หนู...รักพ่อ

เรื่องจริงจากหนังสือ

พี่รุ่งอุษาเราให้เราฟังว่า สามีของเธอเช่ากุมารทองมาจากวัดแห่งหนึ่ง หน้าสะสวย พอซื้อมาแล้วนำไปไว้ในห้องพระ จนกระทั่งวันหนึ่ง มีเพื่อนมาเยี่ยมที่บ้าน พอเดินเข้าไปในห้องพระก็ทักขี้นมาว่า

"เอามาเลี้ยงไว้ทำไม มันไม่ดีนะ"

สามีของพี่รุ่งก็บอกว่า เขาไม่รู้ คิดว่ามันสวยดีก็ซื้อมา ไม่คิดว่าจะมีอะไรก็เลยเอามาเก็บไว้ในห้องพระ เพื่อนของพี่ก็บอกว่าให้เอาไปทิ้งซะ พวกนี้เลี้ยงแล้วไม่ดี ทำให้บ้านไม่ดีไปด้วย สามีของเธอเลยเอามาไว้ที่ห้องรับแขก ปรากฎว่าพอพี่รุ่งเอาลูกชายคนเล็กมาอาบน้ำ แกทำท่าเหมือนกลัวอะไรสักอย่างหนึ่ง พี่รุ่งจึงเดาว่า คงเป็นกุมารทองแน่ ก็เลยเอ็ดขึ้นมาลอยๆ ว่า

"นี่อย่ามารังแกน้องนะ! เดี๋ยวเอาไปทิ้งเลย!"

พอวันต่อมา ป้าของเด็กก็มีอาการเหมือนเด็กเล็กๆ เข้ามากอดสามีของพี่รุ่ง และพูดเป็นเสียงเด็กว่า

"พ่อจ๋า อย่าทิ้งหนูนะ ขอหนูอยู่ที่นี่"พูดซ้ำหลายๆ ครั้ง

แล้วพูดอีกว่า"ไม่ได้รังแกน้องสักหน่อย หนูมาช่วยพ่อ หนูไม่เคยทำไม่ดี ไม่เคยทำให้พ่อเสียหาย"แล้วแกก็ล้มลง

ป้าเป็นบ่อยมาก และทุกครั้งที่พูดถึงกุมารทอง ก็จะมีอาการเป็นแบบนี้อยู่ทุกครั้ง พี่รุ่งเลยให้ป้าเอาไปไว้ในห้องของแก แต่พอพูดถึงกุมารทองทีไรก็จะโดนเข้า-สิงแล้วพูดว่า"พ่อจ๋าให้หนูอยู่ที่นี่เถอะ อย่าเอาหนูไปทิ้งเลย หนูไม่ทำความเดือดร้อนให้พ่อหรอก"

ทุกวันนี้ ทุกคนในบ้านของพี่รุ่งจะไม่กล้าพูดเรื่องกุมารทองอีกเลยเพราะสงสารป้า โดยเข้าสิงทีไร แกหมดแรงเหนื่อยอ่อนทุกที(และก็ยังไม่ได้นำกุมารทองไปทิ้งหรือให้ใคร)