วิญญาณสยอง

"อวภาส์" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกเมื่อพบภูตพเนจร

ดิฉันมีคอนโดฯ อยู่สุขุมวิท เป็นห้องชุดที่สวยมากเทียบเท่ากับห้องสวีตในโรงแรม 5 ดาวเลยละ ปกติดิฉันอยู่คนเดียวค่ะ สบายมาก ไม่เคยกลัวอะไรเลย เพราะที่นี่มีบริการรักษาความปลอดภัยที่วางใจได้ พวกขโมยขโจรจะเข้ามาน่ะยากเอาการอยู่

ส่วนเรื่องผีสางนางไม้ก็ไม่รู้จะกลัวไปทำไม เกิดมายังไม่เคยเห็นซักตัว!

แต่แล้วเมื่อสามเดือนนี้เอง ชีวิตและความเชื่อมั่นก็ต้องเปลี่ยนไป...สิ่งที่ไม่เคยเห็นก็ได้เห็นจนทำให้กลัวแทบตาย...กลัวจนอยู่คนเดียวไม่ได้อีกเลยค่ะ

เจ้าหลานชายวัยรุ่นนั่นแหละ ตัวดี...

ตอนนั้นดิฉันต้องไปดูงานที่ฝรั่งเศส ไปแค่สิบกว่าวันเท่านั้นเอง ระหว่างนั้นเจ้าดู๋-หลานชายสุดเลิฟขอมาอยู่เพื่อใช้คอมพิวเตอร์และอินเตอร์เน็ตของดิฉันทำรายงานกลุ่มของมหาวิทยาลัย...แหม! หลานแท้ๆ และไม่สำมะเลเทเมาเรื่องเหล้ายา ไว้ใจได้ 12 วันของการดูงานผ่านพ้นไปด้วยดี ดู๋มารับที่แอร์พอร์ต ช่วยกุลีกุจอตัวเป็นเกลียว น่ารักมาก พอกลับคอนโดฯ ก็พอใจ และนึกชมเชยที่หลานดูแลให้อย่างดี ไม่มีรกเลอะเทอะ ทุกอย่างดูเนี้ยบเหมือนเดิม ทั้งที่เขาบอกว่าพาเพื่อน 4-5 คนมาทำงานอยู่ที่นี่ด้วยกันตั้งหลายวัน หลังจากช่วยยกสัมภาระ พอดิฉันกลับเข้าห้องเรียบร้อยแล้ว ดู๋ก็กลับบ้านไปพร้อมกับของฝากที่ถูกอกถูกใจอย่างล้นเหลือ...ดิฉันเชื่อภาษิตจีนค่ะ

"เดินทางไกลมีขนนกมาฝากอันเดียว นับว่ามีน้ำใจ"

เมื่ออยู่ตามลำพังก็รู้สึกสบายอย่างบอกไม่ถูก อยู่คนเดียวก็ดีอย่างนี้แหละค่ะ มันเป็นความเป็นส่วนตัวที่แสนสุขใจ...ดิฉันเปิดน้ำอุ่นจนเต็มอ่างน้ำ แล้วโรยเกลือหอมกลิ่นลาเวนเดอร์ลงไป ก่อนจะนอนแช่ให้ร่างกายคลายความเมื่อยล้า...ขณะหลับตา ปล่อยใจให้ล่องลอยในความสุขสงบ ดิฉันรู้สึกเหมือนว่ามีใครอยู่ในห้องนั่งเล่น เอะใจจนต้องผงกหัวขึ้นมานั่งฟัง...นั่นไง! เสียงเดิน...เสียงนั่งลงบนโซฟาชัดๆ

เอ๊ะ! เป็นไปได้ยังไง...เราล็อกประตูเรียบร้อยแล้วนี่นา!

ด้วยความงงงันผสมกับรู้สึกกลัวนิดๆ ดิฉันรีบลุกจากอ่างน้ำ คว้าเสื้อคลุมผ้าขนหนูให้มิดชิดแล้วค่อยๆ ย่องออกไปดู...ทั่วบริเวณห้องชุดของดิฉันสว่างไสว และไม่มีใครอยู่สักคนเดียว ต้องเดินสำรวจดูทุกห้องจนมั่นใจ สงสัยว่าเราจะหูฝาดหรือไม่ก็ประสาทหลอน ดิฉันแต่งตัวเป็นเสื้ออยู่บ้าน ไม่แช่ต่อแล้วค่ะน้ำอุ่นน่ะ ปล่อยทิ้งลงท่อไปเลย แล้วหันไปคว้าสลัดผักในตู้เย็นออกมานั่งกินบนโซฟาหน้าทีวี ดูทีวีไปกินไปแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน...ดีนะที่ดู๋จัดการซื้อผัก ผลไม้และอาหารกล่อง รวมทั้งน้ำส้ม นมสด มาใส่ตู้เย็นไว้ให้ในวันก่อนที่ดิฉันจะกลับมานี่

