เพื่อนมาหา

"ต๊ะ" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากปิ่นเกล้า

เมื่อสามปีที่แล้วผมไปเช่าห้องอยู่แถวปิ่นเกล้า ดงหมอนวดแผนโบราณ เดี๋ยวนี้นิยมเรียก "แผนไทย" ไปแล้ว...เปล่า! ไม่ใช่เล่าเรื่องหมอนวด แต่เป็นเรื่องแปลกและน่ากลัวสุดๆ เท่าที่ผมเคยเจอะเจอมาก่อนในชีวิต

แหม...ก็โดนผีหลอกเต็มตาน่ะซีครับ!

ที่น่างุนงงเล็กน้อยก็คือ ผีดุมหากาฬที่หลอกหลอนผมน่ะไม่ใช่ผีในห้องผม แต่ดันผ่าไปจ๊ะเอ๋ในห้องไอ้หลิม-มอเตอร์ไซค์ข้างห้องซะฉิบ

สาเหตุสำคัญมาจากเรื่องสุราอันว่าเหล้า ดื่มค่ำเช้าพยาธิตาย เผลอๆ ก็คนดื่มน่ะแหละที่ตาย เพราะโดนโรคภัยเร้ารุม ทั้งโรคตับ โรคหัวใจ โรคเบาหวาน โอย...สารพัดละคุณ! ที่แน่ๆ คือเสียเงินทอง เสียเวลา ไปจนถึงเสียการเสียงาน จนถึงเสียผู้เสียคนก็มี

พูดก็พูดเถอะครับ เรื่องดีชั่วทั้งหลายแหล่น่ะ คนเรารู้ดีทั้งนั้น...เสียอย่างเดียวที่ทำแต่เรื่องดีๆ ไม่ได้น่ะซี ส่วนเรื่องชั่วๆ หรือครึ่งดีครึ่งชั่วน่ะ มันทำง่ายกว่ากันเยอะเลย

ผมกับไอ้หลิมก็เช่นกัน!!

ชายโสดทั้งคู่นี่ครับ ตกเย็นๆ อ้างว่าไม่รู้จะทำอะไรเลยตั้งวงห้องผมมั่ง ห้องมันมั่ง บางทีผมก็หิ้วหงส์ทองขวดใหญ่ไปห้องมันที่อยู่ริมทางชั้นล่าง ไอ้หลิมเป็นแฟนร้านสะดวกซื้อ โดยเฉพาะกับแกล้มง่ายๆ อย่างมันทอด แหนม ถั่วอบเกลือ ฯลฯ

บางวันก็จัดรายการอีสานบ้านเฮา ส้มตำปลาร้า ซุบหน่อไม้ ลาบ ก้อย ตับหวาน เนื้อเค็ม มีข้าวเหนียวปั้นจิ้ม...เหล้าคำกับคำ เดี๋ยวก็นอนกลิ้งฝันหวานสบายแฮ

อ้อ! กับแกล้มง่ายๆ จากร้านสะดวกซื้อน่ะ ไอ้หลิมทั้งซื้อตุน ทั้งเหลือจากวันก่อน...ไม่ว่าอะไรขาดแคลน ไอ้หลิมขยันออกไปซื้อที่ปากซอยมาเพิ่มเติม แหม! มันไปเร็วมาเร็วยังกะเหาะได้แน่ะคุณ

นิสัยเอื้อเฟื้อไม่เอาเปรียบใครนี่เองที่ทำให้ไอ้หลิมมีเพื่อนฝูงเยอะแยะ มันอยู่ที่นั่นก่อนผมเกือบปีแน่ะ ก่อนหน้านั้นมันมีเพื่อนมาอยู่ด้วยทีละคนสองคน หมุนเวียนกันมาเรื่อยๆ แต่แยกย้ายกันไปหมด ไอ้หลิมไม่เหงาหรอกครับเพราะมีเพื่อนมาร่วมวงบ่อยๆ

โธ่! ไม่มีใครมาก็ผมนี่ไงครับ ขาประจำทุกเย็นเชียว!

