนั้นจับมือบีแน่นตลอดเวลา
และมือเอก็เย็นมากด้วย แต่พอเอนอนได้ไม่ถึง 10 นาที เอเป็นชักตัวเกร็งขึ้นมา
มีอาการกัดฟัน เห็นแล้วน่ากลัว บีกับซีก็เลยเอาหวีมาให้กัด เพื่อจะได้ไม่กัดลิ้นตัวเอง

บีก็เอาผ้าเย็นเช็ดหน้าให้ ระหว่างที่เช็ดหน้าไปบีก็บ่นไป

แต่พอบีเอาพาเช็ดหน้า ออกจากหน้าเอเท่านั้น ตาเอก็เหลือกขึ้นมาและพูดว่า "กูขอสาปแช่งทุกคน ทุกคนลบหลู่ดูหมิ่นไม่เกรงใจกู" แม่งานที่พามา (พี่เค้าเป็นคนมีองค์) ก็ถามว่าจะให้ทำอย่างไร เอบอก ให้จุดธูป 9 ดอกกลางแจ้ง แม่งานจึงบอกว่า เราบอกกล่าวแล้วแต่ไม่ได้จุดธูป พวกเรามาเที่ยวกันจะเอาธูปมาทำไม แต่ดูเหมือนว่าเอไม่พอใจ แล้วดิ้นอย่างกระสับกระส่าย จนพี่เจ้าของที่ดูแลบ้านที่รู้จักไปเอาธูปมาจุดให้ เอจึงหายและร้องไห้ แต่สักพักเอก็เป็นอีกเป็นๆ หายแบบนี้ประมาณตี 2 เกือบตี 3 ได้ จนแม่งานถามเอว่า คุณเป็นใครมาจากไหน

เอบอกว่า (เสียงที่บอกไม่ใช่เสียงของเอ เสียงออกจะทุ้มๆ ช้าๆ ฟ้งแล้วเย็นๆ..)

"เราเหงา เราอยากมีเพื่อนเล่น เราเห็นพวกนี้เล่นสนุกสนานเราเลยมาเล่นด้วยโดยแฝง ที่ร่างของเอ เราว่ายน้ำสนุกสนานมีความสุขมากเลย เราจะเอาคนนี้ไปอยู่กับเราด้วยเราอยากมีเพื่อน.." แม่งานบอกว่าจะเอาเด็กคนนี้ไปได้อย่างไรกัน เขามีเพื่อนๆ มีพี่ๆ อยู่กันทุกคนไม่ให้เอาไปหรอก" แต่เอก็ยังบอกว่า "ต้องไป ต้องไปให้ได้"

แม่งานจึงตอบกลับไปว่า "ทุกๆ คนที่อยู่ที่นี้มาเที่ยวกัน คุณต้องอะไรเรา

จะทำบุญแผ่ส่วนกุศลไปให้" เอบอกว่า "เราต้องการให้เด็กคนนี้ซื้อโลงศพให้และ
ถือศีล 7 วัน" แม่งานก็ตอบตกลงทันที จากนั้นเอก็หายเป็นปกติ บีถามอะไรเอ
เอก็ไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น นอกจากบอกบีว่า "บีหายไปไหนมาเอไปเที่ยวกับผู้หญิงคนหนึ่งผมยาว ใส่รองเท้าผ้าใบ เราเดินเล่นแล้วก็เล่นน้ำกันสนุกมากเลย จนได้ยินเสียงใครเรียกชื่อเราก็เลยตื่นเลย" พอประมาณตี 3 กว่าได้แล้ว พวกผู้ใหญ่จึงให้เด็กๆ นอนพักผ่อน และตอนเช้าเราจะ กลับกรุงเทพฯ กันเลย พอถึงกรุงเทพฯ..แม่งานให้เอไปทำบุญตามที่บอกไว้และ ถือศีลกัน 7 วัน แม่งานบอกว่าผู้หญิงคนนั้น ชื่อว่า ดาวราย มิ่งขวัญ ตกน้ำตาย เมื่อวันที่ 6 ก.พ 2512 (ถ้าเราจำไม่ผิดนะ) ....และบอกพวกเราว่าห้ามก่อ เจดีย์ทรายอีก เพราะเจดีย์ทรายนั้นก่อให้คนตาย ส่วนใหญ่จะก่อกันที่วัด... สำหรับเอเป็นช่วงลมพัดลมเพ...และมีอะไรๆ ที่ผูกพันและสมพงศ์กัน กับคุณดาวราย จึงได้มาเจอกัน..


ขอขอบคุณประสบการณ์ผี ๆ จาก
เว็บไวด์พลังจิตดอทคอม