โรงแรมผี

"กิ่ง" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากโรงแรมผีสิง

ดิฉันเคยได้ยินเรื่องภูตผีปีศาจในโรงแรมมาพอสมควร ไม่ว่าโรงแรมสำหรับคนเดินทาง หรือสำหรับหนุ่มสาวที่เรียกกันว่า "ม่านรูด" ทั้งในกรุงเทพฯ และต่างจังหวัดที่ผีดุจนเล่าลือกันปากต่อปากจนนึกถึงแล้วก็ขนลุกขนพองได้ง่ายๆ

สาเหตุก็เพราะมีคนถูกฆ่าด้วยสาเหตุต่างๆ ไม่ว่าเพื่อชิงทรัพย์หรือเพราะพิษรักแรงหึง วิญญาณผีตายโหงก็สิงสู่อยู่ที่นั่น คอยหลอกหลอนให้คนขวัญอ่อนแทบช็อกตายคาที่

ดิฉันมีบ้านช่องและการงานทำที่กรุงเทพฯ ไม่จำเป็นต้องพักโรงแรมหรอกค่ะ นอกจากจะไปเที่ยวต่างจังหวัดไกลๆ แต่ก็ไปกับพ่อแม่และพี่น้องเป็นกลุ่มเป็นก้อน หรือไม่ก็ไปกับเพื่อนๆ กลุ่มใหญ่บ้าง ไปกับเพื่อนผู้หญิงที่สนิทๆ กันบ้าง

ขอยืนยันว่า...แม้จะเป็นคนกลัวผี แต่ยังไม่เคยถูกผีหลอกแม้แต่ครั้งเดียว!

ไม่แน่นะคะ อาจจะเป็นเพราะไปพักโรงแรมหรูๆ ค่อนข้างใหม่ ยังไม่เคยมีใครตายมาก่อน โดยเฉพาะในห้องที่ดิฉันเข้าไปพักก็เป็นได้...ความกลัวผีในโรงแรมก็ค่อยๆ น้อยลงจนแทบจะลืมไปเลยค่ะ

จนกระทั่งมาถึงโรงแรมล่าสุดในจังหวัดระยอง...

เพื่อนสนิทชื่อแต๋มชวนไปกับบริษัททัวร์ค่ะ เราทำงานที่เดียวกันและยังโสดทั้งคู่ แม้ว่าอายุจะใกล้เลขสามคล้ายๆ กัน แต่เราอยากให้ชีวิตโสดให้คุ้มค่า ได้ท่องเที่ยวอย่างสนุกสนานตามใจชอบ ยังไม่ต้องมีภาระพันธะให้ต้องห่วงหน้าพะวงหลัง

เราเดินทางจากจุดเริ่มต้นที่หน้าสถานีทีวี...ริมถนนวิภาวดีฯตั้งแต่เจ็ดโมงเช้าด้วยรถบัสสองชั้นปรับอากาศ ฟังไกด์เล่าจ๋อยๆ ไม่หยุดปากว่าจะพาไปที่ไหน? มีอะไรน่าสนใจมั่ง? ฟังจนกระทั่งไม่อยากฟัง...มองดูวิวนอกรถเพลิดเพลินกว่าค่ะ

พระเจ้าตากสินเคยตั้งทัพที่ระยอง สั่งทุบหม้อข้าวก่อนจะเข้าตีเมืองจันทบุรี ถ้าตีเมืองไม่ได้ก็ไม่ต้องกินข้าว! สุนทรภู่เป็นคนเมืองระยอง (ฮิ)! โธ่...เขารู้กันมาตั้งนานแล้วละลุ้ง!

ถ้าเล่าเรื่องเที่ยวภาคตะวันออกก็จะเสียเวลาเล่าเรื่องขนหัวลุกเปล่าๆ จริงมั้ยคะ?

โรงแรมชายทะเลทั้งดูใหม่และหรูหรา สะอาดสะอ้าน โดยเฉพาะห้องนอนกว้างขวาง มีเครื่องอำนวยความสะดวกสบายครบครัน ดิฉันนอนเตียงด้านติดกับห้องน้ำ ส่วนแต๋มนอนเตียงด้านใน เราดูทีวีปลายเตียงราวสี่ทุ่มก็ดับไฟนอน...พรุ่งนี้ต้องตื่นหกโมงเช้า ลงไปกินอาหารเจ็ดโมงก่อนแล้วเดินทางเที่ยวต่ออีกหลายแห่งก่อนกลับกรุงเทพฯ ตอนเย็น

เหตุการณ์สยองขวัญอุบัติขึ้นคืนนั้นนั่นเอง!

