ทารกในถัง

"ลลิตา" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากเสียงร้องไห้ของทารกที่กองขยะ

เสียงแมวร้องในยามดึกสงัดกลางฤดูหนาว ฟังแล้วมันน่ากลัวจนขนลุก! ดิฉันตื่นขึ้นมาจากห้วงนิทราก็เพราะเสียงนี้เอง ใจคอระทึกและรู้สึกเหนื่อยมากเหลือเกิน...

ใช่แล้วค่ะ! ในนาทีที่เพิ่งตื่นใหม่ๆ เช่นนี้ สมองยังสับสน งงงัน แยกไม่ออกระหว่างความเจริญกับความฝัน เนื้อตัวยังขยับไม่ได้ อย่างมากก็ทำได้แค่ลืมตาจ้องเพดานมืดสลัวแล้วนึกเรียงลำดับ ทบทวนเหตุการณ์

ห้องนอนของดิฉันมีหน้าต่างอยู่ติดกับถนนในซอยค่ะ บ้านเราปลูกสร้างอยู่ในเนื้อที่แคบๆ หน้าต่างห้องนอนจึงห่างจากรั้วแค่ไม่กี่เมตร ส่วนนอกรั้วที่เป็นกำแพงอิฐบล็อกโรยเศษแก้วกันขโมย ก็คือถนนซอยที่กว้างพอจะให้รถยนต์สวนกันได้อย่างฉิวเฉียดเต็มที

เมื่อมองออกจากหน้าต่างห้องนอนบนชั้นสองของบ้านนี้ ก็จะมองเห็นทางสามแพร่งหน้าบ้านอย่างชัดเจน!

ตรงมุมถนนด้านตรงข้ามกับบ้านดิฉัน เป็นกำแพงสีปูนแห้งของเพื่อนบ้าน ซึ่งบ้านในซอยนี้ชอบมาทิ้งขยะ จนเทศบาลต้องจัดถังและรถเก็บขยะมาเก็บกวาดทุกเช้ามืด แต่กระนั้นทุกวี่ทุกวันก็จะมีขยะสุมจนล้น ถึงจะมีถังขยะขนาดใหญ่ถึงสี่ใบวางไว้ให้แล้วก็ตาม

แน่ล่ะ! คนที่มีบ้านอยู่กับกองขยะ ก็ต้องทนทรมานกับกลิ่นเหม็นเป็นธรรมดา...พวกเราชินแล้วค่ะ จะทำใจไม่ได้ก็แต่กลิ่นปัสสาวะที่มีคนโหลยโท่ยทั้งหลาย มายืนแอ่นฉี่รดกำแพงบ้านของเรา ราวกับไร้การอบรม

ที่ร้ายกาจอีกอย่างคือกลิ่นสัตว์เน่า ที่นานๆ จะมีสักที ส่วนมากจะเป็นหมาหรือแมวตายค่ะ...บางคนใส่ถุงดำมัดมาอย่างดี แต่บางคนก็ลากมันมาโยนทิ้งให้อุจาดตาซะงั้น! พอแดดร้อนหน่อยก็ส่งกลิ่นตลบอบอวลไปเชียว ถ้าเกิดวันไหนดิฉันเปิดหน้าต่างไว้แล้วไปเรียนหนังสือ...ตอนเย็นกลับมาจะต้องมีอันหัวเสียเพราะกลิ่นเน่าจะฟุ้งอยู่ในห้องนอน

น่าโมโหจริงๆ พวกที่คิดว่า ทำอะไรตามใจคือไทยแท้ ไม่แยแสว่าจะทำให้คนอื่นเดือดร้อนแค่ไหน จริงไหมคะ?

บ่ายวันหนึ่ง เมื่อราว 4-5 วันมาแล้ว มันมีกลิ่นเน่าอย่างหนึ่งที่ไม่ใช่หนู หมาหรือแมวแน่ๆ ถูกลมพัดโชยมาจากกองขยะ น่าคลื่นไส้จนขนลุกแน่ะค่ะ

แหม! กลิ่นศพมนุษย์นี่มันแตกต่างกับกลิ่นสัตว์ตายชัดๆ เลยนะคะ!