นั่งอยู่หลายชั่วโมง เหลือบดูนาฬิกาเกือบตี 3 แล้ว! เข้านอนดีกว่า พรุ่งนี้ตื่นสายได้ไม่ต้องไปทำงาน ขอพักให้สบายตลอดวัน

ดิฉันปิดทีวี แสงไฟในจอดับวูบเหลือแต่จอพลาสม่าว่างเปล่า ความเงียบคล้ายจะถาโถมเข้ามา...ทันใดนั้น เงาสะท้อนก็ปรากฏขึ้นเหมือนเราส่องกระจก ดิฉันเห็นตัวเองและแบ๊กกราวน์ข้างหลังทั้งหมดในห้อง และที่น่าตกใจคือมีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ชิดกับหลังดิฉัน...เธอโผล่หน้ามาครึ่งๆ ราวกับกำลังหลบข้างหลังแล้วแอบมองยังงั้นแหละค่ะ ดิฉันตกใจจนเสียหลัก จากท่านั่งหงายลงไปนั่งแผละกับพื้น...

ไม่มีใครเลยจริงๆ ดิฉันอยู่ลำพังตัวคนเดียวแท้ๆ

ขนลุกเกรียว อากาศในห้องดูจะหนาวเยือกพิกล...นี่มันอะไรกัน? ดิฉันบอกตัวเองว่าคงตาฝาด แต่ในใจเริ่มหวาดระแวง เป็นอันว่าคืนนั้นเปิดไฟห้องข้างนอกไว้ แล้วตัวเองก็เข้าห้องนอน ดับไฟมืด ล็อกประตูแน่นหนา...ดิฉันนอนเปิดไฟไม่ได้ค่ะ แสงไฟมันแยงตา ตอนนั้นแค่หวาดๆ ยังไม่กลัวอะไรมากมาย ก็เลยหลับผล็อยไปง่ายๆแต่แล้วก็ต้องตื่นเพราะมีเสียงร้องไห้อยู่นอกห้อง...ดิฉันลืมตาตื่นเต็มที่ เสียงนั้นก็ยังอยู่ มันดังที่ประตูห้องนอนนี่เอง! พอมองที่ช่องใต้ประตูก็เห็นมีเงาเหมือนมีใครนั่งพิงอยู่ ดิฉันขยับ...เงานั้นก็เคลื่อนไปอีกด้านหนึ่งคล้ายจะลุกหลีกทางให้ ดิฉันมือเย็นเฉียบ เอาหูแนบบานประตู มือหนึ่งก็จับลูกบิด แล้วตัดสินใจเปิดแง้ม...

ทันทีที่เปิดประตู มีผู้หญิงคนหนึ่ง ลักษณะเปียกโชกทั้งตัวยืนประจันหน้า! ที่จำได้ติดตาที่สุดคือ...เธอไม่มีลูกตาค่ะ! ปากสีดำเผยอนิดๆ มีน้ำใสๆ ไหลรินออกมาช้าๆ

สติดิฉันพลันดับวูบ!!

กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็รุ่งเช้า ดิฉันยังนอนกองอยู่กับพื้น...เรื่องของเรื่องก็คือ ตอนดิฉันไปฝรั่งเศสดู๋พาเพื่อนมาทำงานกลุ่มหนึ่งที่นี่ พอเซ็งๆ พวกเขาก็เล่นผีถ้วยแก้วกัน...เขาเชิญวิญญาณ และวิญญาณที่มาเข้าบอกว่าเป็นผู้หญิงจมน้ำตายใกล้ๆ กับที่นี่ ด้วยความตกใจเพื่อนบางคนปล่อยมือจากถ้วย...และถ้วยแก้วก็ล้มหงาย...

ไม่มีการเชิญวิญญาณกลับ ฉะนั้นเขาก็อยู่ที่นี่เลยน่ะซีคะ!

ดิฉันขอให้เพื่อนที่เชื่อเรื่องแบบนี้พา "อาจารย์" มาทำพิธี ไม่รู้ว่าได้ผลหรือเปล่า แต่ทุกวันนี้ดิฉันต้องให้น้องสาวเข้ามาอยู่ด้วย และบางวัน...เจ้าดู๋ตัวดีนั่นแหละที่ต้องมาอยู่เป็นเพื่อนดิฉัน น่าโมโหจริงๆ ค่ะ!


ขอขอบคุณประสบการณ์เรื่องเล่าผี ๆ จาก
เว็บไซด์ผีดุดอทคอม