วิญญาณเด็กผู้หญิงในป่าช้ามาขอส่วนบุญ

ผมมีประสบการณ์เกี่ยวกับวิญญาณที่เป็นเรื่องจริงซึ่งได้เกิดขึ้นกับตัวผมเองมาเล่าให้ฟังกันเพื่อเป็นเครื่องยืนยันว่าวิญญาณมีจริงเราจะได้ไม่ประมาทรีบทำบุญทำกุศลก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้ทำ............................

เมื่อประมาณปีพ.ศ.2529 ผมได้มีโอกาสได้บวชเป็นพระภิกษุ

ในบวรพระพุทธศาสนาอยู่ได้สามพรรษาเหตุเกิดตอนผมบวชใหม่ ๆ ได้ประมาณสองสามเดือน กุฎิที่ผมจำพรรษานั้นอยู่ติดกับป่าช้าเป็นเรือนไทยโบราณมีทั้งหมดสามห้องแต่ไม่มีพระอยู่ใช้เป็นที่เก็บของสองห้องเหลือห้องริมก็ติดป่าช้าเปิดหน้าต่างก็เห็นเชิงตะกอนเผาผีแบบโบราณหญ้าก็รกครึ้มมีต้นไม้ใหญ่ขึ้นอยู่เต็มมองไปเห็นซองบรรจุศพที่ยังไม่ได้เผาเรียงเป็นแถวบรรยากาศวังเวงมากตกเย็นจะไม่มีใครเดินผ่านเลยแต่สำหรับผมกลับชอบเพราะเงียบดีเหมาะสำหรับการอ่านหนังสือและปฎิบัติธรรม เตียงนอนก็เป็นไม้ฝาโลงศพที่ทางวัดไม่ได้เผาไปด้วยนำมาต่อกันสองแผ่นน่านอนไหมครับ

มีอยู่คืนหนึ่งเมื่อผมได้สวดมนต์ทำวัตรเสร็จเตรียมตัวที่จะจำวัด

ยังไม่ทันที่ผมจะหลับกำลังเคลิ้ม ๆ ก็เห็นที่หน้าต่างข้างตัวผมซึ่งเปิดไว้รับลมมีร่างของเด็กผู้หญิงได้มาปรากฏตัวมองมาที่ผม เธอมีหน้าตาที่เศร้าหมองมากแต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรสักพักเธอก็หายไป ผมก็ได้แต่แผ่เมตตาให้เธอไปรุ่งเช้าเมื่อทำกิจเสร็จผมก็ได้เข้าไปหารองเจ้าอาวาสและได้สอบถามท่านว่าในป่าช้ามีศพเด็กผู้หญิงไหม ท่านก็เล่าให้ผมฟังว่ามีอยู่ศพหนึ่งตกน้ำตายโดยมากับพ่อแม่พายเรือมาไม่ทราบอย่างไรพลัดตกน้ำพ่อแม่ช่วยไม่ทันหลังจากนั้นก็ได้นำร่างของเธอห่อเสื่อแล้วนำมาเก็บไว้ในป่าช้าจนบัดนี้ยังไม่เห็นพ่อแม่เด็กมาอีกเลย ด้วยความสงสัยว่าจะใช่เด็กที่มาให้ผมเห็นหรือเปล่าผมจึงได้เดินเข้าไปหาดู ผมเดินแหวกหญ้าคาสุงท่วมเอวค่อย ๆ หาไปจนทั่วและแล้วด้านในสุดของป่าช้าผมก็ได้เห็นรูปของเด็กผู้หญิงคนนั้นจริง ๆ

ติดอยู่ที่ซองเก็บศพระบุชื่อ ด.ญ.น้ำฝน แซ่ลี้ อายุ 5 ขวบ

ผมจำเธอได้ติดตามาจนทุกวันนี้ พ่อและแม่ของเธอคงไม่มาทำบุญให้เธอเลยร่างเธอก็ยังไมได้เผาเธอคงจะทรมาณมากเห็นแล้วสงสารเธอมาก ต่อมาผมก็ได้นิมนต์พระในวัดมา 4 รูปและได้ให้ท่านช่วยชักผ้าบังสุกุลให้แก่เธอแล้วผมก็ได้กรวดน้ำอุทิศบุญให้แก่เธอ และทุก ๆวันหลังทำวัตรสวดมนต์นั่งสมาธิทุกครั้งก็ได้อุทิศบุญให้เธอทุกวัน จนกระทั่งผมได้ย้ายเข้ามาปลูกกุฏิอยู่ในป่าช้าติด ๆ กับที่เก็บศพของเธอ

จากนั้นไม่นานมีอยู่คืนหนึ่งเธอก็ได้มาปรากฎกายให้เห็นอีกครั้งหนึ่ง

แต่คราวนี้เธอแต่งตัวสวยเชียว นุ่งกระโปรงสีแดงสวมเสื้อสีขาวถักผมเปียน่ารักมายืนยิ้มให้ผม.....แล้วเธอก็พูดขึ้นว่า ขอบคุณค่ะหนูจะไปเกิดแล้วจากนั้นร่างของเธอก็ค่อย ๆ เลือนหายไปแล้วก็ไม่เคยมาให้เห็นอีกเลยจนเมื่อผมลาสิกขามาจนบัดนี้ไม่รู้ว่าร่างของเธอได้ถูกเผาไปหรือยัง นี่คือประสบการณ์ที่ผมได้พบมากับตัวเองยืนยันได้ว่าตายแล้วไม่สูญแน่นอนบุญบาปมีจริง ชาติหน้าภพหน้ามีแน่นอน ขอท่านทั้งหลายจงอย่าประมาทกับชีวิตเร่งทำความดี สร้างบุญกุศลให้มากที่สุดอย่ารอให้คนอื่นทำให้เราเลยนะครับ

สุดท้ายบุญกุศลใดที่ผมได้ทำมาด้วยดีแล้วทุกภพทุกชาติขออุทิศบุญนี้ให้แก่วิญญาณของเด็กหญิงน้ำฝน แซ่ลี้ไม่ว่าเธอจะไปเกิดภพภูมิใดก็ตามจงอนุโมทนาในบุญนี้ด้วยเทอญ และขอบุญนี้จงเกิดแก่ทุกท่านที่อ่านข้อความนี้ ตลอดจนวิญญาณทั้งหลายที่ไม่มีใครทำบุญให้จงพ้นทุกข์พ้นเวรด้วยเทอญ...สาธุ


ขอบคุณเรื่องราวจาก
พลังจิตดอทคอม