วิญญาณบาป

"มัธยันต์" เล่าเรื่องขนหัวลุกจากแดนสนธยา

อาทิตย์เพิ่งลับทิวไม้ไปหยกๆ แสงไฟเริ่มกะพริบพรายขึ้นมา คอนโดมิเนียมสูงลิบลิ่วก็ปรากฏแสงไฟแทบทุกห้อง ยกเว้นบางห้องที่เจ้าของยังไม่กลับมาเท่านั้น...ที่ดูมืดทึบคล้ายจะยอมถูกกลืนหายไปในรัตติกาลแท้จริง

ห้องนอนของดาหวันเป็นหนึ่งในห้องที่มืดสลัว ประหนึ่งจะอาศัยแสงดาวเป็นเพื่อนในยามราตรีเท่านั้นเอง!

ใช่ว่าเจ้าของห้องไม่อยู่...ตรงข้าม หญิงสาวนอนพลิกกายอยู่บนเตียงกว้างขวาง อ้างว้างเหลือใจโดยไม่แยแสกับชุดนอนสีชมพูสั้นๆ และเบาบางที่ลุ่ยเลิกไปถึงโคนขา หล่อนอึดอัดและหงุด หงิดอารมณ์จนคร้านจะแยแสท่อนขาเปลือยเปล่า...ไม่มีใครไหนอื่นนี่นา แม้แต่ชู้ชมที่หล่อนรอคอยมาตั้งแต่ตอนเย็น

เมื่อไหร่หนอ เขาจะมา...ชู้ชมของหล่อนน่าจะรู้ว่าผัวแก่ของหล่อนไปต่างจังหวัดไกลลิบหลายวัน...เชิดน่าจะมาหาตั้งแต่เมื่อคืนวานแล้วนี่นา หรือจะชะล่าใจว่ายังมีเวลาอีกเกือบหนึ่งอาทิตย์กว่าที่โคเฒ่าเขาทู่จะกลับจากเชียงราย

มันไม่มีความหมายอะไรหรอก ผู้ชายที่แก่กว่าพ่อของหล่อนด้วยซ้ำ บังเอิญว่าเขาเป็นมหาเศรษฐีที่แวะเข้าไปเที่ยวค็อกเทลเลานจ์ที่หล่อนเป็นสาวพีอาร์อยู่ที่นั่น และเพิ่งเคยมานั่งโต๊ะนั้น...ป๋าแก่นั่นคงจะใช้เงินซื้อทุกสิ่งที่ต้องการ เขาซื้อชั่วโมงดาหวันออกไปสำเริงสำราญข้างนอก แน่ละ! มันไม่ใช่ครั้งแรกของหล่อน

ที่น่าประหลาดใจก็ตรงที่เขาเกิดหลงใหลหล่อนชนิดหัวทิ่มหัวตำ!

"ป๋ารักหนูจริงๆ ถึงหนูจะผ่านอะไรต่อมิอะไรมามากป๋าก็ไม่รังเกียจ แต่ป๋าไม่ต้องการให้หนูทำงานแบบนี้อีกต่อไป"

ตอนแรกดาหวันหัวเราะ แต่สุ้มเสียงกับสีหน้าสีตาจริงจังของเศรษฐีวัยดึกก็ทำให้เสียงหัวเราะขาดหายไป

"ป๋าจะซื้อคอนโดฯ ให้หนูอยู่ ซื้อรถป้ายแดงให้หนูใช้ เงินติดกระเป๋าอีกเดือนละห้าหมื่นบาท ไม่ว่าอยากได้อะไร...ยกเว้นเดือนกับดาวบอกป๋าได้ทั้งนั้น อยากกิน อยากเที่ยว หรืออยากจะไปไหนขอให้บอกป๋าคำเดียว ขอแต่อย่ายุ่งเกี่ยวกับใครอีกเท่านั้น"