ดิฉันตื่นขึ้นมาตอนดึก ดูนาฬิกาเกือบตีสอง...อาจจะเป็นเพราะแอร์เย็นเกินไปก็ได้ แสงไฟที่ส่องลอดประตูห้องน้ำทำให้ห้องนอนมืดสลัว...พลิกตัวจะนอนต่อก็พอดีได้ยินเสียงเพลงดังเบาๆ มากระทบหู เล่นเอาหูตาสว่างจ้าทันที

ใครที่ไหนจะบ้ามาร้องเพลงดึกๆ ดื่นๆ แบบนี้? หรือจะหูแว่วไปเอง...

แทบจะกลั้นใจนิ่งฟัง...เสียงผู้หญิงร้องเพลงมาจากห้องน้ำ? แค่นึกก็ขนลุกแล้วค่ะ พยายามปลอบใจตัวเองว่าอาจจะเป็นเสียงเพลงจากวิทยุหรือทีวีจากห้องข้างๆ ก็เป็นได้...แต่ยิ่งฟังก็ยิ่งแน่ใจว่ามันดังมาจากห้องน้ำแน่ๆ

ขนลุกซ่าขึ้นมาทันที...ดูเหมือนจะมีเสียงหัวเราะคิกคักดังแว่วออกมาด้วย ก่อนที่เสียงเพลงเยือกเย็นจะดังขึ้นอีกครั้ง... ดิฉันรู้สึกหน้าชาเห่อเหมือนจะขยายใหญ่ขึ้นอีกเท่าตัว

"แต๋ม...แต๋มจ๋า..." หลุดปากเสียงกระเส่าโดยไม่ได้ตั้งใจ โชคดีที่เพื่อนหูไว ร้องถามว่าเรียกทำไม? มีอะไร? ดิฉันก็จุ๊ปาก พูดเสียงสั่นๆ ว่าให้เธอฟังเสียงเพลงที่ดังออกมาจากห้องน้ำ แต๋มก็ลุกขึ้นมานั่ง หันมองไปที่แสงสว่างเยือกเย็นส่องลอดออกมา ก่อนจะส่ายหน้ายืนยันว่าไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย!

อะไรกัน? เสียงเพลงนั่นยังดังแว่วมาเข้าหูชัดๆ แต๋มลุกขึ้นมาฉุดมือดิฉันให้ลุกไปดูด้วยกัน พอถึงก็ผลักประตูเข้าไปอย่างแรง

โลกทั้งโลกเหมือนจะแตกสลายไปตรงหน้า สีเขียวๆ แดงๆ กระจายเต็มม่านตา เมื่อเห็นผู้หญิงผมยาวยืนเปล่าเปลือยอยู่ในอ่างน้ำ นัยน์ตาดำโตจ้องมองเขม็ง ปากอ้ากว้างราวกับโพรงถ้ำล้ำลึก มือทั้งสองกำลังบีบเค้นลำคอตัวเองจนนัยน์ตาทะลักออกมานอกเบ้า...

เสียงแต๋มหวีดร้องดังแว่วๆ อยู่ข้างหู...เรามารู้ตัวอีกทีก็เผ่นออกจากห้องอุบาทว์นั่นแล้ว เข้าไปทุบประตูห้องข้างๆ เหมือนคนบ้าจนหัวหน้าทัวร์ถูกปลุก พากันเข้าไปดูเป็นโขยงแต่ไม่เห็นอะไรเลย...หัวเด็ดตีนขาดเราก็ไม่ยอมเข้าไปนอนหรอกค่ะ!

เวลาผ่านไปปีเศษแล้ว แต่ดิฉันไม่ยอมไปเที่ยวต่างจังหวัดแบบต้องค้างคืนอีกเลย...ต่อให้นอนห้องเดียวกัน เป็นโขยงก็เถอะค่ะ! บรื๋อส์...


ขอบคุณเรื่องเล่าจากข่าวสด