วิญญาณเฮี้ยน

"ปราโมทย์"เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากดาดฟ้าโรงแรม

เมื่อปลายปีที่แล้วนี่เอง ผมกับเพื่อนๆ ที่ทำงานอีก 5 คนได้ไปเที่ยวภาคเหนือตอนล่าง 3 วัน 3 คืนกับบริษัททัวร์ที่มีโลโก้เป็นรูปแมลงปอบนเสื้อยืดสีม่วง ถือว่าเป็นบริษัททัวร์ติดอันดับท็อปไฟว์ บริการยอดเยี่ยมน่าประทับใจมากๆ

นอกจากจะได้ท่องเที่ยวเพื่อพักผ่อนหย่อนใจ ยังเป็นการเปิดหูเปิดตาอีกด้วย...ข้อสำคัญก็คือทำให้เงินทองหมุนเวียนอยู่ในเมืองไทยดีกว่าไปเที่ยวต่างประเทศอีกต่างหาก

สำหรับผมเองนั้น นอกจากจะได้รับความสนุกสนานเพลิดเพลินคุ้มกับเงินค่าทัวร์เกือบหนึ่งหมื่นบาท ยังได้รับของแถมที่แม้ว่าจะไม่ต้องการจะรับ แต่ก็สุดแสนประทับใจไปนานแสนนานเชียวละครับ

โธ่! ก็โดนผีหลอกเข้าเต็มรักเต็มใคร่น่ะซี คุณเอ๋ย...


ขอข้ามเรื่องการเที่ยวเตร่ตามสถานที่ต่างๆ โดยเฉพาะวัดวาอารามทุกจังหวัด เพราะจุดหมายของเรื่องนี้ก็คือ...ขนหัวลุก!

เหตุเกิดที่โรงแรมหรูหราที่กำแพงเพชรครับ

วันนั้นเป็นวันที่สอง หลังจากค้างที่โรงแรมพิษณุโลกมาแล้ว

มีการเลี้ยงอาหารกลางวันที่ห้องโถงชั้น 7 เป็นอาหารชั้นดีที่มีทั้งกุ้ง ปลาและไก่ ซีอิ้วรสโอชะที่หากินยาก แถมอาจารย์ชัย-โต้โผใหญ่ผู้นำทัวร์มาเองยังสั่งให้ยกบะหมี่และเกี๊ยวสูตรชากังราวมาตั้งโต๊ะปรุงกันเดี๋ยวนั้นเพื่อเป็นออร์เดิฟ

มีการบรรยายสรรพคุณก่อนหน้าว่าจะหากินได้ในกำแพงเพชรแห่งเดียว ใส่ทั้งหมูแดงและหมูบะช่อ ใส่ถั่วฝักยาวลวกฝานเฉียงบางๆ ใส่ถั่วป่นมากหน่อย น้ำซุปหวานชุ่มคอชนิดขอให้หายห่วงได้

บรรดาพนักงานทัวร์ทั้งหญิงและชายคอยบริการลูกค้าที่ขี้เกียจยืนเข้าคิวรอ จัดการยกมาเสิร์ฟให้ถึงโต๊ะ ปรากฏว่าเอร็ดอร่อยถูกปากไปตามๆ กัน ลูกทัวร์บางคนเกรงใจหรือไม่ก็ไม่อยากคอยนาน ถึงกับลุกไปต่อคิวสำหรับชามที่สองเอาเอง


ทำไปทำมา ออร์เดิฟกลับขายดิบขายดียิ่งกว่าอาหารหลักบนโต๊ะ บุฟเฟ่ต์เสียด้วยซ้ำไป!

อ้อ! มีวงดนตรีขับกล่อมคณะทัวร์ที่แห่กันไปถึง 3 รถบัสด้วยครับ นักร้องก็คือพนักงานของบริษัททัวร์ บางคนเสียงดี ลูกเล่นก็ไม่เลว จนน่าจะไปเป็นนักร้องอาชีพได้เลย...

จู่ๆ ผมก็เปรี้ยวปากขึ้นมา...