ดาหวันไม่ได้พิศวาสเขาแบบชู้สาว เท่าๆ กับไม่ได้เสน่หากับงานที่ทำเพราะความจำเป็นของชีวิต ไม่ว่าแม่ที่เป็นม่าย หรือน้องๆ ที่อยู่ในวัยเรียน...แต่การที่ทอดกายให้เขาคนเดียวมันก็ยังดีกว่าต้องทำงานเป็นสาวนั่งชั่วโมง เจ๊กลากไปไทยลากมาโดยไม่มีทางเลือก

เมื่อหล่อนตอบตกลง ป๋าแก่ก็รักษาคำมั่นสัญญาของเขาทุกคำพูด

ดาหวันก็รักษาสัจจะของหล่อนเช่นกัน จนกระทั่งพบเชิดที่เคยเป็นลูกค้าเก่า...และเป็นผู้ชายคนเดียวที่ดาหวันยอมรับว่าทำให้หล่อนบรรลุความสุขสมจนแทบน้ำตาไหล

คอนโดฯ แห่งนั้นก็กลายเป็นสวรรค์ของหล่อนและเขายามที่รู้แน่ว่าป๋าแก่ไม่มาหา

"ช่างปะไร! ถ้าเขาจับได้ ฉันก็พร้อมที่จะไปอยู่กับเชิด ต่อให้เป็นนรกมันก็ต้องเป็นสวรรค์ของฉันจนได้!"

หญิงสาวพลิกกายกลับมาอีกครั้ง ทอดถอนใจแรงจนอกสะท้อน...เตียงอบอุ่นกลับเยือกเย็น เหน็บหนาวและกว้างขวางเหลือเกิน...กว้างเกินไปสำหรับผู้หญิงที่เลือดทุกหยดในกายร้อนเร่าด้วยไฟปรารถนาโหมกระหน่ำหนักหน่วง

"บ้า! เชิดมัวไปทำบ้าอะไรที่ไหนนะ เขาน่าจะโผล่เข้ามาแล้วนี่นา..."

อากาศเหน็บหนาวลงทุกที...สรรพสิ่งเงียบสงัดเยือกเย็น ห้องทั้งห้องดูเปล่าเปลี่ยวน่าใจหาย...จนกระทั่งมีเสียงไขกุญแจลั่นกริ๊กที่ประตู ดาหวันหันขวับไปก็ต้องยกมือปิดปากตื่นตระหนก...

ชายกลางคนร่างสูงใหญ่โอบสะเอวสาวสวยในชุดราตรีแดงสด แต่งหน้าฉูดฉาดก้าวเข้ามาที่เตียงกว้างขวางโดยไม่ได้แยแสดาหวันแม้แต่น้อยนิด แม้ว่าจะเปิดไฟสว่างจ้าแล้ว

ชายหญิงคู่นั้นหยุดยืนกอดจูบกันดูดดื่ม ก่อนที่ฝ่ายหญิงจะผละหน้าออกมาเหลียวซ้ายแลขวาอย่างหวาดระแวง เขาทรุดนั่งจนเตียงไหวยวบ ถอดรองเท้าก่อนจะแกะกระดุมเสื้อ...เสียงหวานๆ แต่ไม่วายสั่นเครือของสาวชุดแดงก็ดังขึ้น

"พี่นึกยังไงคะถึงมาซื้อห้องนี้...ผัวแก่ยิงเมียน้อยกับชู้ตายคาเตียงเมื่อเดือนก่อนนี่เอง!"

"โธ่! กลัวอะไรไม่เข้าเรื่อง" ฝ่ายชายรั้งร่างอวบอัดเข้ามานั่งตัก งึมงำมาจากซอกคอ "โลกนี้มีผีมีสางที่ไหนกันล่ะ ทูนหัว?"

ดาหวันกรีดร้องโหยหวนจากโลกของวิญญาณ แต่ไม่มีใครได้ยินเสียงหล่อนเลยแม้แต่คนเดียว!



ขอบคุณเรื่องเล่าจากข่าวสด