คนเรียกผี

"หลานปิ๋ม" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกเมื่อแม่เชิญวิญญาณเพื่อนให้มาหา

หนูเชื่อมั่นว่าบ้านของหนูเป็นสถานที่ปลอดภัยที่สุดในโลก คุณปู่บอกว่าบ้านเรามีศาลพระภูมิที่ศักดิ์สิทธิ์มาก ไม่มีสิ่งเลวร้ายใดๆ จะกรายกล้ำเข้ามาได้เด็ดขาด ไม่ว่าผีหรือขโมย

ซอยเราผีดุมากค่ะ ดุจนคนเอาไปร่ำลือ ตอนกลางคืนงี้ไม่มีใครกล้าเดินคนเดียวหรอก เมื่อหนูสงสัยว่าทำไมคนถึงเอาไปลือว่าซอยเราผีดุ ป้าสุก-คนรับใช้เก่าแก่ของคุณปู่ก็เฉลยว่า มีคนตายในซอยเราหลายราย

อย่างต้นมะขามเก่าแก่กลางซอยน่ะ เคยมีผู้หญิงท้องแก่มาผูกคอตายเมื่อสิบกว่าปีก่อน ตอนนั้นหนูยังไม่เกิดเลยค่ะ ใกล้ๆ กันนั้นก็มีคนร้ายถูกตำรวจยิงตายและไอ้ผู้ร้ายน่ะมันเลวมากนะคะ เป็นฆาตกรอำมหิตด้วย ชาวบ้านโล่งใจที่มันตาย แต่อีกไม่นานก็ต้องเดือดร้อนเพราะมันกลายเป็นผีมาหลอก

ไม่ใช่แค่นั้นนะคะ!

ซอยเรามีคนตายเกือบทุกๆ สามปีเลยก็ว่าได้ ใกล้ๆ บ้านหนูเป็นร้านขายของชำเคยมีผู้หญิงคนหนึ่งมาซื้อของแล้วก็ยืนเม้าธ์กับเจ้าของร้านเพลิน ปล่อยให้ลูกสาวอายุแค่สองขวบเดินเตาะแตะๆ ออกไปนอกถนนเลยถูกรถชน ว่ากันว่าหัวเด็กนี่เละเลยค่ะ...ตอนเกิดเหตุหนูไปโรงเรียน ตอนเย็นกลับมายังเห็นกองเลือดและเศษผมติดถนนอยู่เลย

แถวๆ ก้นซอยก็มีแท็กซี่โดนโจรหลอกมาเชือดคอชิงทรัพย์ เขาว่าตั้งแต่นั้นมามักจะมีคนได้ยินเสียงร้องให้ช่วยเป็นประจำตอนดึกๆ

คุณลองมาแถวซอยหนูตอนดึกๆ ซิคะ คุณจะได้ยินเสียงหมาหอนรับกันเป็นทอดๆ น่าขนหัวลุกชะมัด หนูกลัวมากจนบางคืนต้องไปขอนอนที่ห้องคุณพ่อคุณแม่แน่ะ

อาจจะเป็นเพราะหนูขี้กลัวแบบนี้ คุณปู่เลยปลอบว่าไม่ต้องกลัวอะไรเลย เพราะศาลพระภูมิบ้านเราศักดิ์สิทธิ์มาก ไม่มีผีตัวไหนเข้ามาได้แน่นอน! ฟังแล้วหนูก็อุ่นใจค่ะ หนูเชื่อคุณปู่เพราะท่านไม่เคยเห็นผีในบ้านเราเลยสักตัว จริงๆ แล้วผีที่ไหนหนูก็ไม่เคยเห็น แต่เรื่องกลัวผีนี่มันช่วยไม่ได้นะคะ

เมื่อสองเดือนก่อนมีเรื่องน่าเศร้ามาก คุณน้าปูคนสวย เพื่อนของคุณแม่หนูประสบอุบัติเหตุค่ะ รถชนกับสิบล้อตายคาที่ ได้ยินว่าเธอถึงกับหัวขาดเลยค่ะ!

