คืนอุบาทว์

"แก่น" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกในคืนสยองขวัญ

ผมเคยเล่าเรื่องไอ้จ่อยโดนผีหลอกที่หลังร้านเหล้า เพราะออกไปยืนระบายโซดาเหมือนคนอื่นๆ แล้วคืนนั้นเอง ไอ้จ่อยก็ถูกงูกัดตาย!

เรื่องนี้เล่าลือกันไปทั้งหมู่บ้านนาคำไฮ แม้แต่แคมป์สร้างทางของพวกเราก็ยังอดพูดกันไม่ได้ เพราะอยู่ในเหตุการณ์ตอนที่ไอ้จ่อยมันวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาที่โต๊ะ ปรากฏว่าโดนผีญาติสาวหล้าหลอกหลอน...กับตอนขากลับที่มันลงจากรถปิกอัพของหัวหน้าจักรเป็นคนแรก

ใครจะไปนึกล่ะครับว่าไอ้จ่อยจะไปโดนงูเห่ากัดตายน่ะ?

ที่พูดกันปากต่อปากก็คือ...ผีเฒ่าสายมาบอกหรือมาเตือนให้ไอ้จ่อยรู้ตัว จะว่าเป็นลางร้ายหรือลางมรณะก็ได้!

ตอนแรกๆ ก็ดูท่าว่าจะเข็ดหลาบร้านเหล้าในหมู่บ้านแล้วละครับ แต่อาทิตย์ต่อมาพวกเราก็ยกโขยงไปที่ร้านเดินตามเคย อ้างว่าเห็นแก่คุณพี่จักร-นายช่างเซอร์เวย์...แกคงไม่อยากส่องกล้องดูถนนหนทาง มีแต่ความแห้งแล้งน่าเบื่อหน่าย ไม่มีอะไรเจริญหูเจริญตา แต่คงอยากจะส่องกล้องน้องหล้าขาวสวย หน้าอกหน้าใจตูมเต่งเต็มอกซะไม่มีมากกว่า! แฮ่ม...

สรุปว่าเย็นวันเสาร์ก็ขมีขมันยกโขยงขึ้นรถปิกอัพของพี่จักรไปล้อมวงกันที่เก่า เราได้เหล้าเข้าไปหน้าตึงๆ กับลูกพี่เล่นหูเล่นตากับสาวหล้าได้ซักพัก ก็เป็นอันว่าลืมเรื่องผีเฒ่าสายซะสนิท แต่ยังไม่ถึงกับกล้าหาญออกไปยืนฉี่หลังร้านหรอกครับ มันมืดสลัว แถมน่าวังเวงใจยังไงบอกไม่ถูก...กะว่ามีใครเดินออกมาแล้วเราถึงจะรีบสวนทางไปเข้าห้องน้ำ

เหตุการณ์ผ่านไปอย่างราบรื่นชื่นบานมาราวเดือนเศษ...

ระหว่างนั้น คุณพี่จักรมักจะขอตัวเข้าห้องน้ำบ่อย นึกเอะใจหันไปมองดูน้องหล้าก็ไม่เห็น คิดในแง่ดีว่าอาจจะมีตู้กับชั้นวางสินค้าบังอยู่ก็เป็นได้ แต่พอสาวน้อยเดินอกกระเพื่อมหน้าแดงออกมาทางหน้าร้านได้เดี๋ยวเดียว พี่จักรก็เดินยิ้มระรื่นออกมาด้านหลังไล่ๆ กัน

"ปากว่ามือถึงเลยลูกพี่" ไอ้ผินยุตามเคย หน้าตากระเหี้ยนกระหือรือสุดๆ "จ๊กทะแม่ะ! บ้านผมบอกว่าล้วงได้ล้วงเลย"

"ไอ้โง่เอ๊ย!" ไอ้เวียงด่าเพื่อน "มึงอย่าพูดจาลามกเลยวะ บาดหูว่ะ...ป่านนี้พี่จักรจ๊กเข้าไปถึงไหนๆ แล้วมั้ง"

เล่นเอาฮากันตึง นายช่างเซอร์เวย์จากโคราชยังอดปล่อยก๊ากไม่ได้... เผลอหันไปมองน้องหล้าคนงาม แหม! เธอกำลังมองอย่างระแวงอยู่พอดี เลยขว้างค้อนให้ซะ 2-3 วงติดๆ กัน...พวกผู้ชายขี้เมาก็แบบนี้ล่ะ อย่าถือสาหาความกันเลยครับ

คราวนี้ก็ถึงตอนขากลับ...

