เงาสยอง

"นายตี๋" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากหอพักรังสิต

ผมมีเพื่อนชื่อ "ต๋อง" เป็นนักเรียนต่างจังหวัดที่ต้องเข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯ เขาอยู่หอแถวรังสิต ทำท่าเหมือนกลัวอะไรบางอย่าง...กลัวมากจนขอร้องให้ผมไปอยู่เป็นเพื่อนบ้านผมอยู่ลาดพร้าวต้นๆ ถือว่าไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยนัก ผมเคยอยู่หอแต่แม่ไม่อยากให้ไปอยู่ ฉะนั้น เมื่อเรียนมหาวิทยาลัยได้แค่เดือนเดียว แล้วผมจะไปอยู่กับเพื่อน แม่จึงไม่พอใจอย่างแรง แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง
ผมต้องยืนยันกับแม่ว่าต๋องเป็นคนดี เป็นเด็กเรียนที่ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ใครชวนไปไหนก็ไม่ไป จนไม่มีใครอยากจะคบมันแล้ว นอกจากผมคนเดียวที่สงสารหน้าเซียวๆ ของมัน อีกอย่างหนึ่ง ผมบอกแม่ว่าจะไปอยู่กับต๋องแค่ชั่วคราว อาจจะแค่ 2-3 วันเท่านั้นด้วยซ้ำ เพราะต๋องขี้กลัว...มันอาจจะแปลกที่แปลกทางก็ได้!

"วันแรกที่ผมเดินเข้าไปในห้องของต๋อง มันคล้ายจะไม่มีอะไร แต่รู้สึกอึดอัดยังไงชอบกล...

ห้องของต๋องอยู่ชั้น 3 ริมสุดของตึก มีหน้าต่างเปิดได้สองด้าน ดูดีออก อย่างน้อยอากาศก็ถ่ายเทสะดวก นับว่าโชคดีที่ได้ห้องนี้ด้วยซ้ำ แต่อะไรทำให้อึดอัดก็ไม่รู้?เออ...จะว่าต๋องทำห้องสกปรกรุงรังก็ไม่ใช่ เขามีระเบียบเรียบร้อย สมบัติพัสถานก็ไม่มีอะไรมากสักหน่อย ห้องโล่งกว่าห้องผมที่บ้านตั้งเยอะ

"ผมขอสรุปว่าห้องของต๋องไม่ค่อยน่าอยู่เลยครับ!

มันเป็นแค่ความรู้สึก...ความรู้สึกลึกๆ ในใจที่ขัดแย้งกับสถานที่อย่างมากที่สุด...คุณคิดดูเถอะว่าคุณไปอยู่ในห้องที่สว่างไสว ไม่อบอ้าว ทุกอย่างจัดเข้าที่ไม่มีอะไรเกะกะลูกตา แต่คุณรู้สึกเหมือนมีอะไรมากดทับ ไม่มีความปลอดโปร่งสบายใจซะเลย ในห้องนี้มีห้องน้ำในตัวด้วยครับ แม้จะเล็กแคบแต่ก็สะดวก นับว่าเป็นอีกหนึ่งโชคดีที่ไม่ต้องไปใช้ห้องน้ำรวม เย็นนั้น พอเลิกเรียนเราก็หาอะไรกินกัน แล้วเดินโต๋เต๋อยู่แถวห้างสรรพสินค้ากันหน่อย พอทุ่มกว่าๆ เราก็กลับหอ...ขึ้นบันไดครับ ไม่ได้ขึ้นลิฟต์ บรรยากาศในหอไม่ถึงกับเปล่าเปลี่ยวนัก มีคนเดินเข้าเดินออกตลอดเวลา ไฟก็สว่างไสวดี

"พอถึงห้องของต๋อง ตอนเปิดประตูเข้าไปผมเห็นคล้ายเงาคน หลบวูบหายเข้าไปทางห้องน้ำ...

ผมอาจจะตาฝาดก็ได้! ขณเดียวกัน ต๋องก็เอื้อมมือไปกดสวิตช์ไฟข้างประตูห้องสว่างโร่ ผมเลยลืมเรื่องเงาแปลกๆ ที่เห็นไม่กี่วินาทีก่อน ต๋องมีทีวีสีเครื่องเล็กๆ ในห้องด้วย แต่เราไม่ชอบดูทีวีเท่าไหร่หรอกครับ ต๋องคว้ากีตาร์มาบรรเลง...พอ 4 ทุ่มเราก็เตรียมตัวเข้านอน ที่นอนของเราก็คือฟูกที่ปูกับพื้น ต๋องให้ผมนอนบนฟูกบางๆ นั่น ส่วนเขานอนกับพื้นได้สบายมาก...เราดับไฟ แล้วทุกอย่างก็เงียบสงัด...
ผมกำลังจะหลับอยู่แล้วเชียว แต่มีเสียงหนึ่งปลุกให้ต้องลืมตาตื่นขึ้น...มันเป็นเสียงกระแอมเบาๆ อยู่ในห้องนี่เอง มันดังมาจากทางประตู ผมมองไปทางนั้นโดยสัญชาตญาณ และแล้วในความมืดสลัว ผมก็เห็นคล้ายผู้ชายตัวผอมๆ สูงๆ ยืนเท้าเอว พิงประตูอยู่...ต๋องขยับมาหาผมแล้วสะกิดให้ดู ขณะที่กดไฟฉายกระบอกใหญ่ กราดแสงไปทางนั้นทันที

