ประสบการณ์กับอาจารย์ใหญ่

ครั้งหนึ่งข้าพเจ้าได้มีโอกาสเข้าไปห้องที่ไว้ศพอาจารย์ใหญ่

ตามคำชวนของเพื่อน ว่าที่คุณหมอ นักศึกษาแพทย์มหิดล

พอเข้าไปถึงก็เห็นอาจารย์ใหญ่นอนเรียงรายกันมากมาย

บรรยากาศวังเวง และชวนขนลุกยิ่งนัก

ตอนนั้นอยู่ในช่วงโพล้เพล้ แลมีกลุ่มเพื่อนข้าพเจ้า 4 คนเท่านั้น

ศพทั้งหมดไม่ได้เป็นศพสดๆ แต่ถูกอาบน้ำยาบางอย่าง

ทำให้ดูเหมือนไม้แห้งๆสีน้ำตาล มีกลิ่นน้ำยาโชยตลบอบอวล

แรกๆข้าพเจ้าไม่กล้าสัมผัสศพเพราะความกลัว

ไม่เหมือนว่าที่คุณหมอที่ดูเฉยๆ เพราะชินชาแล้ว

แต่ในที่สุดก็ลองสัมผัสดูนิดๆ พบว่าแข็งๆ แต่ก็นุ่มพอที่จะให้

มีดผ่าตัดของนักศึกษาแพทย์ เจาะเข้าไปสำรวจกายวิภาคได้

ส่วนสมองที่ไม่สามารถไว้ในตัวศพได้ เนื่องจากน้ำยา

ไม่สามารถป้องกันไม่ให้สมองเน่าได้ ถูกดองเก็บในถังข้างศพ

อันนี้ข้าพเจ้าไม่กล้าดู ไม่รู้เป็นยังไง พอเห็นภาพสมองแล้วจะเป็นลมทุกที

ข้าพเจ้านึกสงสัยว่าหัวกะโหลกมนุษย์แข็งมาก เอาสมองออกมาได้อย่างไร

ว่าที่คุณหมอตอบว่า เวลาเรียนจะแบ่งเป็นกลุ่มๆ

อันนี้ต้องอาศัยแรงนักศึกษาชาย ใช้ขวานเฉาะสมองออกมา

พออยู่ได้สักพัก สำรวจจนพอใจ ก็พากันขอตัวกลับ

คืนนั้นจึงได้กลิ่นน้ำยาอาบศพทั้งคืน ทำให้นอนไม่หลับเลย

จนมาคืนที่ 3 ก็นอนไม่หลับ ทนไม่ไหวแล้ว

จึงเล่าให้ป้าฟัง ป้าตกใจมาก ถามข้าพเจ้ายกใหญ่ว่า ทำไมถึงไปดู?

ได้ขอขมาขออนุญาตเขาก่อนหรือไม่? ทำอะไรที่ไม่สมควรบ้างหรือเปล่า?

ข้าพเจ้าตอบว่าไม่ได้ขอขมา ป้าตกใจมาก จึงให้ข้าพเจ้า

ไปทำสังฆทาน อุทิศให้อาจารย์ใหญ่ กลิ่นอาบศพดังกล่าวจึงหายไป

ไม่มารบกวนข้าพเจ้าอีกเลย


ขอบคุณเรื่องเล่าจาก shoucream
บล็อคแก๊งดอทคอม