ผมชอบห้องเพื่อนตรงที่มีคำขวัญสนุกๆ แพรวพราวเต็มข้างฝา ลายมือโย้เย้ตัวโตๆ มองเห็นก็รู้ว่ามีคนมือคันหลายคน อาจจะเป็นคนที่เคยอยู่ หรือไม่ก็ฝีมือเพื่อนฝูงไอ้หลิมนั่นแหละครับ...ถึงจะไม่แปลกใหม่อะไรก็ชวนอ่านไม่หยอกจะบอกให้...ลองอ่านเล่นๆ ดูซีครับ

อย่าดื่มสุราในขณะขับรถ เพราะจะทำให้เหล้าหก

รถติดเป็นมรดกไทย อนุรักษ์ไว้ให้ลูกหลาน

ถนนคือการศึกษา ปริญญาคือใบสั่ง

คนลงที่ป้าย ควายลงไฟแดง

นางฟ้าอยู่ในรถ แม่มดอยู่บ้าน (ฮา)

มีอีกเยอะครับ แต่ขอคัดมาฝากแค่หอมปากหอมคอ...ตอนบ่ายวันเกิดเหตุฟ้าครึ้มลมพัดอู้ๆ ไม่รู้ว่าฝนจะประเคนลงเมื่อไหร่ ผมหิ้วหงส์ทองไปโจ้กับไอ้หลิม เวลาผ่านไปราวครึ่งกลม พวกกับแกล้มง่ายๆ หมดเกลี้ยง โซดาก็ร่อยหรอเต็มที ไอ้หลิมร้องกูเอง...ลุกปราดไปคว้าเสื้อคิวบึ่งรถออกไปทันที

ไม่ถึงอึดใจก็ว่าได้ ผู้ชายรุ่นเดียวกับพวกเรา แต่งเนื้อแต่งตัวมองปราดเดียวก็รู้ว่าอาชีพเดียวกับไอ้หลิม ก็เสื้อวินไงครับที่เด่นหราน่ะ ร่างผอมๆ หน้าเสี้ยมผมกระเซิงเดินยิ้มเผล่เข้ามาถามถึงเจ้าของห้อง ผมก็บอกไปตามตรงว่าเพิ่งออกไปซื้อกับแกล้มหยกๆ เดี๋ยวก็มาแล้ว

หมอนั่นเกาหัวยิกๆ ทรุดนั่งลงร่วมวงอย่างเป็นกันเอง ผมหยิบแก้วจากชั้นข้างฝาส่งให้ แหม...กระเดือกน้ำลายซะถี่ยิบเอง คอเหล้าส่วนมากก็ยังงี้แหละครับ ผมเห็นเขารินเหล้าหนาเตอะเกือบครึ่งแก้ว โซดาไม่ต้องเปลืองเนื้อที่...แหงนหน้ากระดกวูบวาบรวดเดียวหมด ยกหลังมือป้ายมุมปาก ส่งเสียงฮ่า...ออกมาอย่างผาสุก

ปึ้บๆ สองแก้วติดๆ กันก็ลุกขึ้นบอกว่าจะไปดูไอ้หลิมมันหน่อย เดี๋ยวก็หอบของเป็นไอ้บ้าหอบฟางมาหรอก...ว่าแล้วก็ผลุนผลันออกไปจากห้อง เกือบเป็นเวลาเดียวกับที่ไอ้หลิมโผล่เข้ามา ผมมองเห็นก็ร้องเฮ้ย! ไม่เห็นเพื่อนมึงเรอะ?

ไอ้หลิมทำหน้างงเต๊ก...พอผมเล่าเรื่องให้ฟังมันก็หน้าซีดเผือด รินเหล้ามือสั่นระริกสาดเข้าปากโดยไม่แยแสโซดา เล่นเอาเหล้าหกไหลย้อยลงมาถึงปลายคาง...กลืนน้ำลายยากเย็นก่อนจะบอกเสียงแหบแห้งว่า...

ไอ้ล้วนมันโดนรถเมล์บี้หัวเละเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เอง! มันตามไปหาเพื่อนทุกคน กูกำลังนึกเสียวๆ อยู่พอดี...โอย! ใครจะนึกว่ามันจะโผล่มาหากลางวันแสกๆ ยังงี้วะ! บรื๋อออ...


ขอบคุณเรื่องเล่าจากข่าวสด