ที่สำคัญเพื่อนรักของคุณแม่คนนี้มาบ้านเราบ่อยค่ะ หนูชอบเธอมาก เธอสวยนี่คะ น่าเสียดายที่เธออายุสั้น คุณแม่หนูร้องไห้ใหญ่เลย คุณแม่รักน้าปูเหมือนน้องสาวแท้ๆ ไปงานศพทุกๆ คืนจนถึงวันเผาและเช้าที่เก็บกระดูก

หลังจากนั้นคุณแม่ก็ทำบุญใส่บาตรให้น้าปูเป็นประจำ

วันเสาร์หนึ่ง หนูเดินไปที่สนามหญ้าตอนสายและเห็นธูปปักอยู่กลางสนามหนึ่งดอก หนูถามป้าสุกว่านี่อะไร? แกตอบว่าไม่รู้เหมือนกัน แต่รู้ว่าคุณแม่หนูเป็นคนจุดอธิษฐานแล้วก็ปักลงตรงนี้ แหม! หนูละข้องใจจริงๆ แต่ด้วยความที่เป็นเด็ก ไม่นานก็เลยลืมเสียสนิท

สองสามวันต่อจากนั้น หนูก็ได้รู้(ด้วยความสยดสยองเหลือจะกล่าว) ว่าคุณแม่ไปจุดธูปปักไว้กลางสนามทำไม?

คืนนั้นราวๆ ตีสอง หนูนอนไปหน่อยหนึ่งแล้ว แต่พอตื่นมาเข้าห้องน้ำก็เลยนอนไม่หลับ หนูได้ยินเสียงคล้ายคนร้องไห้อยู่ที่ชั้นล่าง!

บ้านมันเงียบสนิทเลยนี่คะ หนูสงสัยว่าคุณแม่หรือพี่สาวกันแน่ ใครนะมาร้องไห้? มีอะไรเหรอ? หนูนึกเป็นห่วงและอยากรู้อยากเห็นด้วยละ ดังนั้น หนูเลยลุกจากเตียงเปิดประตูห้องและเดินลงบันไดมา ก่อนจะลงหนูก็เปิดไฟที่เหนือบันได

ที่นั่น...ในห้องรับแขก หนูเห็นภาพที่ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นจริง คือมีผู้หญิงไม่มีหัวมานั่งอยู่ เธอดูมีเลือดมีเนื้อเป็นคนเราดีๆ นี่แหละ แต่หัวเธอไม่ได้อยู่บนบ่า มันกลับมาอยู่ที่ตัก!

หนูตกใจสุดขีด หวีดร้องซะสุดเสียง เท้าก้าวพลาดตกบันไดเจ็บไปทั้งตัว คนตื่นกันทั้งบ้าน...

ไหนคุณปู่ว่าไม่มีผีเข้ามาในบ้านเราได้ไงคะ?

คุณปู่ไม่ได้หลอก แต่มันเป็นเพราะแม่ของหนูต่างหาก เช้าวันก่อนน่ะแม่คิดถึงน้าปูมาก แม่ก็เลยไปจุดธูปหนึ่งดอก บอกศาลพระภูมิขออนุญาตให้วิญญาณน้าปูเข้าบ้านเราได้...น้าปูจะได้มาเข้าฝันแม่ให้หายคิดถึง

แม่นะแม่! น้าปูมาจริงๆ และหนูก็แทบช็อกตาย เฮ้อ... คุณๆ อ่านแล้วจำไว้ อย่าเล่นพิเรนทร์อย่างแม่หนูนะคะ! บรื๋ออออ...อะไรก็ไม่รู้ เชิญใครไม่เชิญ เชิญผีเข้าบ้านเฉยเลย...หนูละกลุ้ม!!



ขอบคุณเรื่องเล่าจากข่าวสด