ตอนที่ไอ้จ่อยตายใหม่ๆ น่ะ ต้องยอมรับว่าพวกเราอดนึกหวาดไม่ได้...โดยเฉพาะตอนที่รถแล่นผ่านทางเข้าบ้านมัน มีแต่ป่าละเมาะร่มครึ้ม จะมีอะไรซุกซ่อนอยู่เบื้องหลังก็ไม่อาจล่วงรู้หรือมองเห็น...มิน่าล่ะ เพื่อนเราถึงได้พลาดพลั้งไปโดนงูเห่าฉกเข้าให้น่ะ

จนกระทั่งถึงคืนอุบาทว์ชาติชั่วของพวกเราทั้งสามคน...

คืนนั้น ร้านเหล้าค่อนข้างบางตาชอบกล ดูเหมือนคอเหล้าหลายคนจะชวนกันเข้าอำเภอเพื่อเปิดหูเปิดตา กับหาซื้อของกินของใช้ แต่พวกเราก็ไปปักหลักตั้งแต่ตอนเย็นตามเคย

สังเกตว่าลูกพี่ไม่ค่อยเข้าห้องน้ำบ่อยๆ เหมือนเสาร์ก่อนๆ สาวหล้าอกอะร้าอร่ามกว่าเดิมก็ไม่หายไปจากหน้าร้าน...จนกระทั่งสบโอกาสตอนพี่จักรไปเข้าห้องน้ำ น้องหล้าก็ทำเฉยเมยคล้ายไม่สนอกสนใจอะไร ผมเลยถามไอ้ผินว่า...ตอนนี้เขาเลิกจ๊กกันแล้วเหรอะวะ? ไอ้เวียงยิ้มเจ้าเล่ห์ขณะที่ตอบแทนเพื่อน

ตอนกลางวันพี่จักรเขาขับรถไปปูเสื่อกินข้าวกับนังหล้าในป่าโปร่งนั่นแล้วโว้ย!

แค่นี้ก็ถึงบางอ้อ...หนุ่มสาวสมัยนี้ไวไฟไม่ว่ากรุงเทพฯ หรือ ต่างจังหวัดหรอกครับ...เสียดายที่พอถึงไคลแมกซ์แล้วงานกร่อยไปพะเรอแน่ะ...จนกระทั่งถึงขากลับ เรานั่งกันเงียบๆ มาถึงจุดที่เคยส่งไอ้จ่อยลงเมื่อเดือนที่แล้ว ...แสงไฟสาดจ้าไปกระทบกับผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนนิ่งอยู่ริมทางใกล้ๆ ป่าละเมาะพอดี

"ใครวะ? คล้ายไอ้จ่อย" ไอ้ผินหลุดปาก ไอ้เวียงด่าพึม...ก็พอดีร่างนั้นเงยหน้าขึ้นช้าๆ แสงไฟส่องจับใบหน้าขาวซีด นัยน์ตาดำปี๋ ปากอ้าเผยอราวจะเรียกพวกเรา...ไอ้จ่อยน่ะเอง

เสียงด่าขรมถมเถไม่รู้ว่าใครเป็นใคร...รถปิกอัพที่แล่นมาดีๆ กระชากพรวดจนผมผงะหงาย ม่านตาลายพร่า สองหูอื้ออึงแต่ยังได้ยินเสียงไอ้จ่อยแหบโหยตามหลังมา...รอด้วย...รอกูด้วย!

คืนนั้น ไอ้ผินไม่ยอมลงรถเป็นคนแรก แต่ขอลงตามผมกับไอ้เวียง เพราะมันกลัวจะเจอไอ้จ่อยรออยู่กลางทาง...ตั้งแต่นั้นก็เลิกไปกินเหล้าที่ร้านในหมู่บ้านจนกระทั่งเสร็จงาน ไม่อยากช็อกตายเพราะโดนผีหลอกน่ะซีครับ! บรื๋ออออ...


ขอบคุณเรื่องเล่าจากข่าวสด