ใครอยู่ในห้องพิเศษ?

สวัสดีคับผมมีเรื่องจะมาเล่าครับ เป็นประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับผมโดยตรงครับในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในจังหวัดชลบุรีครับ

มันเกิดขึ้นเมื่อประมาณ พ.ศ.2546 ซึ่งตอนนั้นพี่ของผมประสบอุบัติเหตุรถชนครับ อาการก็หนักพอดูคับ ต้องเข้ารับการผ่าตัดหลายรอบกว่าอาการจะดีขึ้น ช่วงนั้นผมเลยต้องนอนเฝ้าพี่ผมเกือบทุกวันครับ คนที่ไปเฝ้าก็จะมีเพื่อนผมและพี่อีกคนครับ โดยส่วนใหญ่พวกผมจะเฝ้ากันตอนกลางคืนครับ เพราะเหมือนได้นอนแอร์ไปในตัวด้วยครับเลยอาสากันว่าจะเฝ้าช่วงดึกกัน ในวันที่เกิดเหตุเพื่อนผมและพี่อีกคนชวนกันไปหาของกินกันข้างนอก จึงเหลือผมอยู่กับพี่ที่ป่วย ตอนที่เกิดเหตุเป็นเวลาประมาณซัก สองทุ่มกว่าถึงสามทุ่มกว่า ระหว่างพี่ผมที่ป่วยก็ดูทีวีอยู่ ส่วนผมว่าจะออกไปรับลมที่ระเบียงซักหน่อย เพราะว่าโรงพยาบาลมันอยู่ติดทะเลครับ ลมมันเย็นดี ผมก็ออกไปที่ระเบียง

ระหว่างนั้นผมก็คิดไปเรื่อยเปื่อยดูวิวไปพลางๆ และด้วยความอยากรู้อยากเห็นของผม ผมเลยชะเง้อคอไปดูห้องข้างๆ ห้องที่ติดกัน

ซึ่งเป็นห้องพิเศษที่มีขนาดใหญ่ที่สุดและอยู่ติดทะเลที่สุด( ซี่งวิวจะสวยมากถ้ามองจากห้องพิเศษนี้) ผมเห็นไฟมันเปิดอยู่เลยอยากดูชัดๆว่าห้องมันใหญ่และสวยขนาดไหน ทันใดนั้นผมก็เห็นว่ามีคนป่วยพักอยู่ในห้องนี้ครับ เพราะผมเห็นเขากำลังนอนดูทีวีอยู่ ซึ่งผมจำได้แม่นเลยครับว่าเขาใส่ชุดคนไข้และกำลังดูละครของช่อง 7 อยู่ เพราะผมเห็นโลโก้ 3 ห่วง ของช่อง 7ในทีวีได้ชัดเจนมากครับ และทันใดนั้นผมก็ต้องตกใจถึงกับหันหน้ากับออกมาจากห้องนั้นทันทีครับ เพราะว่าคนใข้คนนั้นหันมามองผม ด้วยความที่กลัวเขาจะว่าเอาว่ามาแอบดูอะไร ผมเลยต้องรีบหลบหน้าหนีทันทีครับ หลังจากนั้นผมก็กลับเข้ามาที่ห้องครับ และก็มานั่งดูละครช่อง 7 ระหว่างที่ดูไปผมก็คุยกับพี่ผมที่ป่วยไปพลาง

และผมก็บอกกับพี่ผมว่าเมื่อสักครู่ แอบไปดูห้องข้างๆมา เห็นมีคนนอนอยู่เลยหันหน้ากับมาทันทีนั้นพี่ผมก็บอกว่า....

อ่าวมีคนนอนห้องพิเศษด้วยเหรอ มันไม่มีไม่ใช่เหรอ (พี่ผมจะรู้ครับเพราะว่าตอนที่เข้ามาใหม่ๆ ตอนแรกพี่ผมก็จะขอพักที่ห้องนั้น แต่พอดีทางโรงพยาบาลบอกว่ายังไม่สามารถพักได้เลยต้องมาพักห้องนี้แทน) ผมก็บอกว่า อ่าวก็เมื่อกี้ยังเห็นเขามองมาเลย ระหว่างนั้นพี่อีกคนกับเพื่อนผมก็กลับมาพอดี ผมเลยเล่าเรื่องให้เขาทั้งสองฟัง พอดีช่วงนั้นพยาบาลเข้ามาเช็ดตัวพี่ผมพอดี เพื่อนผมจึงเล่าเรื่องดังกล่าวให้พยาบาลฟัง ทันใดนั้นผมก็ต้องถึงกับตกใจเป็นอย่างมากครับ เมื่อพยาบาลบอกว่าห้องพิเศษปิดปรับปรุงอยู่ ไม่ได้ให้คนใข้เข้าพักมา 3 เดือนแล้ว ซึ่งผมก็แย้งกับทันทีเลยว่าผมเห็นมากับตาครับ ผมยังจำโลโก้ 7 สีได้ชัดเจนถนัดตากับสายตาที่เขาหันมามองผม

พยาบาลได้ยินที่ผมเล่าจึงบอกว่าถ้าไม่เชื่อก็มาดูว่าห้องยังล๊อคกุญแจอยู่เลย

แล้วเมื่อผมไปดูก็ปรากฏว่าห้องล๊อคจริงๆคับ ถึงยังไงก็ตามผมก็ยังยืนยันกับพยาบาลอยู่ครับว่าผมเห็นจริงๆ พยาบาลจึงตัดสินใจเปิดประตูห้องพิเศษและให้ผมเข้าไปดู ทันทีประตูเปิดออกก็จะเห็นว่าไฟปิดหมดทุกดวง ซึ่งต่างจากที่ผมเห็นเมื่อสักครู่ว่าไฟมันเปิด ผมขนลุกทันที และที่สำคัญผมยังโดนพยาบาลต่อว่าอีก ว่าอยากมาหลอกให้พี่กลัวนะ อย่าเป็นเด็กเลี้ยงแกะได้ไหม ห้องนี้เขาไม่ให้พักมา 3 เดือนแล้ว ผมได้ยินดังนั้นผมก็รู้สึกโมโหเป็นอย่างมากเพราะผมยังจำภาพที่ผมเห็นได้แม่น ไม่รู้ผมจะหลอกไปเพื่ออะไร โลโก้ 7 สี เห็นจ่ะๆกับสีหน้าที่หันมามองผม และผมสงสัยจริงๆว่าใครกันแน่ที่ในห้องพิเศษ ไม่มีใครบอกผมได้แม้กระทั่งพยาบาล เรื่องที่ผมจะเล่าก็มีเท่านี้ละครับ เป็นประสบการณ์ตรงที่เจอมากับตัวเอง


ขอขอบคุณเรื่องราวดี ๆ จาก
ช็อคเอฟเอ็มออนไลน์ดอทคอม