สาเหตุไม่มีอะไรมาก นอกจากอยากสูบบุหรี่เท่านั้นแหละ สมัยนี้ก็รู้ๆ กันอยู่ว่า คนสูบบุหรี่เป็นส่วนเกินของสังคม ไม่ว่าที่ไหนๆ ก็ติดป้ายห้ามสูบบุหรี่ทั้งนั้น ก่อนนั้นเคยไปอาศัยห้องน้ำได้แต่เดี๋ยวนี้อย่าหวัง...เจอแต่ป้าย "ผู้ใดฝ่าฝืนจะถูกปรับ 2,000 บาท" ทุกที่ไป

อารามอยากบุหรี่ผมเลยเดินเร่ไปที่ประตูเข้าออก นึกว่าจะมีที่ให้สูบบุหรี่แถวหน้าลิฟต์ ที่ไหนได้ล่ะ กลับมีป้ายเด่นสะดุดตาว่า "เชิญสูบบุหรี่ชั้น 8"

จำใจเลี้ยวขึ้นบันไดไปสู่ชั้นดาดฟ้า...มิน่าล่ะถึงสูบบุหรี่ได้!

ผมหยิบบุหรี่มาคาบแล้ว จุดไฟแช็กทันทีพลางเดินเร่ไปชมวิว เห็นมีที่ดับเพลิงติดอยู่ใกล้ๆ พวกติดบุหรี่เหมือนกัน 2-3 คนกำลังอัดควันก่อนจะพ่นกระจายไปตามสายลมที่พัดค่อนข้างแรงอยู่ภายใต้ท้องฟ้าเวิ้งว้าง...หันไปอีกทีพวกนั้นก็หายอยากเรียบร้อย เดิน หัวเราะต่อกระซิกกันลงไปชั้น 7 คงเป็นพวกที่มาทัวร์เดียวกันเพราะดูคุ้นๆ หน้า แต่นั่งรถคนละคัน


หันไปอีกทีก็เห็นผู้หญิงในชุดกางเกงดำเสื้อเหลืองเกาะราวลูกกรงเฉียงๆ คล้ายหันหลังให้...ผู้หญิงติดบุหรี่มีเยอะนะครับ เราอยากจะเลิกแต่เลิกไม่ได้นี่นา! โธ่...

หลายๆ คนบอกว่าให้ใช้วิธี "หักดิบ" แต่วารสารทางแพทย์ยืนยันว่า ผู้ที่อยากเลิกบุหรี่ด้วยวิธีนี้จะได้ผลเพียง 23 เปอร์เซ็นต์เท่านั้นเอง...

เดี๋ยว! ผู้หญิงคนนั้นก้าวข้ามลูกกรงไปต่อหน้าต่อตา...ตึก 8 ชั้นนะครับ! ผมร้องเฮ้ยๆ อย่าๆๆ แต่ก็ไม่ทันการณ์ ร่างปราดเปรียวนั่นลอยละลิ่วลงไปในความเวิ้งว้าง หายลับไปจากม่านตา เล่นเอาผมเสียววูบคล้ายหัวใจกระฉอกออกมาจุกลำคอ...เหมือนกำลังหล่นจากตึกไปด้วย

วิ่งปราดเข้าไปชะโงกหน้ามอง แต่ก็ไม่เห็นอะไรผิดปกติ...รถรากับผู้คนยังสัญจรไปมาเป็นปกติ แต่ผมเห็นเธอแน่ๆ แถมจำได้ติดหูติดตาเหมือนเพิ่งดูหนังมาหยกๆ เล่นเอาหายอยากบุหรี่มวนที่สองเป็นปลิดทิ้ง เดินซมซานเหงื่อแตกซิกลงมาที่ชั้น 7 ตามเดิม ใจสั่นหวิวๆ คล้ายจะเป็นลม

ถึงแม้ผมจะเลิกบุหรี่ได้เด็ดขาดแต่นั้นมา แต่เมื่อนึกถึงเหตุการณ์โดนผีหลอกกลางวันแสกๆ แล้วขนหัวลุกตั้งจริงๆ ครับ!



ขอบคุณเรื่องเล่าจากข่าวสด