ชาวบ้านแถวนี้และคนที่เดินผ่านกองขยะ ต่างอดรนทนไม่ได้ต้องสำรวจดูว่ามันคืออะไร? แล้วเราก็พบศพเด็กทารกที่เพิ่งคลอดใหม่ๆ หมกอยู่ในถุงดำ!

แม้ตำรวจและมูลนิธิจะนำร่างกระจ้อยร่อยที่ขึ้นอืดไปตั้งนานแล้วก็ตาม แต่ดิฉันยังกลัวไม่รู้หาย ยิ่งตลอด 4-5 วันที่ผ่านมานี่ ดิฉันได้ยินเสียงร่ำลือว่ามีคนโดนผีเด็กหลอกกันหลายรายแล้วล่ะค่ะ

ลุงจ่าที่ขับแท็กซี่มาจอดริมรั้วดิฉันประจำยังเล่าว่า คืนก่อนแกกลับเข้าบ้านตอนตีสาม ขณะที่กำลังล็อกรถก็ได้ยินเสียงเด็กหัวเราะแหะๆ ด้วยสัญชาตญาณก็หันขวับไป แล้วก็ต้องขนหัวตั้งเพราะผีเด็กทารกเอามือเกาะขอบถังขยะ โผล่หน้าเขียวคล้ำขึ้นมา หัวเราะปากดำปี๋อ้ากว้าง...คงอยากให้เล่นด้วยนะคะ

ไม่ทราบว่าเพราะเรื่องนี้หรือเปล่า ที่ทำให้ดิฉันฝันร้ายแทบทุกคืน?!

ก่อนที่จะตื่นมาคืนนี้ก็เช่นกัน ดิฉันจำได้แล้วว่ากำลังฝันเห็นเด็กทารกนอนเดียวดายอยู่ในกองขยะ แกร้องเรียกแม่...แม่...แล้วสะอื้นไห้ คำว่าแม่เปลี่ยนเป็น แอ๊ว...แอ๊ว...เหมือนแมวคราง...มันดังขึ้นๆ จนก้องหู

ขณะลืมตาขึ้น ดิฉันยังได้ยินเสียงนี้อยู่...มันไม่ได้ดังก้องแบบผีหลอก แต่ดังแว่วมาจากกองขยะจริงๆ นั่นเสียงแมวหรือเสียงผีเด็กกันแน่นะ?

ดิฉันหันไปทางหน้าต่างอย่างหวาดๆ คืนนี้อากาศหนาว ปิดแอร์แต่เปิดหน้าต่างกว้างและรูดม่านบางๆ ปิดไว้ ตอนนี้เห็นม่านปลิวพะเยิบพะยาบตามลมที่พัดโชยมา และแสงไฟถนนก็ส่องสว่าง แต่มันดูอ้างว้างน่ากลัว...

เสียงร้องนั้นเหมือนทารกใกล้จะหมดลมหายใจ มือดิฉันเย็นเฉียบ ใจสั่น หูยังแว่วเสียงคล้ายไซเรนดังมาจากที่ไกลๆ เอ๊ะ! ไม่ใช่...เสียงผู้หญิงหวีดร้องหรือเปล่านั่น? ใครเป็นอะไรน่ะ? มันโหยหวนน่ากลัวจริง...หรือว่าเสียงหมาหอน?

ทีแรกจะลุกไปปิดหน้าต่าง แต่ไม่กล้าแล้วค่ะ...กลัวเห็นผีทารกมาสำแดงฤทธิ์ให้ดู!

นาฬิกาบอกเวลาตีสาม ดิฉันนอนคลุมโปงแต่ตาสว่างโพลง...นอนไม่หลับแล้ว! เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า...เป็นตีสี่ เสียงรถขยะมาแล้ว มากันหลายคนเสียด้วย ค่อนข้างเอะอะเชียว...ผีเด็กคงหดตัวกลับลงไปอยู่ก้นถังแล้ว ตะวันใกล้จะขึ้น...พระกำลังจะออกบิณฑบาตแล้ว

ดิฉันตัดสินใจลุกขึ้น ตั้งใจจะใส่บาตร อาจจะนิมนต์ให้หลวงตามาสวดมนต์ให้ผีเด็กในถังนั้น แกจะได้ไปสู่ที่ชอบๆ ซะที! เฮ้อ...


ขอบคุณบทความจากข่าวสด