"...ที่บานประตูห้องว่างเปล่า ไม่มีอะไรเลย ไม่มีใครจะมาเล่นกล แอบแฝงอยู่ได้ด้วย

แต่พอต๋องปิดไฟ เงานั้นก็ปรากฏขึ้นอีกอย่างน่าขนลุก ผมพยายามเอี้ยวมองว่ามันเป็นแสงสะท้อนอะไรได้ไหม? ก็ไม่มีแฮะ! "เปิดไฟนอนดีกว่าว่ะ" ผมบอกเพื่อน ต๋องก็พยักหน้า เราไม่ได้เปิดไฟนีออนกลางห้อง แต่เปิดโป๊ะไฟอ่านหนังสือ ห้องพอจะสว่างเห็นทุกสิ่งทุกอย่างได้โดยไม่ต้องเพ่ง แต่ก็ไม่สว่างจนแสบตา

"ผมเริ่มรู้แล้วละ ว่าที่ต๋องบอกว่ากลัวน่ะ...เขากลัวอะไร? ผมเองยังบอกไม่ได้ว่าเงานั่นคืออะไรกันแน่ แต่ก็นึกถึงเรื่องผีๆ สางๆ แล้วละครับ

การรับรู้นี้ทำให้ผมเริ่มระแวง ลมที่พัดมาจากพัดลมส่ายไปมามันหนาวเยือกจับใจชอบกล ผมพยายามข่มตาให้หลับ แต่ก็อดลืมตามองไปทางประตูไม่ได้...เชื่อไหมครับว่าผมยังเห็นเป็นเค้าโครงเหมือนคนยืนเท้าเอวพิงประตูอยู่เหมือนเดิม ตลอดคืน ผมหลับสนิทไปเลย เพราะบางทีก็มีเสียงฝีเท้าเดินวนรอบห้อง บางทีได้ยินเสียงเหมือนใครเข้าห้องน้ำ ทั้งที่ต๋องก็ยังนอนหลับกรนอยู่ข้างๆ ที่น่ากลัวสุดๆ คือผมเห็นขาคนข้างหนึ่ง อยู่ในท่าจะก้าวออกมาจากห้องน้ำ มันเกิดขึ้นแวบเดียว แต่ก็เล่นเอาผมตาเหลือก ใจเต้นโครมๆ มือเท้าเย็นเฉียบไปหมดเลยครับ

"ผมนอนไม่หลับอีกเลย เหมือนดูนาฬิกาก็เห็นว่าตี 4 กว่าๆ มันทรมานมากจริงๆ ครับที่ต้องนอนกลัวจนเหงื่อแตกซิกๆ อยู่จนรุ่งเช้า

ต๋องบอกว่า นี่แหละที่ต๋องต้องทนอยู่เป็นเดือน เขามาแบบนี้เกือบทุกคืน แต่ก็ไม่ทำอะไรมากกว่านี้ ผมชมต๋องว่าเก่งจริงๆ เป็นผมละย้ายออกตั้งแต่วันแรกแล้ว ต๋องจะเก่งหรือเสียดายค่าเช่าที่จ่ายล่วงหน้าก็ไม่รู้ละ แต่ทุกวันนี้ผมขอแม่ให้ต๋องมาอยู่บ้านเรา ซึ่งแม่ก็เต็มใจมากๆ เรามีห้องว่างอยู่ห้องหนึ่งยกให้ต๋องไปเลย...อยู่จนเรียนจบนะเพื่อน

"ทุกวันนี้ไม่เฉพาะผมกับต๋องเท่านั้นที่เป็นเพื่อนกัน แม่ผมกับต๋องก็พลอยรู้จัก ถูกชะตา สนิทสนมกันไปเอง...โดนผีหลอกคราวนี้คุ้มครับที่ได้เพื่อนดีๆ เพิ่มขึ้นอีกคน!


ขอขอบคุณประสบการณ์ชวนขนหัวลุกจาก
เว็บไซด์หน้งสือพิมพ์ข่าวสด